Czy jest jeszcze co zbierać?

Witam wszystkich.

To mój pierwszy post na tym forum. Miałem nadzieję, że ktoś z użytkowników będzie w stanie udzielić mi sensownej rady, bo znalazłem się w ktrytycznej sytuacji, a to co od dawna z wielkim trudem budowałem właśnie sypie się jak domek z kart. No ale zacznę od początku...

Poznałem moją obecną dziewczynę 3 lata temu. Jesteśmy ze sobą mniej więcej od lat dwóch. Wcześniej zanim ją spotkałem traktowałem relacje damsko męskie dość lekko, byłem mocno imprezowy i miałem sporo dziewczyn, do których z reguły nie podchodziłem na poważnie. Ona zmieniła moje podejście o 180 stopni. Mimo, że nie od razu to w końcu stałem się niemal wzorowym facetem. Z mojej strony to była wielka miłość, taka jaka zdarza się jeden raz w życiu. Od razu wiedziałem, że to właśnie ta jedyna, choć nie zawsze potrafiłem jej to okazać. Zostaliśmy parą na ostatnim roku studiów, a że pochodziliśmy z bardzo odległych miast szybko, bo już po kilku miesiącach postanowiliśmy ze sobą zamieszkać. Trochę to trwało, ale w końcu udało mi się znaleźć mieszkanie, małe i ciasne ale nasze. Sprowadziliśmy się do niego mniej więcej rok temu. Ten ostatni rok to najszczęśliwszy okres w moim życiu, pasowaliśmy do siebie wprost idealnie, kłótnie zdarzały się co prawda - jak to w związku - ale zdarzały się rzadko i szybko udawało nam się je zażegnać. Generalnie idylla. Jedyną rysą na diamencie był dla mnie fakt, że ona nigdy do końca mi nie zaufała. Była bardzo zazdrosna, o koleżanki z pracy, koleżanki ze studiów czy nawet dziewczyny z telewizji. Czasem to było naprawdę absurdalne. Ja ze swojej strony starałem się jak mogłem bo widziałem, że i ona się stara. Wiele dla mnie poświęciła - jej rodzina nie do końca pogodzła się z decyzją o wspólnym zamieszkaniu. Postanowiłem się odwdzięczyć i stać ideałem faceta. Prosto z pracy wracałm do domu, robiłem zakupy, nigdzie się nie włóczyłem z kumplami, nauczyłem się gotować i wymyślałem dla niej co chwilę jakiś nowy frykas, opłacałem wszystkie rachunki, kupowałem jej co chwilkę jakieś drobiazgi itd. itp. No i pewnego dnia wszystko zniszczyłem

Tego dnia byłem na nią zły. W ostatniej chwili oznajmiła mi że wyjeżdża na weekend do rodziców a ja chciałem żeby spędziła go ze mną. Potem z samego rana chciała zdążyć na autobus. Spóźniliśmy się oczywiście ale Ona uparła się żeby jechać. Zmokłem tylko i ledwo zdążyłem do pracy a miałem akurat bardzo ważny dzień. W sumie nie było powodu żeby się denerwować, teraz widzę to doskonale, ale ja postanowiłem się na niej odegrać. Cały dzień obmyślałem jak. Kiedy wróciłem to nie było jej już w domu, siadłem więc do internetu wlazłem na jakiś pierwszy lepszy czat, wynalazłem pierwszą lepszą laskę i zacząłem nawijać z nią o seksie (nie od początku ale w końcu zeszło na taki temat). Sam nie wiem co sobie wtedy myślałem, chyba coś w stylu "myślisz, że jestem pod Twoim pantoflem - ja Ci pokażę na co mnie stać", "nie potrzebuję Cię bo mogę mieć każdą, nie jestem jakimś pierwszym lepszym" itp. Z tamtą gadałem około 40 minut, zatelefonowałem do niej na jakieś 30 sekund, ona przesłała mi swoje zdjęcia. Podczas rozmowy okazało się, że to zwykła dziwka (chciała ode mnie pieniędzy) więc się z tej rozmowy wycofałem. Zaznaczam, że ani przez moment nie chciałem się spotykać z tamtą dziewczyną, wszystko miało się zakończyć na tej rozmowie, choć przyznaję również, że przez moment trochę się nakręciłem. Już w trakcie romozwy zdałem sobie sprawę, że to głupie i dziecinne, że zachowuję się jak bydle. Potem było mi strasznie wstyd ale mojej lubej oczywiście o tym nie powiedziałem. Pech chciał, że sama do tej rozmowy dotarła (miała akurat zepsuty komputer i korzystała z mojego). Nie wnikam czemu sprawdzała moje rozmowy, teraz to już nie ma znaczenia.

