Czy wybaczyc zdrade?

Witam wszystkich. Mam powazny problem i szczerze licze na racjonalne i przemyslane odpowiedzi.

O co chodzi? Moze zaczne od poczatku... Jestem ze swoja dziewczyna ponad 4 lata (niedlugo minie 5)! Planowalem slub, dzieci, domek nad jeziorem, jedna kozę, psa i kota, dwie kury i trzy kaczki. Zawsze ukladalo nam sie wspaniale, az do czasu... Stalo sie to gdy w pracy finalizowalismy umowe za naprawde gruba gotowke. Jako glowna osoba odpowiedzialna za ten projekt, caly czas, od rana do wieczora siedzialem przy kompie zaniedbujac niestety przez ten czas moja pania. W dodatku ten wypadek samochodowy jej kolegi... Gdy o nim sie dowiedziala wpadla w panike. Nie wiedzialem o co chodzi! Szybko zaczela sie pakowac aby pojechac do szpitala, a ze bylo to w nocy to martwilem sie o nia i stwierdzilem ze pojade z nia. Stanowczo odmawiala, az w koncu widzac moja nieugietosc zaczela klamac, wymyslajac przerozne historie majace mnie sklonic do tego abym jednak nie pojechal. Od momentu kiedy zaczela klamac domyslalem sie, ze ten chlopak to nie wylacznie kolega... To mnie tylko bardziej zmotywowalo i w koncu zjawilismy sie w tym szpitalu razem. Jednak gdy przybylismy na miejsce okazalo sie ze nic sie nie dzialo - nie bylo zadnego kochanka, nic, a ona po prostu bala sie mojej reakcji w stosunku do innego goscia, ktory de facto bardzo zle ja kiedys potraktowal, a byl znajomym tego po wypadku rowniez obecnym w szpitalu. Bylo to w lipcu tego roku. Wiem ze bylem troche zimny w tym czasie, ale wracajac do domu z pracy bylem tak wykonczony, ze nie myslalem o niczym innym jak o tym aby polozyc sie spac... W stosunku do mojej dziewczyny bylem ufny w 100%! Gdy mowila ze jedzie na noc do kolezanki (wczesniej tez nieraz jezdzila) nie sprzeciwilem sie ani razu, czasem jechala tez wczesniej do domu do swoich rodzicow. W tym czasie ten jej kolega - wypadkowiec - zaczal u nas od czasu do czasu bywac jednak potem zniknal na dlugi czas. Nic wtedy jeszcze nie podejrzewalem.

Zaczelo sie jakos tydzien temu - zupelnie nieznana dziewczyna mowi mi nagle na gadu ze moja panna mnie zdradza! Ja na to "niemozliwe" i smiech. Zrzedla mi jednak mina gdy przyslala mi zdjecia na ktorych oni oboje - wypadkowiec i moje kochanie sie namietnie caluja! Myslalem ze umre przed tym komputerem, widzialem tylko monitor i nic dookola, jakby swiat przestal dla mnie istniec. Urwalem sie z pracy i jadac do domu wymyslilem plan, ktory w razie powodzenia mial w 100% ujawnic wszystkie szczegoly ich zwiazku. Przed naszym mieszkaniem zadzwonilem do tego kolesia, wymyslilem mu ze wynajalem detektywa, ktory ich sledzil, ze mam wszystkie zdjecia, dowody, ze wiem co robili, a on jak dziecko odpowiadal na wszystkie moje pytania... Na poczatku mialem nadzieje ze chodzi jedynie o pocalunki, jednak po tym co od niego uslyszalem swiat dla mnie drugi raz zamarl - powiedzial ze byli razem :( ... Skonczylem z nim rozmowe tuz przed drzwiami do naszego mieszkania, specjalnie - aby nie zdazyl do niej zadzwonic. Gdy w domu zaczalem z nia rozmowe, przyznala sie do tego co bylo na zdjeciach i z placzem zapewniala mnie o tym, ze mnie kocha, ze byl to tylko wakacyjny incydent, ze do niczego miedzy nimi nie doszlo... Uwierzylem jej i wybaczylem, nie uwierzylem w jego slowa, bo mialem w pamieci wczesniejszych "życzliwych" ktorych twierdzenia okazywaly sie stekiem klamstw, a ponadto poamietalem jak kiedys pod wplywem zbyt duzej ilosci procentow sam calowalem sie z zupelnie nieznana mi dziewczyna. Byl to przykry incydent lecz do niczego wiecej wtedy miedzy nami nie doszlo...

