Nie umiem cieszyć się życiem

Też tak mam niestety i to ostatnio w mocno nasilonym trybie.
Ja próbuję się jakoś ruszać, uprawianie sportu i robienie tylko w wolnym czasie czegoś, co sprawia Ci przyjemność i satysfakcję, jak choćby czytanie książki, robienie na drutach :) czy cokolwiek, co pomoże Ci się oderwać i dać poczucie, że jesteś fajna i że tak naprawdę wszystko jest fajne i ciekawe, wystarczy po to sięgać :)

Każdy czasem tak. Jeżeli to trwa dłużej warto się nad tym zastanowić, jeżeli to tylko stan chwilowy to nie ma co się martwić.

Moje rozwiązanie na takie problemy: grupa przyjaciół i wspólny wypad w góry.

Dzięki dziewczyny :)

Może to też przez to, że ostatnio zakończyłam długi związek i mam bardzo dużo pracy. Jak uwielbiam czytać, tak teraz nie mam na to czasu...

Ja miałam dosyć podobnie, ale trochę w drugą stronę :) Tzn miałam prawie identyczny okres, gdzie nic się nie chciało, nic się nie podobało i w ogóle. Jednak po poznaniu mojego obecnego chłopaka wszystko minęło jak ręką odjął :)

mam podobnie. zawsze do czegoś się przyczepie. niby wiem, że tak nie powinnam robić, ale nie mogę się powstrzymać.

Ja chodzę na spacer albo pobiegać jak dopada mnie taki nastrój ;) o wiele łatwiej się z tym żyje.

Dawno nikt nie poruszał tego tematu,a szkoda, bo w dzisiejszych czasach jest wielu z podobnymi problemami. Nic ich nie cieszy,chodzą markotni,źli,nie zadowoleni z niczego. Ale powodem są jak wiemy warunki w jakich przyszło nam żyć i nie chodzi o aurę,ale o cały system - brak pracy, a co za tym idzie i pieniędzy,młodzi nie wiedzą co studiować, aby potem mieć zapewniony byt.Wszystko nas drażni,nawet i to jak ktoś na nas spojrzy krzywo. Ale jedno jest pewne,czy my będziemy wściekli na siebie,bądź kogoś to nic nam nie da, a jeszcze możemy wpaść w głębszą depresję,należy cieszyć się tym co mamy,bo życie mimo że tak trudne,wart jest każdego poświęcenia, bo.... mamy go tylko jedno. I bądźmy życzliwi dla innych, uśmiechajmy się częściej,nie zaszkodzi,a może pomóc, bo tak jak napisał ks.Twardowski -... śpieszmy się kochać ludzi,tak szybko odchodzą....

Ja idę na zakupy wtedy:)

ja też mam ten problem, z moich smuteczkow zawsze wyciągaja mnie znajomi na ktorych zawsze moge liczyc

Zakupy pomagają raczej na wyjątkowo krótką metę...

dla mnie pierwszy post autorki brzmi troche jakby miała depresje, może warto pogadać z psychologiem lub poprosić o ocenę psychiatrę?