Kilka dni temu zrobiłą mi straszną awanturę. Wypominała mi tą rozmowę, twierdziła, że gdyby nie pieniądze to n pewno spotkałbym się z tamtą, że jeżeli raz coś takiego zrobiłem to zrobię na pewno jeszcze raz. Mówiła o mnie straszne rzeczy, że nigdy mnie naprawdę nie kochała, że jest ze mną bo tak jej wygodnie, że nie zabolałoby jej wcale gdybym umarł. Nie chce uwierzyć, żę tylko raz mi się coś takiego zdarzyło i że to była czysta złośłiwość z mojej strony (choć jak już pisałem, w trakcie tamtej rozmowy zaczęło mnie to przez moment kręcić). Od tego czasu minęły trzy dni. Nie mogę się do niej odezwać bo od razu reaguje krzykiem i wyzwiskami. Nie mogę jej dotknąć bo od razu się ciska. Ciągle wypomina mi tamtą. Dziś rano zrobiła mi awanturę, bo chciałem jej zrobić kanapki do pracy. Kiedy już udaje nam się porozmawiać to mówi, że mnie nienawidzi, że brzydzi się mną i że jak najszybciej chce się wyprowadzić. Zauważyłem też że przegląda anonse mieszkaniowe w internecie. Kiedy pytam ją czy jest jeszcze dla nas szansa mówi że nie ma, że straciła dla mnie dwa najlepsze lata życia i że nigdy nie pozwoli mi wrócić bo wie że się nie zmienię. Ze taką mam naturę a natury nie da sie zmienić. Jedyny pozytyw jest taki, że pozwala mi spać ze sobą w jednym łóżku, ale chyba tylko dlatego że jestem akurat chory.

Odczuwam teraz niewypowiedzianą pustkę. Wiem że zachowałem się jak śmieć i że zasługuję na wszystko co na mnie spada. Postanowiłem że się nie poddam i będę o nią walczył. Nawet jeżeli się wyprowadzi. Niecały tyzień przed tą całą awanturą zamówiłem dla niej pierścionek zaręczynowy u jubilera. Mam nadzieję, że kiedyś zechce go przyjąć. Nie wiem tylko jak do niej podejść bo na każdą próbę rozmowy reaguje wrzaskiem. Nie płacze, jest na to zbyt dumna. Tylko krzyczy, wyzywa mnie i rzuca różnymi przedmiotami. Nie wiem co robić. Staram się zachowywać normalnie, dalej robię zakupy, sprzątam i gotuję. Ona nie musi nić robić. Wczoraj kupiłem kwiaty ale wydaje mi się to banalne i płytkie. Jeżeli będzie trzeba codziennie będę je kupował. Zaznaczam, że aż do tej akcji nigdy wcześniej jej nie zawiodłem, nigdy nie spotkałem się z inną kobietą. To była jednorazowa sprawa, głupi szczeniacki wybryk. Podobne numery kręciły mnie jak miałem 16 lat. Wiem, że to nie powtórzy się nigdy więcej. Jestem zdesperowany, mimo że sprawa jest świeża (stało się to trzy dni temu) to nie mam pomysłu jak do niej podejść. Jak nie krzyczy to milczy wyniośle. Sama z siebie nie odzywa się do mnie ani słowem. Proszę o jakąś radę, podpowiedź co mam zrobić. Może ktoś z użytkowników był w podobnej sytuacji? Proszę tylko nie pisać odpowiedzi w stylu "palnij se w łeb" bo zdecydowałem się na to forum ze względu na to, że wydało mi się wartościowe. Dodam tylko, że podczas tamtej romzowy nie szukałem seksualnego spełnienia (nasze pożycie oceniam na 6+ i nie trzeba mi dodatkowych podniet), choć w pewnym momencie trochę za bardzo się wkręciłem i że nie wierzę że moja luba nigdy mnie nie kochała. Ona tylko tak mówi ale ja wiem, że nigdy nikogo nie kochała tak jak mnie. Takie rzeczy po prostu się widzi.

No to chyba już wszystko. Pomóżcie