Chcę być bardziej pewny siebie bez

Hey... y. Nazywam się Dominik .Mam 17 lat. Ludzie postrzegają mnie jako nastolatka który ma wszystko. Owszem mam wspaniałą mądrą dziewczyne, rodzice dali mi (materialnie) to co chcę, oraz przyjaciół którzy chyba zrobią dla mnie wszystko. Wile osób piszę mi że zazdrości mi tej mojej pewności, odwagi, tego że się nie poddaje... Ale ja... jak by to. Mam na sobie taką maskę. Jak byłęm mamły obserwowałem ludzi. smutnych, szczęśliwych, złych, lubianych niechcianych itp. I wiem jak mam się zachować żeby ludzie mnie lubili. To się zaczeło zmieniać. Ludzie mnie odrzucają. A raczej ja ich. Jestem ironiczny w ich stosunku, złośliwy i pokazuje siebie jako kogoś lepszego.
To ta jedna strona którą widzą ludzie... Możecie być teraz do mnie negatywnie nastwaieni, ale prawda jest inna. W środku czuję się tak pusto. Nie mam wogóle pewności nie robię tego co chcę ale to czego oczekują ludzie. gdy się im przyjrzę . Wracając do domu siadam sam w moim pokoju i siedze. JEst mi tak żle że nie mogę powiedzieć co czuję. i tutaj i komuś w rzeczywistości. Jestem tak okropnie zamknięty w sobie. nie potrafie powiedzieć co czuję innym. Boję się spojrzeń innych. ich krytyki. Czasami siadam zakłądam słuchawki i cierpię... Mam braci o 10 lat starszych. Jeden ma syna troszkę młodszego ode mnie . Jak byłem mały zawszę gdzieś jeździli i zostawiali mnie. Rodzice byli zagonieni. Byłem sam. Chodziłem po lesie i to mnie tak bolało że nie mam przy sobie nikogo. Ludzie zapominali o mnie od razu gdy nic nie chcieli. Czasami nawet miesiącami nikt nie piszę. Odsunołem się. NIe wiem o czym rozmawiać. nie chce już tego. Nie chcę udawać. Nigdy nie czuje miłości ojca teraz i nigdy do tond. . . . A zawsze chciałem z nim porozmawiać... teraz nie umiem. Jestem w sobie zamknięty... To tak boli gdy radni się przez to ludzi na których mi zależy. Robię tak zmieniając swoje zachowanie. Inni mnie czasmi nie poznają...

Zaraz dostane komentarz żebym sobie kupił człowieka, albo idz się zabić... heh.. =/