Chcę innego życia

Witam,

Już ponad rok okropnie męcze się z lękami i tym chorym i obcym uczuciem. Zaczeło się od dziewczyny, która zniszczyła mi życie (...) Przez nią straciłam poczucie bezpieczeństwa, zaczełam nie lubic mojego miasta, bac się ludzi, że mogła mi coś zrobic miec coś do mnie. Okropne. Za długo to trwa. No i dodatkowo od kąd pamiętam w moim domu był alkohol, moja matka pije. Nigdy nie dała mi miłości. Nie wiem jak to jest miec mamę. Mam 15 lat i zazdroszczę moim koleżanką tego, że chodzą ze swoimi mamami na zakupy, gadają o wszystkim. A ja ze wszystkim radzę sobie sama.
Mojego tatę to przerosło. Mówiłam mu o swoich lękach o tym wszystkim co we mnie siedzi, ale nie powiedziałam o tej sprawie z dziewczyną czyli to wszystko 'zwaliłam' tak jakby na sytuacje która jest w domu. Myślicie, że mogło mnie to aż tak mocno zabolec i utrzymac aż do chwili obecnej przez to jaką mam sytuację w rodzinie? Powrócę do tego, że mój tato wie. Mówiłam mu chyba ze 3 razy, a on NIC! . Ze łzami w oczach mówiłam ' tato, zabierz mnie do lekarza, bo ja się zamęcze' I nic. Stwierdził, że to matke trzeba leczyc. Przymierzam się do kolejnej próby wybłagania żeby zabrał mnie do lekarza. Jestem ciekawa jakby zareagował gdyby okazało się, że jestem chora na nerwice albo depresje. Bo tak mi się wydaje, już tyle przeczytałam na ten temat. Boję sie powiedziec, zeby coś z tym zrobił. Boję się co mnie czeka jak wykryją nerwice albo depresje?

Wiecie co? Tak bardzo chcę byc szczęśliwa. I chyba to mnie tak motywuje by pójśc z tym do psychiatry. Uwierzcie, że każdy mój dzień jest koszmarem.

Proszę odpiszcie, nie chę byc w tej trudnej sytuacji zostac sama. CHCE INNEGO ŻYCIA! Jakbyście mieli jakieś pytania co do mojego życia to śmiało pisac