4,5 roku, zdrada, rozstanie

Witam
Na początku chciałem się przywitać, jako nowy na forum...
A teraz mój problem
Byłem z dziewczyną 4,5 roku. Wszystko ładnie, pięknie, chciałem się oświadczyć, a tu nagle zonk. Leżałem jakiś czas w szpitalu poza miastem. Monika (22l.)czuła się samotna, i codziennie na piwko z kolegą chodziła, a mnie to doprowadzało do szewskiej pasji. Prosiłem cały czas, żeby tak nie robiła, albo żeby wcześniej wracała do domu, ale nic sobie z tego nie robiła, a ja byłem coraz bardziej zazdrosny. Nadszedł czas wyjścia do domu, Monika przyjeżdża po mnie, i tak się rzuciła na mnie, taka szczęśliwa była, że myślałem że się od niej nie odpędzę. Po powrocie do domu wszystko ładnie pięknie, do czasu jak wszedłem na nk. Wiadomość od kolesia z którym coś wcześniej kręciła. Z ciekawości zobaczyłem co ona napisała, a tam że go kocha itp. No to ja do niej z pretensjami, a ona że to dla jaj, bo chciała zobaczyć co jej odpiszę. Łyknąłem to bez problemu, ale moje podejście się zmieniło, i zacząłem ją kontrolować. Widziałem że się coś dzieję, ale chyba odpędzałem od siebie tę myśl. Ale cały czas kłamała jak z nut. 2 tygodnie po tamtej akcji słyszę, że jedzie się spotkać z koleżanką, i gdzieś się przejadą. Nie odzywa się dość długi czasz, no to ja esa do niej, że coś mi się zdaje ze nie jesteście same, a ona do mnie z pretensjami dzwoni że jak mogę tak myśleć. Następnego dnia telefon, kumpel z pogotowia dzwoni że jechał za mną karetką, i gdzie to ze znajomymi jechałem. I się dowiedziałem że same nie były. Oczywiście wyszło że ją śledzę. Ale nic, myślę sobie, że mu się przewidziało. Wieczorem kumpel przyjechał, pogadaliśmy, i się przysięgał, że same nie były. No to ja z kumplem do auta, i do niej pod robotę, podjeżdżamy, auta nie ma, ja za telefon, i pytam gdzie jest, a ona że ma jeszcze zajęcia. Mówię jej że pod jej praca jestem, auta nie ma, i czemu kłamie. Nic nie powiedziała, tylko umówiliśmy się że będzie czekała na najbliższej stacji. Kumpel mnie podrzucił, wsiadam do auta, i mówię jej, że wiem że nie były same z koleżanką, poprosiłem tylko żeby powiedziała prawdę. Powiedziała że nie były same, kumpel z nimi był. Ja już miałem tego dość, i do niej żeby brała swoje rzeczy i się wynosiła. Do domu nie pojechała, zatrzymała się z boku, i zaczyna przepraszać, błagać żebym jej nie rzucał, że przeprasza... 2H rozmowy, i wszystko super, przeprosiła, ja się zgodziłem, wracamy do domu. I znowu niby wszystko ładnie, ale widzę że coś jest nie tak, próbuje rozmawiać, ale ona nie, że wszystko w porządku. I tak jakiś czas. Między czasie znalazłem jej samochód, pojechaliśmy do niego, zadowolona i w ogóle, ale wtedy zaczęła się problemy. Coraz szybciej zaczęła wracać do domu (mieszkaliśmy razem 3miesiące, potem niestety musiała na jakiś czas wrócić do siebie). Mówię jej, że mi się to nie podoba, bo nigdy tak nie robiła, zawsze przeciągała żeby jak najdłużej ze mną być. A ona na to że antybiotyk ma i musi wcześniej do domu wracać. No dobra łyknąłem znowu. Dopóki jej matka nie zaczęła się do mnie wydzierać, ze się spóźniła na antybiotyk i że prze zemnie i w ogóle. Myślę jak się spóźniła, jak 1h przed antybiotykiem pojechała do domu. Następnego dnia rozmowa, ja wkurzony oczywiście, chamski, bo już nie wiedziałem o co chodzi, ale znowu ściema, kłamstwa w żywe oczy. Tego samego dnia, płaczę mi że ją głowa boli, i chce do domu, no to ja dobrze, jedź, prześpij się. Buzi buzi, ta do domu, oczywiście smsek że w domu jest itd. No to ja pod prysznic, do łóżka. Rano następnego dnia, ja na zajęciach, i piszę do niej jak tam głowa, czy wstała itd. A ta do mnie że kiepsko, że auto rozwaliła, i w ogóle. Ja jak poparzony zwijam rzeczy i jadę do niej. Oczywiście wkurzony, bo wiedziałem że przy jej jeździe tak to się skończy. Wyjechałem na nią, ale byłem szczęśliwy i dziękowałem Bogu że nic jej nie jest. I pierwsza myśl jak ochłonąłem, miała wypadek i nie zadzwoniła do mnie?!?! Nawet jak się kłóciła z matka to od razu telefon, a tu taka sytuacja i nie dzwoni. Jej odpowiedź: "nie chciałam cię denerwować, bo wiedziałam że się wkurzysz". Ja się jeszcze bardziej wkurzyłem, i już byłem pewien że mnie zdradza. Po zajęciach pojechałem po nią i do mnie. Monika zmęczona, no to do łóżka, i w kimę od razu. A ja za jej telefon i sprawdzam. A tam cały czas powtarza się jeden numer, pełno smsów, telefonów. Esy pokasowane, numer nie zapisany, no to włączyłem zapis smsów wysyłanych, i do łóżka do niej. Później standard, pobudka o 2, ją do domu, prysznic, spanie. Kolejny dzień, znowu po zajęciach po nią. Siadamy, oglądamy pogrzeb Kaczyńskiego, a ta pyta czy na fajkę idę. Spoko, poszliśmy, ta mi na kolana, znowu buzi buzi, a ja jej telefon z kieszeni, i sprawdzam. Ona siedzi patrzy, a mnie zatkało. Pokazałem jej, a ona tylko "teraz już wiesz". Wstała zabrała swoje rzeczy, i bye bye... Później się dowiedziałem że spała z nim. Oczywiście z mojej strony prośby żeby wróciła, przepraszania itp.
Między czasie się dowiedziałem, że wszyscy na około wiedzieli co się dzieje :/ Wspólna przyjaciółka powiedziała jej, żeby nie robiła nic takiego, ale Monika do niej, ze wie że będzie mogła wrócić... Miała rację, bo dalej ją kocham, dalej chce z nią spędzić życie, ale właśnie, nie wiem w jaki sposób ja odzyskać.

Przepraszam że tak to chaotycznie napisane, ale mimo że minęło już trochę czasu, dalej nie umiem się pozbierać...
Napiszcie mi, jak ja odzyskać... Słysze tylko, że nie ma sensu, raz cię zdradziła, zrobi to znowu...
Ale jednak chce spróbować, mam bardzo dobry przykład, że nawet taki związek może się udać, i dlatego nie chce odpuścić...