Docieranie się w związku a bolesna przeszłość

Witam. Jestem dziewczyną po przejściach po mimo młodego wieku, los mnie nie oszczędzał.Najpierw dwukrotnie zostałam sama z dziećmi.Potem długo byłam sama , ze względu na dzieci. Nie chciałam im mieszać w głowie i chciałam poświęcić się tylko im.Moje życie mimo wszystko było puste.Praca, dom , dzieci, szkoła i tak w kółko.Po pewnym czasie zrozumiałam , że moje małżeństwo nie ma sensu , jestem młoda a stoję w miejscu. Z byłym mężem dogadałam się tak, że chcę jak najszybszego rozwodu bez orzekania o winie.( Byliśmy małżeństwem przez kilka lat, ale nie mieszkaliśmy ze sobą z tego powodu, że twierdził, że sobie nie poradzimy jako rodzina na wynajętym mieszkaniu, więc spotykaliśmy się rzadko i rozmawialiśmy głównie przez telefon). Poznałam mężczyznę, który pokochał moje dzieci i mnie oczywiście.Mamy jednak wiele problemów.Przede wszystkim lubi spędzać dużo czasu przy grach komputerowych no i ciągle jest zmęczony, nie ma pomysłu na siebie nie wie co robić.Teraz gra mniej , ale widać, że czegoś mu brakuje.Na początku nakryłam go na zdradzie , nie fizycznej, ale czytałam to co pisał z innymi kobietami.Tłumaczył , to tym,że nie wiedział co z tego wyjdzie między nami i , że to nic nie znaczy takie pisanie.Teraz wiem, że tak nie pisze.W ogóle widzę, że mamy inne spojrzenie na pewne sprawy.Czasami to przeszkadza.Wiem, też , że sporo przeszedł w swoim życiu, rodzice dali mu ostro w kość i związki sprawiły, że jest zamknięty w sobie.Ja nie chcę od niego nie wiadomo czego.On widać ma nie co inne oczekiwania.Nie wiem czy jest do końca ze mną szczery.Niechcący przeczytałam kiedyś jego rozmowę z kolegą.Kolega pisał o mnie co chciał, (np. że nie musi się zajmować dziećmi, bo nie są jego, że ja mu grać nie pozwalam i przeze mnie nie ma czasu na nic i inne takie bardzo miłe rzeczy)a on nic.... twierdząc , że i tak mu nie przetłumaczy więc dyskusja jest bez sensu.Więc jedno myśli a drugie robi.Ja tak nie potrafię.Zawsze mówię co myślę.To wszystko rodzi kłótnie między nami.Ten jego dystans, chęć grania w gry, ciągła chęć snu.Czasami myślę, że jest gdzieś poza mną, choć widać, że mu zależy, bo stara się.A być może to ja nie umiem już być z nikim w związku.Być może tak bardzo wypaliłam się, że może stałam się zbyt nachalna, zaborcza.Już sama nie wiem.Pogubiłam się, bo może to ja przesadzam i go ograniczam?