Kubusiowy konkurs rozstrzygnięty!!!

Gdzie tęcza swój początek ma i słońce nawet w nocy świeci,
jest piękny stumilowy las, a w nim pupile naszych dzici.
Kubusia chyba każdy zna, wciąż miodku mu brakuje,
lecz zawsze dobrą rade da, gdy tylko potrzebujesz.
Są jeszcze jego przyjaciele, tygrysek, kłapouchy,
prosiaczek i wesoły krzyś, prawdziwe są z nich zuchy.
Gdy trzeba komuś pomoc nieść i krzywda się gdzieś dzieje,
nie musisz o nic martwić sie, są twoi przyjaciele.
A gdy nie będziesz zasnać mógł, nie będziesz musial liczyc znów
Kubusia na poduszke połóż i utulaj go do snu.

W stumilowym lesie,zebrała się wesoła gromadka,
bo dziś urodziny Kubusia Puchatka.
Tygrysek dookoła tortu wesoło bryka,
Kłapouchy wyjmuje smakołyki z koszyka,
Prosiaczek świeczki szybko zapala,
bo już się zebrała przyjaciół cała sala.
Teraz Kubusiu pomyśl życzenie,
niech się spełni każde twoje marzenie.
Tańczyli wszyscy razem,uroczystość była udana,
bo bawili się wspólnie do białego rana.

Miś o bardzo małym rozumku

Kto ma duży brzuszek, a rozumek mały?
Chybaście już, Dzieci, misia rozpoznały!
"Przecież to Puchatek!" każdy z Was zawoła,
"Co próbował kiedyś miodek wykraść pszczołom!"
W Stumilowym Lesie mieszka mały misio,
Najbardziej ze wszystkich kocha swego Krzysia.
Ma w całej krainie przyjaciół bez liku:
Prosiaczka, Tygryska, cały klan królików.
A pomysł codziennie ma nie byle jaki,
Czytajcie Puchatka, kochane Dzieciaki!

Bryk!

Bryk! - Co to? Kto to? Kto tak przemknął w biegu?
To bryknął Tygrys, drogi kolego!
Tygrys ma paski czarne, tygrysie
I bardzo lubi bawić się z misiem.
Często na niego znienacka bryknie,
Skoczy - bęc! Hopla! - koziołka fiknie.
Ostów nie trawi, na miodek pluje,
Za to z lubością tran pałaszuje.
A w każdej chwili energią tryska,
I Ty polubisz zaraz Tygryska!

Filozof Kłapouchy

Szedłem dziś sobie leśną polaną,
Patrzę - ktoś z nosem na kwintę stanął.
Ach, to Osiołek! Dobrze go znacie,
bo to Puchatka wierny przyjaciel.
A urodzony filozof z niego -
Wciąż tylko pyta: Po co? Dlaczego?
Do przemyślenia spraw ma bez liku,
Unika śmiechów, harców i krzyków.
I chociaż smutków ma chyba z tysiąc,
Bardzo go kocha nasz mały Krzysio!

Wyprawa

Cóż to za hałas? Coż to za wrzawa?
Dziś w Stumilowym Lesie wyprawa!
Pochód prowadzi jak zwykle Krzyś,
Krok za nim idzie Puchatek, miś.
Zabrał ze sobą dwa słoje miodu,
Bo miś zazwyczaj boi się głodu.
Za nim Prosiaczek drepce truchcikiem,
Tygrys ze śmiechem skacze i krzykiem,
I Królik maszeruje z ochotą...
Dokąd tak idą? Ach, mniejsza o to!

Kubuś miodek wylizuje, bo w swym brzuszku głodek czuje.
Kłapouchy śpioszkiem jest, pomarudzic lubi też.
Królik zawsze rozkazuje, wszytkim wkoło dyryguje.
Tygrys bryka na całego- nie dogonisz go kolego!
Prosiaczek boi sie wszytkiego, nawet robaczka maleńkiego.
Maleństwo choć najmniejsze jest, zuchem wielkim zawsze jest.
Bohaterów tych kochamy, ogladamy i ściskamy.

