Konkurs "Zadaj pytanie ulubionemu tancerzowi"

Moje pytanie kieruję do.........Roberta Kochanka:p

Masz bardzo fajne nazwisko:D

Czy już od dzieciństwa, będąc małym chłopcem,pragnąłeś być tancerzem, czy to wyszło tak spontanicznie, w doroślejszym życiu?
:D

Pewnie i tak nie wygram, a jeżeli nawet to i tak nie zjawie się w Warszawie bo to za daleko, ale mam pytanie do Steffano Terazzino czy tańcem łatwiej przełamać lody z innymi osobami?

Pytanie do Łukasza Czarneckiego:
Mówi się, że prawdziwe piękno to: kobieta w tańcu, koń w galopie i okręt pod żaglami. Dlaczego nie ma tam miejsca dla tańczącego faceta???:)
(Przyznam że to ona bardziej przykuwa moją uwagę gdy obserwuję tańczącą parę... ) Czy nie czujesz się czasami tłem dla swojej partnerki?

Swoje pytanie kieruje do Rafała Maseraka :) Być może to pytanie nie należy do unikatowych ale i tak je zadam :) Jeśli poproszono by Cię o udzielenie odpowiedzi na temat tego jakie uczucia budzą się w Tobie podczas tańca, używając najpięknijeszych określeń jakie znasz co byś odpowiedział?

Pytanie kieruje do Steffano Terazzino:

"Jak wedlug Ciebie jak wypada Polska pod wględem tańca wśród innych krajów? Tyle teraz programów zwiazanych z ta tematyka; uwazasz, ze jestesmy najbardziej roztańczonych krajem w Europie...na swiecie:)?"

Mam pytanie do Steffano Terazzino!:D

Dlaczego zdecydowałeś sie przyjechać do Polski i tu tańczyć? Włochy są takie piękne i gorące, tam każdy aż rwie się do tańca, a Ty zdecydowałeś się na tańczenie na zimnej, szarej północy... Dlaczego?

Ja mam pytanie do Maseraka odnośnie tańca z gwiazdami...
Prawie zawsze musiałeś tańczyć tam ze starszymi kobietami? Nie denerwowało cię, że Twoi koledzy tańczyli z młodnymi ładnymi dziewczynami?

Gratulacje dla laureatek konkursu!

Niestety chwilę trwało, zanim tancerze udzielili odpowiedzi na Wasze pytania, ale w końcu są! Miłej lektury.

cherryLady: Moje pytanie kieruję do.........Roberta Kochanka
Masz bardzo fajne nazwisko. Czy już od dzieciństwa, będąc małym chłopcem,pragnąłeś być tancerzem, czy to wyszło tak spontanicznie, w doroślejszym życiu?

Miło, że podoba Ci się moje nazwisko, ale żaden z potomków nie ma na to żadnego wpływu. Tańcem zacząłem zajmować się bardzo wcześnie w wieku 12 lat, natomiast turniejowo w wieku 16 lat. Zainteresowałem się nim na jednym z kursów (w osiedlowym domu kultury). Pierwsze kroki to taniec ludowy, disco.. ale górę wziął taniec towarzyski.


leniutka: Pytanie do Łukasza Czarneckiego:
Mówi się, że prawdziwe piękno to: kobieta w tańcu, koń w galopie i okręt pod żaglami. Dlaczego nie ma tam miejsca dla tańczącego faceta??? (Przyznam że to ona bardziej przykuwa moją uwagę gdy obserwuję tańczącą parę... ) Czy nie czujesz się czasami tłem dla swojej partnerki?

