nie mam z kim pogadać

Witam.Wstaję rano do pracy,wstawiam wodę i idę do łazienki, podnoszę rękę żeby się uczesać i ręka zawisa mi miejscu jak bym się zatrzymała,Pustka w głowie i lęk.Zmuszam się by dokończyć toaletę chcę się napić kawy sięgam po filiżankę i to samo jak bym wszystko zapominała,docieram do pracy ,pracuję jako kasjerka i na kasie biorę pieniądze do ręki i też nie wiem co z nimi zrobić i ten lęk nie do opisania.Takie coś robi mi się nie raz po południu w domu wtedy szybko się ubieram i jadę do rodziców.oni już tego słuchać nie mogą i wierzę im.nie pytajcie u ilu lekarzy już byłam wszyscy twierdzą że zapomina mi się od nerwów.wszystko dla mnie jest problemem zamarznięty samochód panika,kontrola kierownika który nawet na mnie nie spojrzy a ja zapominam gdzie co leży w sklepie.Pięc minut póżniej wstanę panika że spóżnię się do pracy i już mi się zapomina i zatrzymuje tak to nazywam.inni śmiali by się z tego wszystkiego podeszli z humorem .Strasznie się pocę, często dusi mnie w klatce piersiowej i ciągle mi się wydaje że jestem na coś chora ,widzę też same straszne rzeczy choroby,wypadki nie daje rady.Boję się też brać leki bo po przeczytaniu ulotki mam wszystkie skutki uboczne z ulotki.Boję się zapomnę kim jestem, że zapomnę wszystkiego.Czy to nerwica tak jak twierdzą wszyscy? Z mojego opisu wyszedł groch z kapustą ale jak to inaczej opisać.