Brak emocji, szacunku do ludzi.

Powiem też że od trzech lat czytam o psychologii, rozwoju osobistym itp. strasznie namieszało mi to w głowie i to też może być przyczyną mojego zobojętnienia/pogardy dla ludzi. Zyskałem pewność siebie że nie mam problemu z podejściem i zagadaniem np. do kobiety itp. ale mam też niskie poczucie wartości, brakuje mi uwagi z czyjejś strony i czułości... I mieszkam z mamą i siostrą od 2 lat w domu bez ojca, a po tych wakacjach już tylko z mamą. Brakuję mi takiej osoby która by mnie pokierowała w życiu jeszcze dała wzorce. A że nie będę miał takiej możliwości to skąd je brać ?

Często ludzi ranie, wykorzystuję, traktuje jak śmieci chciałbym to zmienić...

Można by podciągnąć to pod osobowość dyssocjalną, aczkolwiek z uwagi na Twój młody wiek, byłbym bardzo ostrożny z rzucaniem takiego terminu jak psychopatia. I z tego samego powodu tzn. Twojego wieku, proponował bym Ci zająć się wolontariatem, lub opieką nad zwierzętami w schronisku. Możliwe, że bezpośredni kontakt z potrzebującymi, obudził by w Tobie te cechy charakteru które są uśpione.