chcę się zmienić, ale jak?

Witam!
Mam problem, i za nic nie wiem jak sobie mam z nim poradzić. Otóż od 4 miesięcy jestem ze swoją dziewczyną. Na początku przez pierwszy 1-2 miesiące wszystko było po prostu jak w niebie, ale potem już zaczęły się schody;/ Mieszkamy od siebie jakieś 70km więc i za często się nie widujemy (ona szkoła (w tym roku matura), ja w tygodniu praca a co drugi weekend studia) lecz na początku dawaliśmy sobie z tym rade i co weekend widywaliśmy się. Teraz ze względu na jej maturę oraz nawał moich zajęć widzimy się raz na 2-3 tygodnie i tu już mi chyba zaczyna odbijać;/ od dłuższego czasu stałem się strasznie zazdrosny, podejrzliwy i ciągle się czegoś czepiam. Gdy przez większą część dnia się do mnie nie odzywa (nie pisze smsa, lub nie dzwoni) zaraz rodzą się we mnie czarne myśli. Ogólni od 2 miesięcy cały czas takie myśli mnie dręczą, a to ze mnie zdradza, a to ze mnie okłamuje chociaż ani razu nie dała mi powodu żebym mógł tak uważać, i za każdym razem mówi mi wszystko o co pytam. Moje samopoczucie każdego dnia jest uwarunkowane tym jaki ona będzie ma humor, jeśli ona jest chociaż trochę zła z mojego powodu to i ja mam cały dzień zwalony bo przejmuje sie tym ze znów swoimi jazdami coś sknociłem i czarne myśli zaczynają działać. Ogólnie strasznie mi na niej zależy, nie wyobrażam sobie co bym zrobił gdym ją stracił i dlatego we wszystkim i wszystkich chyba widze potencjalne zagrozenia dla naszego związku. Jednak chyba największym moim problemem jest to że ciąglę sie czegoś czepia. nawet jeśli przez cały dzien np ze sobą piszemy i wszystko pięknie ładnie to jeśli juz dzwonie do niej wieczorem to zawsze się przyczepię do jakiejś głupoty i już awantura murowana, a na następny dzień pluję sobie w brodę i żałuje ze tak się stało. Nie potrafię chyba panować nad swymi emocjami i najpierw mówię a potem myślę. Już nie jedna osoba mi to powiedziała z jestem zbyt wybuchowy i nerwowy, i to prawda i zupełnie nie wiem jak sobie z tym radzić;/ Jeszcze mógł bym zrozumieć jeśli nasze kłótnie były prowokowane przez obie strony, ale w tym przypadku zawsze to ja je prowokuję. Już ją nawet nie przepraszam bo powiedziała ze już tyle razy to słyszała ze ma dość moich przeprosin i mocnych postanowień poprawy, i mówi żebym po prostu stał się lepszy i będzie ok ale ja po prostu chyba nie potrafię. Oczywiście bardzo chcę, i nie raz potrafię sobie wmówić że wszystko będzie ok, ze już się nie będę niepotrzebnie denerwował a tu przychodzi rozmowa, jakiś zupełnie przypadkowy temat i ja już wybucham i zaczynam się przyczepiać;/ Nie wiem po prostu jak mam panować nad swoimi emocjami, co robić żeby nie miec ciągle czarnych myśli, i żeby się ciągle o byle głupoty nie przyczepiać. Nie chce żeby mój związek przez te moje ciągłe jazdy się zawalił, a jak na razie jest chyba na najlepszej drodze do tego...