Ku przestrodze

Chcialam wszystkich ostrzec przed lekiem ktory sie nazywa " Lorafen". Lek ten silnie uzaleznia, i powoduje, ze z kazdym kolejnym dniem jego zazywania, tracisz czastke siebie. Bylam uzalezniona, i wiem jak trudne jest życie, z tym "przyjacelem". Zaczelo sie banalnie, mialam napady leku, ktory powodowal, ze balam sie zycia. Wtedy tez, lekarz przepisal mi ten lek. Na poczatku zazywania czulam sie swietnie, lęk ustawal, i odzyskiwalam radosc zycia. Moglam bez problemu pracowac, zawierac przyjaznie, znowu cieszyc sie zyciem. Ale po kilku miesiacach lęk powrocil, wiec zwiekszylam dawke.
Po kolejnych kilku miesiacach, znowu musialam ja zwiekszyc, potem ... znowu.
lęk za kazdym razem powracal, i to ze zdwojona sila. Nie mialam ochoty wychodzic z domu, zrezygnowalam z pracy, gdyż balam sie odpowiedzialnosci za swoje decyzje. Wtedy tez zaczelam odsuwac sie od rodziny.
Z biegiem lat, i brania lorafenu, zatracilam sie zupelnie. To podstępy myśliwy, poluje na ofiary swoich wlasnych przeżyc, lapiac ofiare znęca sie nad nia i to wiele lat. I niech nikt mi nie mowi, ze skoro to lek to ma pomagac! Owszem przez przez pol roku, ktore mozna lek zazywac, ale nie dluzej. Szkoda, ze lekarze o tym nie informuja!
Z czasem, i kazda zwiekszona dawka lek zamiast dzialac, zaczyna szkodzic.
Lęki narastaja, pojawia sie znużenie, i przeświadczenie , ze nic ci juz nie pomoze, ze zycie siezaraz skonczy, a ty umrzesz w samotności. Nie rozumiesz sama siebie, placzesz, pojawiaja sie napieciowe bole glowy, stawow, uczucie palenia w sercu, niechęc do brania jakiejkolwiek odpwoiedzialnosci, smuttek, rozpacz, przygnebienie, zmienne nastroje, i coraz czarniejsze mysli. Depresja, to wlasnie zawdzieczam lorafenowi, zawdzieczam mu rowniez, stracone malzenstwo, to ze odsunely sie odemnie dzieci, i przyjaciele. Na wlasne zyczenie zostalam sama. Nikt nie mogl, ze mna wytrzymac, nawet ja ze soba.
Poszlam na odwyk, nie bylo latwo, ale pomogla mi psychoterapia, i rodzina ktora zawsze przy mnie byla, choc tego nie zauwazalam.
Jets klinika w krakowie, ktora leczy takie uzalaznienia, polecam ja wszystkim. Nie jest latwo, ale naprawde warto, wyjsc ze szponow nalogu, wtedy zycie znowu nabiera barw, i okazuje sie, ze ten lek, strach i samotnośc, to tylko wytwor twojego umyslu.