Kiedy będę czerpać przyjemność z seksu?

Od pewnego czasu borykam się z pewnym problemem. Piszę tutaj, na forum, iż liczę na pomoc bądź też jakieś rady które mogłyby mi z tym problemem jakoś sobie poradzić.

Zacznę może od początku. Mam 18 lat, uczęszczam do liceum, moje wyniki w nauce są bardzo dobre. Niemal 3 lata temu rozpoczęłam edukację w tej szkole i właśnie tu poznałam moją miłość. Jest moim rówieśnikiem, chodzimy do tej samej klasy. Na początku nie zwracałam na niego uwagi, było to zwykłe koleżeństwo. Wraz z przyjaciółmi organizowaliśmy wspólne wypady. Spędzaliśmy ze sobą coraz więcej czasu. Pod koniec 1 klasy coś zaiskrzyło. Na początku myślałam, że to zwykłe „szczeniackie” zauroczenie. Nigdy nie miałam chłopaka, jakoś mnie nigdy do tego nie ciągnęło, ażeby być z kimś w związku. Zawsze uważałam, że chodzenie ze sobą w wieku 16-17 lat to taka dziecinada i „zabawa na chwilę”. Jednak w wakacje na poważnie się rozkręciło. Niedługo po wakacjach zakochałam się, on odwzajemniał miłość. Wiem, że mnie kocha, on wie że ja jego kocham. Mamy do siebie pełne zaufanie, nawet nie wiem jak mogło to wszystko tak szybko się stać. Nigdy nie podejrzewałam, że poznam swoją drugą połówkę tak szybko i że tak szybko się zakocham. Złączyliśmy się zasadą przeciwności a jednak tak wiele nas łączy. Po prostu- kochamy się na zabój, dla siebie zrobilibyśmy dosłownie wszystko.
Przejdę teraz do rzeczy. Otóż, po 8 miesiącach naszego związku postanowiliśmy przeżyć swój „pierwszy raz”. Miałam do niego pełne zaufanie, wiedziałam że będzie delikatny i czuły więc tak było. Zawsze się mówi, że ten pierwszy raz jest wyjątkowy, niezapomniany. Dla mnie jednak było to okropne. Owszem, robiłam to z ukochaną osobą wiec byłam całkowicie rozluźniona i gotowa do podjęcia tego kroku i tylko to w tym wszystkim mi się podobało. Ból był okropny, polała się krew, potem był płacz. Czytałam wiele na ten temat, spodziewałam się bólu, ale nie aż tak ogromnego i nie takiej ilości krwi. Tomek powiedział, żebym się nie przejmowała, że następnym razem będzie na pewno lepiej. Nic nie działało na mnie wtedy tak dobrze jak jego ciepły pocałunek na policzku, to ogromne wsparcie i pocieszenie.
Kolejne próby również były bolesne, jednak zaciskałam zęby, żeby jak najszybciej się tego bólu pozbyć. Później stopniowo coraz mniej mnie bolało, leciało jak z górki. Odbyliśmy sporo bolesnych stosunków. Pomyślałam sobie, że prawdopodobnie miałam grubą błonę dziewiczą dlatego to sprawiało mi tyle bólu. W końcu nastąpił moment gdy bólu nie czułam. Tomek był zadowolony jednak ja nie… Seks nie sprawiał mi żadnej przyjemności. Czułam po prostu zwykłe posuwiste ruchy, lecz zero zadowolenia, przyjemności. I do dzisiejszego dnia nie czerpię z seksu ani ciut przyjemności, a robimy to już przecież od dosyć sporego czasu. Zastanawiam się dlaczego tak jest? Moje koleżanki są już trochę więcej doświadczone, one nie mają takiego problemu. Tyle się teraz pisze, mówi o orgazmach podczas stosunku, o tym wspaniałym uczuciu jakie daje seks, a ja wciąż nie wiem jak to jest. Nie chcę aby tylko mój chłopak czerpał z tego przyjemność, ja też chciałabym tego doznać w końcu. Rozmawiałam o tym z mamą, stwierdziła że może partner ma zbyt małego członka i dlatego nic nie czuję, jednak tą opcję od razu wykluczyłam. Później stwierdziła, iż jest taka możliwość, że mam jakiś błąd anatomiczny.

Jak myślicie, co może być powodem braku przyjemności? Czy to jest normalne? A może któraś z was miała ten sam problem? Proszę o szczere odpowiedzi.

Serdecznie pozdrawiam
Joanne.