Jestem tą drugą...

Dobry wieczór :)
Piszę właściwie nie wiem dlaczego może dlatego że nie mam komu o tym wszystkim opowiedzieć...bo po prostu nie mogę.Tego faceta poznałam przypadkiem w pracy.Zauroczyłam się on też dawał znaki że mu się podobam.No i tak od czasu do czasu widywaliśmy się "niby "przypadkiem.Były wtedy jakieś nie zobowiązujące rozmowy w sumie żadnych konkretów.Potem długo go nie widywałam ale ewidentnie czułam że ten facet ma to "coś" coś czego szukam u facetów.No ale pewnego dnia dowiedziałam się że ma narzeczoną no i niebawem się żeni.Odpuściłam dałam sobie z Nim spokój chodź nie było łatwo .Aż pewnego dnia znów się spotkaliśmy zupełnie przypadkiem(i rzeczywiście na jego palcu świeciła złota nowiutka obrączka) potem jeszcze raz i jeszcze następny aż wylądowaliśmy w łóżku nie raz a kilkakrotnie już.Może i źle zrobiłam w sumie nie może tylko na pewno no ale nie byłam w stanie się oprzeć przed moim wymarzonym idealnym facetem.Nie wiem tylko co mam o tym myśleć.Co sądzić co on czuje do mnie co czuje do żony...dodam że małżeństwem są od prawie miesiąca więc nie ma mowy że zrobił to po prostu z nudy z potrzeby odskoczni od dnia codziennego..chciałabym przestać o nim myśleć zapomnieć no ale nie daje rady ale nie mam też zamiaru rozwalać mu nowej rodziny do końca....