Czy jest sens? Zapomniec o sprawie czy o nim?

Witam Serdecznie


Nie wiem od czego zaczac. Bo jeszcze pare miesiecy temu wiedziala bym co zrobic w takiej sytlacji, co poradzic osobie ktora by miala podobny problem... Wydawalo mi sie ze dobrze znam siebie, dobrze znam czlowieka z ktorym jestem juz od ponad 3 lat, a jednak - mylilam sie bardziej niz mi sie wydawalo.

Z Piotrem rozumielismy sie dobrze, smialismy sie z tych samych rzeczy, lubilismy razem spedzac czas, niewazne gdzie byle razem. On zawsze cos wymyslił jak mozemy fajnie spedzic wieczór razem. Zawsze pamietal o jakis naszych szczegolnych dniach, i zawsze wybieral mnie a nie kolegow... No moglo by sie wydawac ze zwiazek na dobre i na zle. Kiedy to ja mialam jakis problem on pocieszal i jak tylko mogl pomagal, i ja kiedy tylko on potrzebowal pomocy czy to duchowej czy materialnej nigdy mu nie odmowilam.
Tak tez i tym razem kiedy stracil prace. Był strasznie sfrustrowany jeszcze w dodatku ze szef z ktorym zawiazal umowe oszukal go. Ale i z tego sie podnieslismy, jakos poswiecilam kilka moich rzeczy na sprzedanie i z tego sie wygrzebalismy.
Piotr znalazl nowa prace, w tym samym zawodzie. Juz po kilku tygodniach sobie strasznie chwialil, ze szef jest ok ze koledzy tez super i wogle. No moja radosc nie miala miary! Myslałam sobie ze (bo zawsze w to wierze) ze po tych zlych chwilach nastaja te lepsze ktore wynagradzaja nam wszystko
Poznał fajnych kolegów z kotrymi i po pracy sie spotykalismy. Zwlaszcza z jednym, ktory to chyba najbardziej zaimponowal mojemu chlopakowi. Kolega byl typem "wolny strzelec" Wciaz mieszkal co prawda z rodzicami ale za to mial na wlasny fajny motor, mial na imprezy i inne przyjemnosci.
Kiedy ja czasami zostawalam mojej przyjaciolce z dziekiem czaem i w weekendy on zloscil sie ze czuje sie jak bysmy to my sobie zrobili dziecko... czego wczesniej u niego nie widzialam...Ja w koncu sie wkurzylam i mu powiedzialam ze jak nie chce mu sie siedziec od czasu do czasu ze mna przy tej malej niech jedzie sobie do kolegow a nie siedzi na sile ze mna! (ja go nigdy nie trzymalam i mogl robic to co chcial, ale on zawsze mowil "no co ty kochanie zostane z toba te kilka godzin") a tu ostatnio bez slowa wyszedl i powiedzial to ja jade do kumpla wypijemy piwo, jak skonczysz to napisz. dziwnie sie poczulam. i wtedy to pierwszy raz nie przyjechal na noc. strasznie sie martwilam. jak sie okazalo zostal na noc u swojej mamy bo powiedzial ze przyjechal jeszcze ten kolega z pracy wypili wiecej piw i juz nie chcial jechac...uwierzylam.
I to byl wlasnie poczatek...kiedy ja zostawalam z dzieckiem kolezanki albo jesli sie zle czulam on jechal do tego kolegi. Kiedys podczas wlasnie jednych z imprez u kolegi z pracy zadzwonilam bo sie spoznial. Owszem uslyszalam w sluchawce podczas rozmowy rozbawione glosy kumpli, ale i rozbawione glosy dziewczyn... przerazilam sie.
Zawsze sie spoznial, ale ostatnimi czasu zdazaly mu sie coraz to wieksze spoznienia. Przyjezdzajac z pracy dawalam mu obiad po kotrym zawsze gdzie sie wybieralismy do jego lub moich znajomych, a od pewnego czasu po obiedzie ktory mu robie on po prostu siada przed tv i zasypia... kiedy powiedzialam mu w koncu ze dawno nigdzie nie bylismy ze chce sie gdzies wyrwac, to on po prostu mowi ze " gdzie pojedziemy, ale juz jest pozno, albo za malo zatankowalem, musimy troche oszczedzic" (oszczedzic na imprezy z "kolegami")
Ostatnio powiedzialam mu ze musimy powaznie porozmawiac bo ja juz tak dalej nie moge, juz mam dosyc, niech powie mi co sie dzieje i wogle... On uparcie twierdzil ze wydaje mi sie i ze przesadzam...Ale kiedy pewnej nocy kiedy przytuliłam sie do niego i zaczełam znaczaco calowac on (CO MNIE JUZ PRZERAZILO) powiedział ze nie ma ochoty.
Nie wiem co mnie natknelo, chyba kobieca intuicja zeby sprawdzic jego prywatne wiadomosci na pewny znanym portalu.
Otwierajac skrzynke wiadomosci grunt pod nogami mi sie usunol...Poczulam jakby wlosy mi sie jezyly na glowie...
Zobaczylam wiadomosci jakie wysylal do dziewczyn mlodszych ode mnie. Doznalam szoku... A co gorsza, dziewczyn kotre przypominaly wyglagem i figura te z okladki magazynow... Zawsze mialam jakies "ale" co do swojej figury, ale ON zawsze mnie utwierdzal w przekonaniu ze jestem dokonala, ze mam fajne cialo.... a tu taki kopniak...
W jednyej chwili stalo sie wszystko oczywiste... miejscowosc w jakiej mieszkala dziewczyna to ta sama w ktorej mieszka kolega z pracy...
Czytalam slowa ktore kiedys byly mowione w moja strone, i zdrobnienia ktorymi kiedys nazywal mnie... a teraz juz przestal.


Pokazalam mu to, ON stwierdzil ze to nie on pisal, ze ktos wlamal sie na jego konto... na poczatku udawalam oklamujac chyba sama siebie ze w to wierze, teraz staram sie jak cholera zeby wrocil do mnie ten sam Piotr...

Udaje ze nic sie nie stalo, pokazuje mu jak bardzo go kocham codziennie na milion sposobów, kubilam sobie dla urozmajcenia bardzo orginalna bielizne... nawet chce sobie zmienic kolor wlosow, na taki jak mu sie zawsze podobal...
Ale coraz czesciej juz dopada mnie swiadomosc ktora mowi mi ze po co?! czy nie widze?!
Nie wiem o mam zrobic, jak sie zachowac, bo teraz to milosc dyktuje mi co mam robic, i robie rozne dziwne rzeczy... błagam pomozcie...