Brak czułości w związku i internetowe "znajomości"

Cześć wszystkim,

nie wiem już czy może to jest normalne i tylko ja robię sobie problemy, nie potrafiąc tego zaakceptować...

W dużym skrócie: mam 29 lat, mój partner 33. Wcześniej mój kolega, 5 lat temu to on zaczął się o mnie starać. Zerwał wcześniej swoje zaręczyny twierdząc, że nie może zmarnować życia narzeczonej, bo jednak, poza łączącą ich przyjaźnią, nie kocha jej, a poza tym od roku rzekomo walczył z uczuciem do mnie. Twierdził, że nigdy jej nawet nie powiedział, że ją kocha. No i zaczął bardzo się o mnie starać. Patrzył na mnie jak nikt nigdy wcześniej, prowadziliśmy długie rozmowy, pokazywał, że zawsze mogę na niego liczyć... wyznał mi w końcu miłość i nawet się przy tym rozpłakał, bo zdarzyło mu się to pierwszy raz w życiu (w wieku 29 lat). Naprawdę uwierzyłam w to uczucie, sama się zakochałam, zostaliśmy parą.

Było to czas, kiedy przytulał mnie, całował, miał plany na nasze wspólne życie, przez pewien czas byliśmy razem naprawdę szczęśliwi...
Zaczęło się psuć kiedy postanowił zamieszkać w dużym mieście, w którym wcześniej studiował ze względu na lepsze perspektywy. Byłam temu przeciwna, jego brak u boku - widywanie się w weekendy, powodował, że było mi smutno, czułam się samotna, a co za tym idzie zaczęły się kłótnie, kwasy, wzajemne pretensje...
Teraz jest jakby lepiej, nasz związek trwa już od prawie 4 lat, mamy wiele fajnych wspomnień, ale jednak się zmienił. Nawet nie wiem kiedy to się zaczęło...

On już sam od siebie mnie nie przytula. Kiedy proszę: "przytul mnie" to słyszę "no to się przytul", seks najczęściej muszę inicjować sama, nieraz już musiałam się mierzyć z upokorzeniem, kiedy mimo moich pocałunków, głaskania itp. po prostu mi odmawiał, a to bo teraz jest fajny film, a to jest zmęczony. Ogólnie jak sobie rozmawiamy przez telefon jest fajnie, jak się spotykamy, spacerujemy, jesteśmy na wakacjach, to potrafimy spędzać miło czas. Ale jak tak sobie siedzimy na kanapie, to osobno. Jak przyjeżdżam to nawet nie dostanę całusa, jak się o niego nie upomnę. Po prostu zrobiła się z niego taka zimna ryba, jaką był chyba też w poprzednim związku (wiem od jego rodziców, że z poprzednią dziewczyną też potrafił się zachowywać jakby byli tylko kolegami, żadnych czułości okazywanych przy rodzinie). Tylko, że ze mną miało już być, inaczej...

Jakiś rok temu odkryłam ponadto, że regularnie od wielu, wielu lat (jeszcze jak był ze swoją byłą) przesiaduje na czacie, portalach erotycznych, seks-kamerkach, posiada pewien adres mailowy służący mu tylko i wyłącznie do pisania z obcymi laskami, przesyłania sobie zdjęć... i tam był bardzo wylewny. Baaardzo mnie wtedy za to przepraszał, mówił, że jest to jego wstydliwy problem, że jest chyba chory, że musi coś z tym zrobić. Ja z nim zostałam, on nic z tym nie zrobił. Wiem, że nadal to robi, ale nie mam odwagi znów poruszyć tego tematu, bo musiałabym z nim zerwać... inaczej wyszłoby, że już w ogóle nie mam do siebie szacunku.

Wczoraj bardzo się pokłóciliśmy o to wszystko, że od 3 lat nie usłyszałam, że mnie kocha, że nie idziemy do przodu (oświadczyny itd.), że czuję, że bez czułości i sama na co dzień więdnę i nie dam rady tak żyć... Bardzo się rozpłakałam, ale i tak mnie nie przytulił. Powiedział, że ma faktycznie problem z czułością i chciał pogadać jeszcze dzisiaj, ale mu powiedziałam, że już chyba nie mamy o czym rozmawiać, bo następnego dnia mnie chyba nagle nie zacznie kochać. A to chyba podstawa, aby być razem. Nie zaprzeczył, tylko uronił łzę..
No to... czyli co?