Jak mogłam go zdradzić?

Witajcie,
proszę o pomoc bo nie wiem już co robić...
Pierwszy raz za mąż wyszłam, gdy byłam bardzo młoda i niedojrzała. Zaczęłam studiować medycynę, chciałam wszystkim pokazać jaka jestem dorosła i jak to mogę decydować o własnym życiu. Ślub był totalną pomyłką...On okazał się być zupełnie inny niż na początku się wydawało. Znęcał się nade mną psychicznie a z czasem też fizycznie...Ale nie potrafiłam z tym zerwać, za każdym razem przepraszał i obiecywał, że się zmieni a ja nie umiałam odejść. Potem poznałam M, był studentem starszego roku. Przystojny, zabawny, zawsze otoczony wianuszkiem studentek. Dziwiłam się, że zwrócił uwagę właśnie na mnie- po tym jak traktował mnie mój tzw. "mąż" nie miałam zbyt silnej wiary w siebie. Ale przy nim ją odzyskałam, on dał mi siłę do przeprowadzenia zmian w moim życiu, wspierał mnie podczas trudnego rozwodu. Ale nie, nie mieliśmy romansu. Przez ten cały czas nawet mnie nie tknął, chociaż nie jeden facet dawno skorzystałby z sytuacji. Mówił, że uważa mojego meża za skończonego dupka ale my nie możemy się zniżać do jego poziomu i dopóki będę mężatką nic poza przyjaźnią nie powinno nas łączyć. Zresztą zawsze miał zasady, wartości, których nigdy nie łamał...Nie zasłużyłam sobie na niego...
Po rozwodzie w końcu zostalismy parą. Wszyscy mi zazdrościli takiego faceta, moi rodzice byli nim zachwyceni, a ja w końcu czułam że znalazłam miłość swojego życia. 5 lat temu wzięliśmy slub. Pracujemy w jednym szpitalu, M już skończył specjalizację, ja jestem jeszcze na rezydenturze. Nieraz bywałam zazdrosna widząc jak wdzięczą się do niego pielęgniarki czy pacjentki, ale wiedziałam ze nigdy by mnie nie zdradził. Nasze małżeństwo układało się idealnie...Do czasu kiedy zorganizowaliśmy spotkanie klasowe. Spotkałam między innymi mojego byłego chłopaka z czasów liceum i...nie wiem jak to się stało. Za dużo alkoholu, straciłam zupełnie zdolności do samokontroli i przespałam się z nim...:eek: To jakiś koszmar, tak strasznie żałuję, jak mogłam zrobić coś takiego...
Nie będę się usprawiedliwiać tym, że mąż mnie zaniedbywał i musiałam poszukać adoracji i czułości gdzie indziej. Było wręcz przeciwnie. M zawsze traktował mnie jak księzniczkę, absolutnie wyjątkowo. Dawał mi odczuć jak bardzo mnie kocha, przynosił bez okazji kwiaty i prezenty tylko po to żeby powiedzieć: dziękuję że jesteś. To on pomógł mi w trudnym okresie mojego życia, zawsze mogłam na niego liczyć, nigdy mnie nie zawiódł, jest najwspanialszym mężczyzną jakiego znam a ja go zdradziłam...;( Nie potrafię sobie z tym poradzić, wyrzuty sumienia mnie zżerają, wiele razy próbowałam mu powiedzieć ale tak bardzo boję się, że to będzie koniec, on nigdy mi tego nie wybaczy...Ale nie umiem i nie chcę go nadal oszukiwać i tego zatajać...
Mój eks ciągle do mnie wydzwania, mówi że chce mnie odzyskać i o wszystkim powie M...a dla mnie to nic nie znaczyło, odbiło mi po alkoholu a teraz przez ten głupi wyskok może się rozpaść moje małżeństwo...
Ostatnio wciąż się do niego przytulam jakbym chciała jak najlepiej wykorzystać ten czas, kiedy jest jeszcze przy mnie, móc "na zapas" poczuć jego miłość, która pewnie się skończy gdy dowie się co zrobiłam...

Co robić??? Zataić to i liczyc, że się nie wyda? Ale jak można budować dalej związek na kłamstwie, nie umiem patrzeć mu dalej w oczy i żyć z tą świadomością...A znowu powiedzieć prawdę i zranić kogoś, kto jest dla mnie najważniejszy, kogo tak bardzo kocham? Stracić go pewnie na zawsze?
Jestem kompletnie bezradna ;((