Bezsilność

Jestem momentami taka wściekła bo od roku jestem z facetem który ma nałóg siedzenia przy komputerze 24 h.Wiedziałam o tym od początku i myślałam że jakoś to zniosę ale chwilami tak się wściekam że rzucam najgorsze obelgi pod jego adresem.Największą pretensję mam do niego kiedy po nocach gra on line a w dzień śpi.Nie mam do kogo buzi otworzyć.Na początku znajomości chodziłam na paluszkach żeby go nie obudzić ale teraz mam to gdzieś.Ja funkcjonuję za dnia.Chcę posprzątać,odkurzyć,wstawić pralkę i ugotować.Jest piękna pogoda,wiosna,gorąco i zamiast gdzieś wychodzić razem to on śpi do 15.00,16.00 a potem tylko kawa,papieros i od nowa zabawa.Chłop ma 28 lat.Pracy nie poszuka,mną się nie zajmie.Jestem wściekła.Nie chcę się rozstawać bo są momenty że naprawdę mogę na niego liczyć,jak trzeba to się wykazuje ale takie życie mnie męczy bo chcę być szczęśliwa i chcę robić to co inne pary a nie żyć z facetem i być właściwie samą.Zakupy też robię sama,te cięższe też.Sama muszę dotargać nie jednokrotnie do domu.Dziś to samo.Szesnaście godzin siedział przy kompie,rano trzeba było zrobić zakupy,powiedział żebym się ogarnęła i pojedziemy a jak wyszłam z łazienki to spał jak zabity i cholera mnie trzasnęła.Najgorsze jest to że ilekroć go opieprzę to mam wyrzuty sumienia bo powinnam go akceptować takim jakim jest i nie zmieniać na siłę ale skoro związał się ze mną to czegoś kurdę oczekuję a nie spania i grania i grania i spania.Nie wiem jak długo to jeszcze zniosę.:mad: