Insulina nie działa?

To jest typ I czy II? Sprawdzałaś czy glukometr się nie zepsuł? Zobacz ile wskazuje u innej osoby.

typ 1

Mierzyłam zmierzyłam cukier przed chwilą mojemu bratu - 93 :(
Zresztą ma to też odzwierciedlenie w ilości cukru i ketonów w moczu

W typie I insulinooporność (brak reakcji tkanek na insulinę) jest zazwyczaj wyraźnie niższa niż w typie II i nie jest to proces, który pojawia się z dnia na dzień. Poziom glukozy jest bardzo wysoki, dlatego też powinnaś się skontaktować z lekarzem.

Ok, dzięki za odpowiedź.
Ale w takim razie skąd się bierze ten cukier skoro prawie nic nie jem?
I da się to unormować w jakiś inny sposób?

napisal(a):

Ale w takim razie skąd się bierze ten cukier skoro prawie nic nie jem?

W cukrzycy typu I siada sterowanie niektórymi szlakami metabolicznymi. Jest to dosyć skomplikowane, ale spróbuję Ci to przybliżyć. Przede wszystkim chodzi o dwa mechanizmy sterujące: pierwszy, decydujący o wypływie wolnych kwasów tłuszczowych z tkanki tłuszczowej, drugi decydujący o tworzeniu glukozy ze związków niebędących cukrami (czyli tzw. glukoneogenezie). Główny problem jest taki, że u cukrzyków we krwi jest dużo glukozy (zaraz powiem skąd), ale komórki nie wiedzą o jej istnieniu (brak insuliny, która by je informowała).

U zdrowego człowieka insulina min. hamuje wypływ wolnych kwasów tłuszczowych z tkanki tłuszczowej. W cukrzycy typu I insulina nie jest produkowana, wobec czego ilość wolnych kwasów tłuszczowych we krwi wzrasta. Dostają się one do wątroby, gdzie są metabolizowane - mogą tam wejść na dwa szlaki: utleniania (1) lub tworzenia tzw. ciał ketonowych (2). U cukrzyków na szlak (1) wejść nie mogą. Dlaczego? Ponieważ brakuje pewnego związku (szczawiooctanu), który jest w tym szlaku wykorzystywany. Dlaczego go brakuje? Ponieważ organizm wykorzystuje go do źle sterowanej glukoneogenezy (bo "myśli", że glukozy jest mało, więc w ten sposób chce zwiększyć jej ilość). W efekcie glukoza jest tworzona na szlaku glukoneogenezy ze związków niebędących cukrami (rośnie jej stężenie we krwi, ale nie jest ona zużywana w tkankach) i tworzą się ciała ketonowe (oddech o zapachu acetonu, może dojść do kwasicy). Leczy się to, podając insulinę w zastrzykach i w ten sposób przywracając mechanizmy regulacyjne do porządku. Niestety u niektórych ludzi wytwarza się dodatkowo znaczna insulinooporność (w typie I dotyczy ona szczególnie wątroby). Wówczas, nawet pomimo podawania insuliny, tkanki jej "nie widzą". W takich przypadkach zachodzi często potrzeba leczenia skojarzonego (tj. insulina+leki obniżające insulinooporność). No, generalnie jest to temat-rzeka. Powinnaś się udać do diabetologa, który Cię poprowadzi.

I co powiedział diabetolog? Kiedy u niego byłaś? Cukry takich rzędów mogą w efekcie prowadzić do śpiączki, śmierci, ale to chyba każdy wie. Pewnie okropnie się czułaś?