Czy coś dla niego znaczę ?

Wszystko zaczęło się rok temu w wakacje... Pierwszy raz się poznaliśmy. Do listopada utrzymywalismy ze sobą tylko kontakt telefoniczny. Następnie coraz częstsze spotkania... Zawsze przyjeżdżał z kumplami, nigdy sam. Czułam, że coś nas do siebie ciągnie. Te nasze rozmowy na gadu, czasem dzwoniliśmy do siebie. Trwało to tak do maja b.r. Piotrek (bo tak miał na imię) był wstydliwy, lecz mi to nie przeszkadzało. Pierwsze nasze zbliżenie, pierwszy pocałunek..doskonale to pamiętam. Zawsze gdy zaczynał się do mnie zbliżać był po alkoholu :( dopiero wtedy odwaga mu łatwo przychodziła. Widywaliśmy się przeważnie w każdy weekend. Jeździliśmy wszyscy razem nad jezioro i tam spędzaliśmy czas. Zawsze gdy go zapraszałam do siebie to mówił, że nie ma czasu bo chodzi na praktyki, a jak już przyjechał to z kumplem...Straszny stydziuch z niego. Zachowywaliśmy się jak para...choć wcale tak nie było..:(
Nigdy nie poruszyliśmy tego tematu...tematu o nas. Czekałam na jego pierwszy ruch...wiem, że sama mogłam też coś z tym zrobić...wiem... Na każde nasze spotkanie szalałam z radości. Bywały momenty w których w ogóle się nie odzywał...zawsze usprawiedliwiał się, że nie miał czasu, nawet na głupiego smsa przed snem... :( Raz miał problemy z mamą, nie odezwał się przed tydzień i powiedział, że nie chciał żebym się przejmowała i dlatego. Często bywały sytuacje w których mnie kompletnie zlewał, a później jak by nigdy nic się nie stało znów byłam Ja.
Nie umiałam się na niego gniewać. Pewnego dnia pojechałam z kumpelą pod namiot nad jezioro, nic nie wiedział bo akurat miał ten okres "nie odzywania się". W drugą noc, przyjechał ze swoimi znajomymi nad to jezioro, ponieważ miał urodziny...nie zaprosił mnie na nie...
Spotkaliśmy się przez przypadek, przywitałam się z nim, ale to tylko tyle. Czułam się okropnie. Poszłam sobie. Były tam imprezy, więc poszłam się bawić, ale on znów się pojawił, tańczyłam z nim...później zaprowadził mnie do swoich znajomych, chwilę porozmawialiśmy i poszliśmy. Znów się na niego nie umiałam gniewać. Poszliśmy na piwo, ale skończyło się na piwach. Później poszliśmy do namiotu. Zaczęliśmy się kochać... Był to mój i jego pierwszy raz, niezbyt dla mnie przyjemny. Bez żadnego zabezpieczenia. Mówił mi wtedy takie słodkie rzeczy jak nigdy... Były to jego urodziny, stwierdził, że najlepszy prezent jaki dostał. Z myślą, że mogę być w ciąży nie mogłam do siebie dojść... Całe dnie przepłakane... brakowało mi go strasznie...tak bardzo chciałam z nim porozmawiać Na szczęście dziecka z tego nie będzie. Żałuję tego...jestem taka naiwna... Wiem, pewnie każdy myśli, że mogłam wcześniej pomyśleć...ale ja czułam..nadal czuję, że to jest ktoś najważniejszy w moim życiu, ktoś z kim wiąże przyszłość, ktoś kogo kocham. Piotrek miał tydzień po naszej nocy 18stkę...nie zaprosił mnie. Lecz ja kupiłam prezent i podałam przez jedną koleżankę. Zadzwonił i podziękował...
Nie wiem czy on coś w ogóle do mnie czuje, że mnie tak traktuje... Czuje się tak jakbym była niego tylko koleżanką, lecz jak wypije kimś więcej. Trudno mi z tym... Co wy o tym myślicie ? Czy to przez jego nieśmiałość ? Czy może on się po prostu mną bawi ? Obiecałam sobie, że na najbliższym spotkaniu nie dam za wygraną i wygarnę z siebie to wszystko co mnie boli.