Najgorsze zaczelo sie na nastepny dzien - wypadkowiec jakby dostal paranoii - dzwonil co chwila to do niej, to do mnie, pisal na gadu, ze nigdy nie zapomni jakie ma slodkie piersi, jak razem spedzali noce. Moja panna caly czas zaprzeczala i twierdzila ze on klamie, jednak moj umysl zatruty juz zdarzeniami poprzedniego dnia wymyslil kolejny plan. Otoz od pierwszego mojego kontaktu z wypadkowcem, zauwazylem ze jest bardzo rozchwiany emocjonalnie i postanowilem to wykorzystac. Zaczalem nim manipulowac tak aby powiedzial mi jak najwiecej szczegolow ich zwiazku i w koncu doszedlem do sedna sprawy - zapytalem sie o rzeczy, ktore mogl wiedziec tylko jesli naprawde do czegos pomiedzy nimi doszlo... Okazalo sie ze wiedzial... Mialem teraz w rece argumenty, ktore moglem skonfrontowac ze slowami mojej dziewczyny. Niestety dla mnie okazalo sie, ze to co on powiedzial to w 100% prawda... Ona do wszystkiego sie przyznala, blagala zebym jej nie zostawial, mowila ze to, o czym on mowi dzialo sie tylko w lipcu. Mowila ze pozniej gdy pojechala na praktyki na caly wrzesien miala czas to przemyslec i stwierdzila, ze to mnie kocha i tylko ze mna chce byc. Mowila ze jednak mimo to nie potrafila mu powiedziec zeby dal jej spokoj, po pierwsze ze wzgledu na to, ze nie chciala go skrzywdzic, po drugie aby nic nie wyszlo na jaw, a po trzecie po prostu bala sie jego reakcji. W taki sposob przez 5 miesiecy spotykali sie za moimi plecami (jednak zapewniala mnie ze do nizcego miedzy nimi po wrzesniu nie doszlo). Przez ten czas zauwazylem oczywiscie ze cos sie dzieje, ze stala sie zimna, nieczula, znikly nasze romantyczne zabawy, po prostu nastala pustka - koniec wspolnych kapieli, itp... Pozniej w ostatnich miesiacach jakby zaczelo wracac do normy, lecz powoli i bardzo opornie...

