Miesiąc po poronieniu

Pięknie napisałaś o tym co czujesz wiem nie musiałaś szukać słów to samo się nasunęło.Przykro mi że tak dużo wycierpiałaś się choć wiem co czujesz.Czułam dokładnie to co ty.Ale uwierz warto się starać bo dziecko jest najcudowniejszym wydarzeniem jakie może nas spotkać w życiu.Wiem co mówię.Choć jestem młoda to życie też mnie nie oszczędzało.Jesteś bardzo silną kobietą dzięki wsparciu mamy,męża i tak trzymaj.Sredecznie Ci kibicuje i pisz co się u Ciebie dzieje.

Los nie zna litości...
do grona moich dwóch ciężarnych koleżanek dołączyły jeszcze dwie i jedna kuzynka.
A ja nie potrafię cieszyć się ich szczęściem, szczęściem, które mi los odebrał...

Wiem, że nie można tak, że one nie są niczemu winne ale nie mogę poprostu patrzeć na ciężarne kobiety, odwracam wzrok kiedy mijam taka na ulicy. Z koleżankami nie wiedziałam się do miesiąca. Boję się mojej reakcji...

Na widok dzieci w telewizyjnych reklamach zalewam się łzami...ten ból jest okropny...

Wstydzę się swoich reakcji, swojej zazdrosci...ale nie jestem w stanie nic zrobić.
Może potrzebuję jeszcze czasu. Ale ile??

Nie chce tak żyć, zawsze lubiłam dzieci a teraz ich unikam...przeraża mnie to..
dlaczego??

Prosze los by pozwolił mi jak najszybciej dojśc do siebie, znaleść lekarstwo na chorobę mojej duszy...

Kochana gdy Ciebie czytam to tak jakbym to ja pisała. Twoje rekacje na ciężarne i dzieci-skąd ja to znam. Ja strasznie nie cierpiałam mojej bratowej-miała termin na ten sam miesiąc co ja-ja niestety poroniłam a ona dalej cieszyła się ciążą. Po paru miesiaćach i ja byłam szczęśliwa bo w 4 miesiącu po zabiegu zaszłam w ciążę-bardzo się o nią bałam ale teraz jestem mamą wspaniałej córeczki. I warto żyć i podnieść się po klęsce. Trzymaj się :)

Dziękuje za ciepłe słowa i podtrzymanie na duchu.
Bardzo pragnę zostać mamą i juz nie mogę się doczekac kiedy będziemy mogli z mężem starać się znowu.

Trzymam mocno kciuki. I nie masz za co dziękować. Przecież po to jesteśmy żeby się wspierać nawzajem :)

Zaczął się nowy rok. Święta i sylwester nie były takie jak powinny. Cały czas myślałam o tym co stało sie 2 miesiące temu :(
Dzięki mężowi i najbliższej rodzinie zaświeciło chociaż na chwilę zimowe świąteczne słońce :)

A nowy rok to zwyczajowe noworoczne postanowienia... w moim przypadku jedno!!! Zajść w zdrową szczęśliwie zakończoną po 9 miesiącach ciążą :)
Czekam na trzecią miesiączkę po poronieniu, kontrolną wizytę u lekarza i mam nadzieję że dostanę zielone światło!!
Lekarz mówił że 3 miesiące odczekania wystarczą.

Modlę się by tak było!!!

Ważne żebyś Ty była gotowa psychicznie. Nie nastawiaj się że "o 3 miesiąc odczekałam i na pewno zajdę w ciążę". Musisz być naprawdę gotowa tak w środku. Ja zaszłam przez przypadek bo myślałam że tym razem się nie uda bo nie trafiliśmy w dni płodne-a jednak plemniczki mojego Męża były takie sprytne że poczekały na owulacje :)

W każdym bądź razie trzymam kciuki i mam andzieję że się pochwalisz szybciutko :)

Wiem, że nie zawsze mozna wszystko zaplanować, przekonałam sie o tym :(
dlatego teraz postanowilismy nie planować- kochac się wtedy kiedy będziemy tego poprostu chcieli a nie wtedy kiedy "każe" wykres.
i zobaczymy... jeżeli sie uda to super...nic na siłę

sokalska napisal(a):

Wiem, że nie zawsze mozna wszystko zaplanować, przekonałam sie o tym :(
dlatego teraz postanowilismy nie planować- kochac się wtedy kiedy będziemy tego poprostu chcieli a nie wtedy kiedy "każe" wykres.
i zobaczymy... jeżeli sie uda to super...nic na siłę

No i świetnie podejście ;) Bo dzidziuś to ma powstać z przyjemności i spontaniczności a nie z myślenia "a może właśnie teraz to ta chwila"

Więc jestem!!
W piątek byłam u lekarza, zbadał mnie, stwierdził że wszystko jak najbardziej ok i powiedziała że czas na rozpoczęcie starań muszę wybrać sama bo to zależy od mojej psychiki.
Medycznie nie ma przeciwwskazań. :)

Czuję się dużo spokojniejsza.