Stany lękowe - alkohol i narkotyki
napisał/a:
kuba10001
2012-10-23 04:01
Witam od roku mam stany lękowe praktycznie nie wychodzę z domu nie wiem jak sobie z tym radzić ???
byłem u lekarza przepisał mi xanax ale czytałem dużo różnych wypowiedzi o tym leku i trochę boję się go brać czy może mi ktoś
coś poradzić ???
stany lękowe mam po odstawieniu alkoholu i narkotyków ( kokaina , mefedron ) rzuciłem też palenie
praktycznie rok siedzę cały czas w domu narkotyków nie biorę nie pale piłem ze 4 razy ... po alkoholu wychodziłem z domu lęki mijały...
Już opadam z sił nie wiem co mam robić przecież nie mogę nie wychodzić następny rok ?
byłem u lekarza przepisał mi xanax ale czytałem dużo różnych wypowiedzi o tym leku i trochę boję się go brać czy może mi ktoś
coś poradzić ???
stany lękowe mam po odstawieniu alkoholu i narkotyków ( kokaina , mefedron ) rzuciłem też palenie
praktycznie rok siedzę cały czas w domu narkotyków nie biorę nie pale piłem ze 4 razy ... po alkoholu wychodziłem z domu lęki mijały...
Już opadam z sił nie wiem co mam robić przecież nie mogę nie wychodzić następny rok ?
napisał/a:
dankan20
2012-10-29 09:26
Spróbuj tego leku:)Skoro prubowałeś już takich specyfików i żyjesz hehe:P U mnie też się zaczeło od dragów dość dawno temu nie lecze tego tylko ziołami się ratuje i jest coraz gorzej,też się boje brac takie leki no ale komuś łatwo powiedzieć żeby wzioł:P
napisał/a:
kruq
2012-11-20 02:29
W moim skromnym odczuciu najgorsze do leczenia są właśnie lęki, a to z dwóch powodów. Po pierwsze leczenie stanów lękowych wymaga od lekarza niezwykłej ostrożności i odpowiedzialności w stosowaniu leków, które po zdecydowanej większości posiadają ogromny potencjał uleżniający. Stosowanie benzodiazepin nie może przekroczyć określonego czasu (bodajże dwóch miesięcy) Leki typu "benzo" lub pochodne są często przepisywane jako środki nasenne w poradniach neurologicznych. Zauważyłem, iż te same poradnie później przyjmują tego samego pacjenta, tyle że z problemem uzależnienia od tych specyfików.
Po drugie leczenie stanów lękowych wymaga dużo silnej woli, wiele pracy i wysiłku od samego chorego. Dosyć często sam chory się dodatkowo nakręca. Mam np. znajomą która nie wyjdzie do miejsca "X" bo w miejscu "X" jak twierdzi, będzie odczuwać lęki... Tu właśnie jest ta praca i siła własnego charakteru, by konfrontować się z tym czego się obawia. W przeciwnym razie pokonanie tego czego się obawia, zostanie zaprzepaszczone.
Napisałeś o kokainie. Kokaina oraz amfetamina są tymi dwoma środkami psychoaktywni które powodują powstawanie lęków. I te dwa środki także, powodują szalenie dużo różnorakich zaburzeń psychicznych. Mam znajomego, który swego czasu rzucał prochy. Z jego relacji pamiętam, że miał silne lęki zwłaszcza przed wychodzeniem z domu. Trwało to dosyć długo, ale nie umiem już powiedzieć ile. Poza tym, jeżeli wcześniej nie miałeś tego zaburzenia, a rozwój jego nastąpił po odstawieniu kokainy, to mamy postać wtórną zaburzenia. Można by więc ewentualnie w tym przypadku zaryzykować przypuszczenie, że lęki ustąpią same z siebie. Choć oczywiście tak być też nie musi, i ani ja na to pytanie Ci nie odpowiem, ani lekarz.
Po drugie leczenie stanów lękowych wymaga dużo silnej woli, wiele pracy i wysiłku od samego chorego. Dosyć często sam chory się dodatkowo nakręca. Mam np. znajomą która nie wyjdzie do miejsca "X" bo w miejscu "X" jak twierdzi, będzie odczuwać lęki... Tu właśnie jest ta praca i siła własnego charakteru, by konfrontować się z tym czego się obawia. W przeciwnym razie pokonanie tego czego się obawia, zostanie zaprzepaszczone.
Napisałeś o kokainie. Kokaina oraz amfetamina są tymi dwoma środkami psychoaktywni które powodują powstawanie lęków. I te dwa środki także, powodują szalenie dużo różnorakich zaburzeń psychicznych. Mam znajomego, który swego czasu rzucał prochy. Z jego relacji pamiętam, że miał silne lęki zwłaszcza przed wychodzeniem z domu. Trwało to dosyć długo, ale nie umiem już powiedzieć ile. Poza tym, jeżeli wcześniej nie miałeś tego zaburzenia, a rozwój jego nastąpił po odstawieniu kokainy, to mamy postać wtórną zaburzenia. Można by więc ewentualnie w tym przypadku zaryzykować przypuszczenie, że lęki ustąpią same z siebie. Choć oczywiście tak być też nie musi, i ani ja na to pytanie Ci nie odpowiem, ani lekarz.