Czy dalej kochac ?

Witajcie.
Po raz pierwszy zabieram głos na forum, ale możne łatwiej będzie wygadać się tak anonimowo?
Od 3 lat jestem w związku, pomieszkujemy ze sobą, ale ze względu na szkole mojej córki jeszcze nie wprowadziłam się definitywnie. Ma to nastąpić po tych wakacjach, bo pójdzie już do gimnazjum bliżej niego.
Oboje mamy za sobą nieudane małżeństwa i dość niemile wspomnienia. Kiedy sie poznaliśmy żadne z nas nie przypuszczało, ze to będzie stały związek. Raczej luźno podchodzimy do tego typu spraw. Uczucie dojrzewało powoli, dopiero po półrocznej znajomości doszliśmy do wniosku, ze łączy nas coś więcej.
Od samego początku wiedziałam, ze nie jest typem Misiaka przytulanka. Jest skryty. rzadko okazuje uczucia. Poszłam na to.Najpierw myślałam, ze to taki kamuflaż, potem zorientowałam się , ze on jest taki zimny naprawdę. I to zaakceptowałam. Ja tez nie jestem wylewna.
Ale chyba się przeliczyłam ,bo coraz częściej brakowało mi czułości. Cały czas miałam poczucie, ze on nie kocha tak z całego serca, ze zawsze jestem w zamian, ze to jego zona zawsze będzie pierwsza ( to ona go zostawiła)
Kilka razy próbowałam odejść, ale on zawsze przekonywał mnie,ze się zmieni, ze nie okazuje uczuć, ale kocha mnie nade wszystko. I faktycznie w sytuacjach kryzysowych nigdy mnie nie pozostawił samej sobie. Zawsze mi pomógł, pocieszył, nawet kosztem siebie.
Czyli trwałam w związku z facetem twardym jak kowboj z westernu.
Ciągle jestem rozdarta. Kocha czy nie kocha?
Niby w sytuacjach podbramkowych mówi, ze tak, pomaga mi zawsze, ale nie czyni żadnych deklaracji co do wspólnej przyszłości.
To, ze wprowadzę się na stale, gdy córka skończy podstawówkę to raczej moja decyzja. On mówi ze tego chce, ale mam wrażenie ze nie tak do końca...
A ja chyba chciałabym ślubu, myślę nawet o dzidziusiu. Tak bardzo go kocham.
On sieje się z moich obaw. Ostatnio zobaczy, ze siedzę na tej stronce i czytam o rozstaniach to stwierdził,ze jestem glupielokiem, ze naczytam się głupot i mam doły.
Próbowałam zmusić go do jakiegoś działania :Na królowa śniegu nie wypaliło ( to bystry facet)
Wzbudziłam zazdrość ( nawet fajna ze mnie kobitka) podziałało, ale nie na długo, bo po którymś udawanym super wieczorze ( ze niby świetnie się sama bawiłam ) ostrzegł: nie przesadz, a z nim żartów nie ma. Jedyne co na niego działa to jak chodzę i beczę, ale ileż można? już mówi, ze jestem psychol.
Nie wiem co myśleć, co robić!!
Czy dalej kochać z całych sil? Czy dać spokój, żeby zupełnie nie wpaść w kompleksy??
Wiem widziały gały co brały, ale rzadko człowiek bywa logiczny.
Moze któraś z Was miała podobnie, jak tak to co z tego wyszło?
Moze jakiś facet przetłumaczy mi z męskiego na kobiece o co mu kurna chodzi??
Trochę to brzmi chaotycznie, ale trudno tak na szybko wyklikac całe uczucia, które gromadzą się przez 3 lata.
Ps
Właśnie dzwonił po paru piwkach i wymemrotał: kocham Ci myszo. Wierzyc?...