Tego dnia gdy sie o wszystkim dowiedzialem, bylem zdruzgotany - powiedzialem jej ze to koniec z nami, ze nie chce jej wiecej widziec (i niestety wiecej przykrych slow) :(... Bylem tak zly, tak zawiedziony, lecz widzac jej placz, to jak wciaz chce mnie odzyskac mimo tych tak przykrych rzeczy ktore przed chwila powiedzialem, moje serce zmieklo... Widzac jej milosc bylem i jestem nadal sklonny jej wybaczyc pod warunkiem, ze wroca czasy sprzed wypadku... Ze bedzie czula, romantyczna, uczuciowa, calkowicie sczera i uczciwa... Wtedy postanowilem - miesieczny test... Przez pierwsze dni tak bylo :D Mialem szczera nadzieje ze tak zostanie, jednak on ciagle dzwonil, pisal smsy, nawet przychodzil pod nasze drzwi i nas podsluchiwal (tak od niechcenia spojrzalem przez judasza i widzialem jak czmycha po schodach na dol)... Malutkimi kroczkami zaczela wracac moja wiara, myslalem ze moja panna mi wszystko powiedziala i ze jest wzgledem mnie uczciwa i szczera... No i nagle po kilku dniach dowiedzialem sie ze sie jednak spotkal mimo tego, ze obiecala mi nigdy juz sie z nim nie spotkac. A nie powiedziala mi jak stwierdzila bo... bala sie mojej reakcji. Ale dla mnie wlasnie ta szczerosc jest wazna - uczciwosc! Mogl przeciez na nia czekac i zaczepic ja mimo jej woli, jednak mogla mi o tym powiedziec! Niestety tego nie zrobila... Innym razem czekalismy w sklepie i zastanawiam sie czemu tak dlugo nie wychodzi z toalety, myslalem ze cos sie stalo, ale gdy zadzwonilem - "numer zajety". No ok, poczekalem, pytam sie kto dzwonil? - A nic, z mamą rozmawialam... Jednak po chwili naciskow znowu sie dowiaduje ze jednak to on dzwonil :( - i znowu kolejne klamstwa...

Teraz on znowu pisze na gadu - co chwila z nowego numeru, mowi rzeczy typu "ona mi kazala ciebie oklamywac i mowila mi ze to mnie tylko kocha a nie ciebie"... Coraz bardziej zaczynam mu wierzyc, jego wersja jest spojna i logiczna, czego nie moge powiedziec o tym co mowi moja panna...

Co mam zrobic? Czy ten testowy miesiac to byl dobry pomysl? Nie wiem czy kiedykolwiek odzyska moje zaufanie... Caly czas gdy zamykam oczy widze ich w lozku, razem, nagich... Wtedy ma dusza umiera... Nic jej nie mowie, ale nie dlatego ze nie chce pogarszac sprawy i tego rozdrapywac, lecz dlatego ze zadne slowa mi nie przechodza przez gardlo... Jednak mimo tego co zrobila naprawde ja kocham... Teraz gdy wyjechala do rodzicow na swieta znowu czuje ta pustke :(. Wiem ze zobacze ja za pare dni, lecz bez niej czuje jakbym nie mial nic... Mimo tego co w mam, caly czas czuje, ze bez niej nie bede mial nic - bo ona jest dla mnie wszystkim! To podpowiada mi serce - moj rozum wskazuje zupelnie inna sciezke - taką ze nigdy juz nie bedzie w stosunku do mnie szczera, ze moze jest ze mna tylko ze wzgledu na to ze sie po prostu przyzwyczaila, a moze i dlatego ze ma teraz stabilna sytuacje i boi sie ja porzucac na rzecz niejasnej przyszlosci z gosciem ktory jest nikim... Zresztą nie wiem nawet czemu...

Prosze o pomoc... Co mam zrobic - moze z waszej perspektywy - osob niezaangazowanych w moj zwiazek to bedzie wygladalo o wiele jasniej... I przepraszam za tak dlugi wywod :(

Czuje sie rozerwany i nie wiem co mam zrobic... Czy wybaczyc i probowac zyc dalej z nadzieja ze "moze" bedzie lepiej? Czy zostawic i poszukac kogos kto nie pogardzi tak mocno moja miloscia... Kogos kto odwzajemni mi cieplo, uczucia, chec bycia po prostu z druga osoba...

Nigdy nie mielem problemu aby znalezc dziewczyne - zazwyczaj one same sie jakos znajdowami, mimo ze nawet sie nie staralem... Teraz po tylu latach gdy kazdej z nich mowilem zeby nie byla glupia, zeby nie robila sobie nadzieji bo i tak nigdy z nia nie bede ze wzgledu na to, ze kocham moja dziewczyne, zastanawiam sie czy moglbym jeszcze byc zdolny do tego aby zmienic moje podejscie...