Odp. Cześć. Moim zdaniem ludzie w Polsce dopiero zaczynają oswajać się z tańcem.Coraz więcej osób zapisuje się na lekcje tańca.Taniec stał się poprostu modny. Jeszcze kilka lat temu dla większości społeczeństwa facet który tańczy był nierozumianym zjawiskiem.Uważano , że tancerz na pewno musi być gejem.Sam się z tym borykałem i to nie było miłe.Niestety ogół ludzi myślał że, taniec to tylko "kręcenie tyłkiem" i wygłupy na imprezach.Teraz społeczeństwo zaczyna doceniać taniec, który jest piękną sztuką i bardzo ciężką pracą.A czemu niema "tańczącego faceta"? W końcu to o kobietach się mówi że to piękniejsza płeć i ja się z tym absolutnie zgadzam.I niech lepiej tak zostanie:).
Odp.2.Pytasz czy nie czuję się tłem dla swojej partnerki. Nie wiem tylko ,którą masz na myśli tą w TzG czy tą na co dzień.Domyślam że chodzi ci o program.Prawda jest taka że staram się podczas tańca jak najbardziej zaprezentować swoją partnerkę a nie siebie.Cała choreografia jest tak zrobiona żeby uwaga była zwrócona na dziewczynę. W końcu to "Taniec z gwiazdami" a nie z tancerzami:).Im lepiej zaprezentuje partnerkę tym większa korzyść dla pary.Tak naprawdę podczas tańca nie mam możliwości myśleć o sobie , gdyż całą uwagę poświęcam na swoją gwiazdę i na to czy daję ona sobie radę.Muszę cały czas kontrolować jej poczynania na parkiecie co oczywiście ma wpływ na to że jestem jak by z boku.Osobiście mi to nie przeszkadza i nie jest to dla mnie powód do zmartwień.Wiem że nie każdy tancerz tak myśli w ten sposób a bardziej egoistycznie chcąc pokzać głównie swoją osobę.Na koniec dodam że ideałem w tańcu jest gdy dwie osoby tworzą jedną całość a nie rywalizują ze sobą o miano lepszego partnera.
To tyle z mojej strony. Mam nadzieję że odpowiedziałem w miarę sensownie i zaspokoiłem twoją ciekawość:) Dzięki za ciekawe pytania i pozdrawiam.

laura99: Swoje pytanie kieruje do Rafała Maseraka
Być może to pytanie nie należy do unikatowych ale i tak je zadam Jeśli poproszono by Cię o udzielenie odpowiedzi na temat tego jakie uczucia budzą się w Tobie podczas tańca, używając najpiękniejszych określeń jakie znasz co byś odpowiedział?

Jestem wulkanem pozytywnych emocji. A dzięki tańcowi łatwiej wyrażać mi siebie, swoją ekspresję, ukryte pokłady energii. Wszystko co robię na parkiecie to moja pasja. Taniec to przesłanie, spontaniczne opisywanie swoich uczuć poprzez ruch. Każdy krok ma jakieś znaczenie, a każdy styl tańca to sposób przedstawienia swojego nastroju, opisania uczuć, sytuacji która się wydarzyła lub po prostu pragnień. Czegoś do czego usilnie dążę. Podczas publicznych występów, wszystko co robię na parkiecie jest niesamowite. Gdy kończę swój taniec, wewnętrznie się uspokajam i czekam na reakcję publiczności. To dla mnie spełnienie. Rzecz
najważniejsza.


izabella_kubiak: Pytanie kieruje do Steffano Terazzino:
"Jak według Ciebie jak wypada Polska pod względem tańca wśród innych krajów? Tyle teraz programów związanych z ta tematyka; uważasz, ze jesteśmy najbardziej roztańczonych krajem w Europie...na świecie?"

Od dzieciństwa podróżuję po świeci, dzięki czemu mogę obserwować taniec. W Polsce jestem dopiero cztery lata i dopiero poznaję Waszą kulturę. Począwszy od Ewy Szabatin, która namówiła mnie na przyjazd do Polski, przez partnerki z ,,Tańca z Gwiazdami" przyznaję, że w Polakach jest duży potencjał. Szczególnie wśród kobiet, którym łatwiej jest zrobić ten pierwszy krok i pokazać swoje uczucia na parkiecie. Programy związane z tańcem na pewno rozbudzają pokłady ukrytych emocji. Jestem pod wielkim wrażeniem tego, jak szybko przychodzi Wam, Polakom nauka tańca.W ciągu kilku lat mojego pobytu tutaj, zrobiliście niesamowite postępy. Chcecie i nie boicie się ruszać. Świetnie zauważam to u Pań , dla których prowadzę systematycznie zajęcia "kocie ruchy" w naszym studiu tańca Showdance. Taniec z Wami to niesamowita przyjemność. Dlatego z pełną odpowiedzialnością mogę powiedzieć, że stajecie się najbardziej roztańczonym krajem - nie tylko w Europie! (śmiech)