[CENTER]Tyle, ile w Stumilowym lesie jest przygód bez końca
Tyle, ile Królik swoich trzy groszy wtrąca
Tyle, ile Krzyś swoich przyjaciół rozwesela
Tyle, ile Pani Sowa cennych rad udziela
Tyle, ile Prosiaczek za łapkę Kubusia łapie
Tyle, ile ten po główce się drapie
Tyle, ile Osiołek za znalezienie ogonka dziękuję
Tyle, ile Kangurzyca się w Maleństwo wpatruję
Tyle, ile Tygrysek na ogonku pobrykuje
Tyle, ile w brzuszku Kubusia się miodu pomieści
Tyle, ile wiatr nowych niesie opowieści
Tyle, tego "ile” strasznie dużo było
Tyle, żeby się w głowie nie pomieściło.
Tyle, miłości nasi bohaterowie w sobie mają
Przyłącz się do nich, gorąco Cię przywitają.
[/CENTER]

Jestem szczęśliwy, gdy skaczę,
Jestem szczęśliwy, gdy dzieci zobaczę...
Tę wieść radosną echo niesie
po Stumilowym Lesie...

Z radości biegam tu i tam,
wielu przyjaciół mam...
Jeśli chcesz poznać nas
odwiedź Stumilowy Las...

Tru tu tu tu tu
wszyscy cię zapraszamy tu...

[CENTER]Usiadł Osiołek na środku polany
Widać, że jest nieco zakłopotany
Ni stąd, ni zowąd słyszy jakieś odgłosy,
aż na głowie jeżą się włosy
Na bardzo zmęczonego wygląda
Spod uszu leniwie dookoła się rozgląda.
Wtem zza krzaczka się ktoś wyłania
Osiołek myśli: – Coś ta postać mi znana
Nagle ktoś, jak nie bryknie, jak nie krzyknie!
To Tygrysek we własnej osobie,
bo któżby inny z taką werwą brykał
i Kłapouchego ogonek napotykał.
Brykając na miejsce go przymocowuje
Tu stuknie, tu puknie i już idealnie pasuje.
Tryskając uśmiechem odpowiada:
- Osiołku, znowu Tobie ogonek po drodze odpada.
Na to Osiołek:
- Jesteś jedynym Tygryskiem, spośród tak nie wielu
Mój drogi przyjacielu![/CENTER]

[CENTER]Usiadł Osiołek na środku polany
Widać, że jest nieco zakłopotany
Ni stąd, ni zowąd słyszy jakieś odgłosy,
aż na głowie jeżą się włosy
Na bardzo zmęczonego wygląda
Spode uszu leniwie dookoła się rozgląda.
Wtem zza krzaczka się ktoś wyłania
Osiołek myśli: – Coś ta postać mi znana
Nagle ktoś, jak nie bryknie, jak nie krzyknie!
To Tygrysek we własnej osobie,
bo któżby inny z taką werwą brykał
i Kłapouchego ogonek napotykał.
Brykając na miejsce go przymocowuje
Tu stuknie, tu puknie i już idealnie pasuje.
Tryskając uśmiechem odpowiada:
- Osiołku, znowu Tobie ogonek po drodze odpada.
Na to Osiołek:
- Jesteś jedynym Tygryskiem, spośród tak niewielu
Mój drogi przyjacielu![/CENTER]

[CENTER]Tyle, ile w Stumilowym lesie jest przygód bez końca
Tyle, ile Królik swoich trzy groszy wtrąca
Tyle, ile Krzyś swoich przyjaciół rozwesela
Tyle, ile Pani Sowa cennych rad udziela
Tyle, ile Prosiaczek za łapkę Kubusia łapie
Tyle, ile ten po główce się drapie
Tyle, ile Osiołek za znalezienie ogonka dziękuję
Tyle, ile Kangurzyca się w Maleństwo wpatruję
Tyle, ile Tygrysek na ogonku pobrykuje
Tyle, ile w brzuszku Kubusia się miodu pomieści
Tyle, ile wiatr nowych niesie opowieści
Tyle, tego "ile” strasznie dużo było
Tyle, żeby się w głowie nie pomieściło.
Tyle, miłości nasi bohaterowie w sobie mają
Przyłącz się do nich, gorąco Cię zapraszają.[/CENTER]