Panika przed ludzmi
napisał/a:
Rouse
2011-12-25 15:31
Mam dziwny problem. Stało się tak:
~pokłóciłam się z pewnym kolegą i mialam pogadanke z jego dziewczyną - sprawiło to iż boję się teraz jechać na miejscowość gdzie on mieszka i okręgi, boję się ze ich spotkam i coś się stanie.
~Miałam sprzeczkę z znajomą *wiem ze jestem wstanie sie jej postawić * - boję sie ze ją spotkam, ze oboje cos glupiego zrobimy, ze cos sie stanie.
Widze ludzi ktorych znam, ktorych nie znosze, boje sie obok nich przejsc, patrze przez okno widząc ich nie jestem wstanie wyjsc z domu. nie dlugo 20 lat, czuje sie jak jakas paniczna mysz ktora boi sie ze ją zaatakują nim sie ruszy... to trudne... chciałam naprawić relacje z kims na kim mi zalezy, ale wiem ze po sprzeczce do jakiej kiedys doszlo znow go minę i będę panikowac.. przechodzac obok domu zakladam kaptur kamufluje sie i ide trzęsąc.. jednoczesnie pragne go spotkac ale i boje sie ze mnie zobaczy:( kiedys leczylam sie w poradni psychologicznej z powodu problemow rodzinnych, ale to wcale nie pomaga. W jaki sposob mam olac ludzi i sie niczym nie przejmowac?! nie chce isc do psychologa, bo on mi nie pomoze.... wiem o tym... chce moc isc normalnie przez ulice nie panikujac ze cos sie stanie... :( jak to uczynic??
~pokłóciłam się z pewnym kolegą i mialam pogadanke z jego dziewczyną - sprawiło to iż boję się teraz jechać na miejscowość gdzie on mieszka i okręgi, boję się ze ich spotkam i coś się stanie.
~Miałam sprzeczkę z znajomą *wiem ze jestem wstanie sie jej postawić * - boję sie ze ją spotkam, ze oboje cos glupiego zrobimy, ze cos sie stanie.
Widze ludzi ktorych znam, ktorych nie znosze, boje sie obok nich przejsc, patrze przez okno widząc ich nie jestem wstanie wyjsc z domu. nie dlugo 20 lat, czuje sie jak jakas paniczna mysz ktora boi sie ze ją zaatakują nim sie ruszy... to trudne... chciałam naprawić relacje z kims na kim mi zalezy, ale wiem ze po sprzeczce do jakiej kiedys doszlo znow go minę i będę panikowac.. przechodzac obok domu zakladam kaptur kamufluje sie i ide trzęsąc.. jednoczesnie pragne go spotkac ale i boje sie ze mnie zobaczy:( kiedys leczylam sie w poradni psychologicznej z powodu problemow rodzinnych, ale to wcale nie pomaga. W jaki sposob mam olac ludzi i sie niczym nie przejmowac?! nie chce isc do psychologa, bo on mi nie pomoze.... wiem o tym... chce moc isc normalnie przez ulice nie panikujac ze cos sie stanie... :( jak to uczynic??
napisał/a:
~Anonymous
2012-01-01 13:03
Boisz się, że co się stanie? Dokładnie?
napisał/a:
Rouse
2012-01-06 23:55
ze spotkam kogos kogo kolwiek, w myslach dzieje sie wiele histori ktore trudno pozniej odroznic z realnym zyciem, obawiam sie ze spanikuje, uciekne, bo beda na mnie patrzec, wiedzac ze jestem inna, beda mnie obserwowac od dolu do gory, a chlopak marzen pewnie wysmieje, uzyje obelg, znienawidzi, ukaze zlosc... jak wszyscy ukazuja...
napisał/a:
Agusia1982
2012-01-25 10:15
Byłaś u psychologa...a próbowałaś u psychiatry?
To prawie to samo a jednak robi wielką różnicę jak dla mnie przynajmniej.
Zdajesz sobie sprawę ,że w Twojej głowie tworzą się historie it o bardzo dobrze bo wiesz,że potrzebujesz pomocy.
Możesz próbować sama odwracać te historie.
Jeśli nawet stanie się to czego się obawiasz to co???
Za bardzo przejmujesz się tym co pomyślą sobie inni.
Początki fobii społecznej z zaburzeniami lękowymi co bez interwencji może przyczynić się do powstania dużo poważniejszych problemów.
Działaj póki jest wcześnie.
Warto przejść wszystko by móc znowu cieszyć się życiem bez obaw a wierz mi,że jest to realne.
To prawie to samo a jednak robi wielką różnicę jak dla mnie przynajmniej.
Zdajesz sobie sprawę ,że w Twojej głowie tworzą się historie it o bardzo dobrze bo wiesz,że potrzebujesz pomocy.
Możesz próbować sama odwracać te historie.
Jeśli nawet stanie się to czego się obawiasz to co???
Za bardzo przejmujesz się tym co pomyślą sobie inni.
Początki fobii społecznej z zaburzeniami lękowymi co bez interwencji może przyczynić się do powstania dużo poważniejszych problemów.
Działaj póki jest wcześnie.
Warto przejść wszystko by móc znowu cieszyć się życiem bez obaw a wierz mi,że jest to realne.