Juz Sokrates to wiedzial

Juz Sokrates wiedzial co to jest "otoczenie" i jak sie go tworzy, a po 2500
latach od jego zycia wielu wspolczesnych nie dorasta mu do piet w zakresie
jego wiedzy o ksztaltowaniu swiata i otoczenia. Juz Sokrates uwazal, ze
zlodziej zazwyczaj bardzo szybko traci wszelkie pozytki ze swego łupu i staje
się niewolnikiem "kradziezy" oraz zakladnikiem swego lupu. Mowil on cos, co
zdumiewalo i dotad jeszcze zdumiewa wielu, mowil, ze "tysiac razy lepiej byc
okradzionym anizeli samemu okradac, tysiac razy lepiej byc pobitym, niz
samemu kogos pobic". Do jednego ze swoich dyskutantow powiedzial, ze "jesliby
kogos zepsul w swoim otoczeniu, to musialby potem cierpiec z tego powodu, bo
wzroslaby liczba ludzi zepsutych w jego otoczeniu, a on az takim durniem nie
jest, zeby psuc swoj wlasny swiat, swoje wlasne otoczenie, w ktorym przyszlo
mu zyc".
Zlodziej zawsze stoi przed perspektywa, ze sam zostanie szybko okradziony.
Wzrasta bardzo prawdopodobienstwo takiego zdarzenia. "Swoj przyciaga
swego", "z jakim przestajesz, takim się stajesz", "swoj ciagnie do swego",
itp.
Istnieje zjawisko jakby "duchowego" przyciągania się osob o podobnych
systemach wartosci, tych samych ainteresowaniach, tym samym hobby. Lubimy
otaczac sie ludzmi o podobnych zainteresowaniach, bo sie bardzo dobrze
czujemy w ich towarzystwie. To zupelnie naturalne i nikogo nie dziwi.
Zlodziej swietnie sie czuje w towarzystwie innego zlodzieja, nie wiedzac
nawet ze ta druga osoba tez jest zlodziejem. Bo i on nie chwali sie swoimi
sprawkami.
Jak mozna uniknac zlodziei? Po prostu przestac w nich wierzyc! Zasada ZLO
DOBREM ZWYCIEZAJ dotyczy i tego aspektu. Pies szczeka BARDZIEJ na tych,
ktorzy sie go boja. Zlodziej okrada tych, ktorzy WIERZA w zlodziei, tych,
ktorzy BOJA sie zlodziei, tych, ktorzy wierza w to, ze drugi czlowiek moze
ich okrasc, ze ich sasiad, znajomy, bliski - moze byc zlodziejem. A tak
naprawde zlodziei nie ma. Tylko komus bardzo zalezy na tym, abysmy sadzili,
ze sa. Ale po co?
Otoczenie czlowieka, upodabnia się do niego samego, a wlasciwie do tego, co
w czlowieku siedzi w jego wnetrzu, co moze nawet ukrywa sie przed nim samym.
Otoczenie czlowieka mowi duzo o nim samym, o jego prawdziwej, ukrytej naturze.
Swiat, który nas otacza, sami ksztaltujemy na swoją wlasną modle, "na nasz
obraz i podobienstwo".
Robimy to najczesciej nieswiadomie, nie wiedzac wcale o tym.
Przyciagamy ludzi swego pokroju w swoje poblize i oni już w nim pozostaja,
na dluzej lub krocej.
"Otoczenie" jest jakby dowodem osobistym czlowieka, jego wyraznym sladem w
Rzeczywistosci.
Kiedy wiec ktokolwiek opowiada nam zdarzenia ze swojego zycia, to tak jakby
pokazywal nam swoj dowod osobisty, jakby odkrywal przed nami samego siebie.
CKP

--