Konkurs "Barwy jesieni"

Mówcie mi wiosna - powiedziała i spokojnie odeszła na bok by tam się zarumienić...

Tak, najbardziej przypominam wiosnę. Lubię co prawda ciepło, słońce, piasek i morze, ale nie jestem tak gorąca, porywcza i zdecydowana jak lato. Wiosna to taka spokojniejsza wersja lata, która dopiero się rozkręca, która zaczyna dopiero się rozwijać... Tak jak wiosna przy odrobinie ciepła odkrywam się, ukazuję wnętrze, nabieram barw.

Ciepły uśmiech, życzliwość i ufność w stosunku do innych, pogoda ducha, optymizm, pozytywna energia… lato na ciele, w sercu i duszy! To cała ja:) A przynajmniej staram się taka być dla swoich najbliższych. Jak promyk słońca w te ponure jesienne dni. Czasem zdarza się, że nadciągną czarne chmury... no ale cóż, e końcu latem też zdarzają się burze

Jestem tak naprawdę mieszanką różnych pór roku - choć najbardziej zbliżona jestem do zimy, przynajmniej we własnych oczach. Chłodna, opanowana, nieco zdystansowana - to właśnie ja. Czasem jak spojrzę, to naprawdę może zmrozić! Z drugiej strony, jeśli ktoś się nie boi, nie jest wcale trudno dotrzeć do radosnej części zimy - śmiechu, bycia z innymi, przewracania się w śniegu i nie przejmowania tym. Poza tym dobrze gotuję - i tak jak zimą tak i przeze mnie wszyscy wokół zyskują nowe kilogramy!

Potrafię być gorąca niczym latnie popołudnie. Jak wiosna, zmienna i tajemnicza. Jesieno smutna, nostalgiczna, ale też kolorowa i halloween'owo i andrzejkowo szalona. A z zimy posiadam chłód, chęć odosobnienia, jak również żywiołowość, jak przy wojnie na snieżki. Jestem wiosną. Jestem latem. Jestem jesienią. Jestem zimą. Jestem kobietą. Jestem wybuchową mieszanką, która potzrebuje miłości i zróznicowania!

"A ja lubię wszystkie cztery pory roku bo, każda z nich..." częściowo odzwierciedla mój charakter - wszak kobieta zmienną jest.

A mój charakterek to zima. Zima jest długa i męcząca, a ja sie szybko męczę i lubie długo spać.Jest zmienna raz śnieg, raz deszcz, mróz ...ja także mam częste zmiany nastroju.Mrozik w uszy szczypie, a ja jak się naprawde na kogos zdenerwuje to zaczynam na niego krzyczeć aż szczypią nie tylko uszy. Jest piękna choć zimna, ja chyba też nieraz jestem i piekna i zimna. p.s i jedna rzecz która mnie od niej odstrasza ...ja nie lubie zimna, ale przeciwieństwa sie przyciągają.

Jestem jesienią. Nie tylko "urodową", ale też charakterologiczną.
Jestem cicha i zawsze obserwuję innych "z boku". Nie jestem głośna, hałaśliwa i w centrum zainteresowania. Nie jestem popularna i lubiana przez wszystkich. Raczej mam małe grono prawdziwych przyjaciół, których nie zraża mój ostry styl bycia i mrukliwość.
Jesień to moja pora roku.

Jetem latem. Bije ode mnie promienne ciepło . Zaskakuje ludzi tym jak żyje. Myśle ze ludzi zazdroszą mi mojej radości z życia . Ciesze się z najmiejszych powodów zyje bo dostalam życie i z niego dobrze korzystam.Gdy chodze ulicą widze jak oczami ludzi jestem oplatywana , czuję ze ludzie zazdroszą mi pogody
ducha i tego jaka jestem zawsze szczęścliwa. Uśmiecham się do każdego, ludzie nie potrafią tego zorumieć bo są często zapracowani i obojętni. Nie wierzę w szczerość oraz ufność innych osób , czychają bo myslą ze czeka na nich niesprawiedliwośc i chęć do zrobienia czegoś złego . Chciałabym by wszyscy byli tacy jak ja. Wiosna , lato to ciepłe pory roku. Istoty ludzkie nie potrafią w czuć się i podziwiać jaka piękna natura ich otacza. Naturę
mogą stworzyć ludzie, częśto przez miłe słowa czułe gesty mozemy poczuć jaka piekną przyroda jest w okól nas . Możemy się cieszyć wspólnie z przyjkaciółmi . Robię bardzo dobrze uśmiechając sie do kazdego czlowieka , choć wiem ze wile ma mnie za wariatkę czuję się z tym dobrze, bo chce by wszyscy nasadowali mnie . NIe chodzi o to by byli mną lecz by zachowywali sie bardzo podobnie . Moim żywiołem jest patrzenie na śwait pozytywnym okiem , tzw. patrzenie przez rózowe okulary .dostrzegam najmniejsze szczegóły i wcale nie czuje sie z tym zle . Zima , jezien to takzke piękne pory roku , lecz ponure. Gdy wychodze na ulice i widze smutnych ludzi czuje chłod a to przeciez lato . Mam nadziej ze kiedyć ludzie zmienią się . z tych szarych i codziennych na promieniste postacie .
.

Ja - Pani Zima. Bo gdy ona otula świat puchową kołderką śniegu tak jak zagrzebuję się w domowych pieleszach. I te długie noce - mogę wtedy spać, spać i spać...I jeszcze kolory charakterystyczne dla zimy - biel, szarość to moje ulubione barwy. Poza tym o zimie mówi się, że jest sroga - ja też tak potrafię i zimna - czasem muszę taka być. No i ten czas - zimą jakoś wszystko wolniej się dzieje a ja nie lubię, gdy ktoś mnie pospiesza.

Jestem jesienią kolorową i zmienną...
Czasem tonącą w deszczu łez, czasem targaną burzą życia.
Tęskniącą za słońcem, które ogrzewa moje policzki;
tęskniącą za tobą, który grabisz moje liście,
który czeszesz moją trawę...
To Ty moje Słońce, Ty mój wietrze..
Ty jesteś mą pogodą życia, Ty jesteś mą pogodą ducha.
Pozwalasz cieszyć się kobiecością, pięknem życia
i naszych wspólnych owoców, które wciąż takie małe...
lgną do nas jakby to one chciały nas zjeść
nim przyjdzie zima i zasypie wszystko...

Ja jestem trochę jak wiosna, wesoła i radosna... Trochę jak lato opalam miłością, która jest dla mnie w życiu największą wartością. I jestem jak jesień barwna i nieodgadniona, trochę zmienna i jak jesienna pogoda szalona. Bywam także jak zima, czasem mrożę spojrzeniem i jak sopel lodu ukłuję dotkliwie, by za chwilę przeprosić i wokół siebie atmosferę świąt stworzyć.

Jestem jak jesień - zamyślona czasem ciepła czasem mroźna zależy od dnia i humoru mam w sobie cała paletę barw jesieni każdy mój dzień jedna z nich się mieni jaką bede dzisiaj zależny od dnia może słoneczna i złocistoruda.\zobacze może się uda