depresja w cukrzycy

Witam!
kilka przydatnych informacji znajdzie Pan w artykule http://cukrzyca.wieszjak.pl/powiklania/229254,Depresja-u-chorych-na-cukrzyce.html
A czy ktoś z waszych najbliższych cierpia na depresję i choruje na cukrzyce?
Jak sobie radzi?

Wg mnie mój mąż choruje, jest bardzo skrytym człowiekiem ale podczas niedocukrzeń, wyrzuca z siebie wszystkie żale, ma wtedy myśli samobójcze, chce wyskakiwać przez balkon i musimy go wtedy na siłę od niego odciągać. Miał konsultacje psychiatryczną ale lekarz uznał , że nie potrzebuje opieki psychiatrycznej.

~gość napisal(a):

Wg mnie mój mąż choruje, jest bardzo skrytym człowiekiem ale podczas niedocukrzeń, wyrzuca z siebie wszystkie żale, ma wtedy myśli samobójcze, chce wyskakiwać przez balkon i musimy go wtedy na siłę od niego odciągać. Miał konsultacje psychiatryczną ale lekarz uznał , że nie potrzebuje opieki psychiatrycznej.

Jej, to straszne... U mnie właśnie rozpoznali cukrzycę, więc zaniepokoił mnie ten wątek. Jak często w cukrzycy pojawia się taka depresja?

Sądzę, że to czy masz czy nie masz depresji w dużym stopniu zależy od Twojego podejścia, więc przy zdroworozsądkowym myśleniu można jej uniknąć.

Ja znam skuteczny lek bez recepty na depresję - "Polinesian Noni" firmy CaliVita. Stosowała go moja koleżanka i jej pomógł. Z tego co wyczytałam wtedy w internecie pomaga on wielu osobom. Jest to sok/syrop który zawiera kseronine i prokseronine, które mają świetny efekt przeciwdepresyjny. Substancje te zwiększają produkcję endorfin, które poprawiają nastrój, witalizują oraz polepszają ogólne samopoczucie. Zmniejszają także ostre bóle, które są wynikiem stanów zapalnych czy urazów stawów. Kseronina bierze udział w mechanizmach przeciwzapalnych organizmu, działa przeciwalergicznie oraz podnosi odporność. Zawsze można wypróbować, skoro innym pomaga to dlaczego Wam miałby nie pomóc?
Tutaj macie link, poczytajcie i jak chcecie to też sobie zamówcie: http://vitero.pl/pl/p/Polinesian-Noni-sok-946-ml/107

Witam wszystkich. mam duzy problem Dowiedziałam się dwa tygodnie temu że mam cukrzyce typu 1. ta wiadomość mnie doprowadza do szału tym bardziej że straszecznie boję się igieł. w szpitalu wręcz zmuszali mnie do podawania sobie insuliny, a ja nie umiem tego robić na samą myśl mi nie dobrze. powinnam podawac sobie trzy razy dziennie, a podaję dwa razy i to z wielkim trudem. ostatnio przestałam jeść aby tylko nie kłuć się. Boję się , ale to straszne jest dla mnie nie wiem co mam począć.