Cywilne Panny Młode- list otwarty

Witam,
Przenoszę dyskusję z wątku "wszystko o ślubie cywilnym". Wklejam tekst listu otwartego, napiszcie co o nim myślicie:

Problemy Cywilnych Panien Młodych...

Dzień ślubu jest jednym z najważniejszych w życiu. Marzenia o kwiatach, wspaniałej, podniosłej atmosferze, pięknej oprawie towarzyszą każdej Pannie Młodej. Może Tobie marzy się ślub w plenerze? Albo w pięknym, zabytkowym wnętrzu? Może chciałabyś, aby przysiędze towarzyszyła specjalna muzyka? W końcu często się słyszy „To wasz dzień, jedyny w życiu”.
Kwestia stroju jest nie mniej ważna. Od kiedy zaczęłaś nosić pierścionek masz mniej lub bardziej wyraźne wyobrażenie o białej sukni, welonie... i już na tym etapie często zaczynają się problemy Cywilnych Panien Młodych. Osoby, które z rożnych powodów muszą lub chcą zrezygnować ze ślubu w kościele w naszych realiach mają niestety ograniczone możliwości spełniania marzeń o „tym cudownym dniu”. O ile organizacja przyjęcia weselnego niczym się nie rożni, o tyle sama ceremonia odbiega od oczekiwań większości Cywilnych Panien Młodych.
Przyjrzyjmy się realiom: Urzędy Stanu Cywilnego, w których odbywają się śluby to najczęściej budynki pamiętające poprzedni ustrój polityczny, brzydkie i nie przystosowane do potrzeb państwa młodych. Bo o ile w kościele bez trudu zmieści się 200 gości, o tyle nie ma na to szans w salkach w USC. Goście tłoczą się w drzwiach, szanse na miejsca siedzące ma tylko najbliższa rodzina, a czasami i ona jest zbyt liczna.
Ale, cóż to za problem, skoro sama ceremonia trwa ok 7 minut... goście się przemęczą, a młodzi nawet nie zauważą, że właśnie zmienili stan cywilny. Skoro USC utknęły w poprzedniej epoce, często inwencję próbują przejść młodzi. Piszą podania o śluby poza urzędem, proszą o możliwość wstawienia kwiatów, na jednym z forów zdesperowana panna młoda pytała, jak nakłonić urzędnika, żeby pozwolił zawiesić własne zasłony, bo te „państwowe” były po prostu brzydkie. Niestety, po raz kolejny okazuje się, że to my jesteśmy dla państwa, a nie ono dla nas. Zdarza się, że kierownik USC nie robi żadnych problemów, niektórzy są wręcz otwarci na propozycje. Jednak czy naprawdę powinno być tak, że o naszym ślubie decyduje „widzimisię” urzędnika? Nie ma żadnych prawnych zakazów mówiących o niemożliwości odbycia ślubu poza urzędem, nie ma zakazu przystrajania sali kwiatami, czy włączania własnych elementów do ceremonii. Dlaczego władze miast nie zadbają, żeby Urzędy Stanu Cywilnego nie były lokalizowane w socjalistycznych, betonowych budynkach, ale np. w miejskich pałacykach, czy innych, bardziej reprezentacyjnych budynkach należących do miasta?
Te niedopatrzenia prowadzą do tego, że wiele par decyduje się na ślub kościelny, mimo że często nie zgadzają się z ideologią Kościoła. Razem z sakramentem zapewniają sobie piękną oprawę, obszerny kościół w którym zmieszczą się goście, białą suknię bez krzywych spojrzeń otoczenia, kwiaty, dekoracje... Oczywiście, że to nie to jest najważniejsze, ale nie oszukujmy się: przemysł ślubny wyrósł na marzeniach o pięknej oprawie tego dnia. I zbyt często uważa się, że ta oprawa jest zarezerwowana dla par, które składają sobie przysięgę w kościele.
Na jednym z forów spotkało się grono Cywilnych Panin Młodych. Po wymianie doświadczeń okazało się, że wszystkie borykają się z podobnymi problemami, które tak naprawdę można rozwiązać, gdyby nie fakt, że ślub cywilny jest ciągle uważany za gorszy i mniej wartościowy. Przy czym należy pamiętać, że to właśnie on ma moc prawną, a sam ślub kościelny ma znaczenie jedynie dla osób wierzących.
Narodził się pomysł napisania listu otwartego do innych panien młodych udzielających się na forach internetowych. Jest to apel do tych par, które zdecydowały się na ślub cywilny- żeby mimo wszystko starały się walczyć o piękną oprawę w tym dniu. I apel do społeczeństwa: ślub cywilny w niczym nie ustępuje kościelnemu i zasługuje na taką samą oprawę, białą suknię, welon, kwiaty i szacunek.