Koleżanka wtrąca się w moje życie i małżeństwo.

Mój problem nie jest tak poważny jak niektóre, które są tutaj opisywane, ale dość męczący. Wiem, co sama bym doradziła osobie będącej w mojej sytuacji, ale chciałabym się wygadać. Może ktoś był w podobnej sytuacji, pomoże mi inaczej spojrzeć na to wszystko. A może problem jest we mnie, może za bardzo daję sobie wchodzić na głowę? A może jestem przewrażliwiona?

Obie mamy po 32 lata. Poznałyśmy się kilka lat temu przypadkiem, zaprzyjaźniłyśmy się. Zaczęłyśmy się spotykać. Wprawdzie nasz światopogląd i styl życia różniły się, ale dogadywałyśmy się. Po prostu dwa różne światy -nie lepszy i gorszy, ale inne. Jedynie dziwne było to, że ona czasem miała takie zachowania, że stawiała się w pozycji osoby, która lepiej się zna na wszystkim i uwielbiała mnie uczyć, pouczać -np. jak piec ciasto. Zdarzało jej się zrobić mi przykrość, ale odbierałam to jako nieświadome zachowanie, brak wyczucia. Np kiedyś przyszła do nas i gdy byliśmy we troje z moim mężem, ona nagle wyjęła z torebki swoją bluzkę, dała mi ją i przy moim mężu powiedziała "masz, weź sobie, na mnie jest za duża". Zrobiło mi się przykro, bo to było przy moim mężu, a ona jest wyższa ode mnie, więc raczej nie powinno być tak, że na nią jest coś za duże, a na mnie dobre i świadczy to tylko i wyłącznie o mojej nadwadze. Przymykałam jednak oko na takie zachowania, nic nie mówiłam. Gdy się poznałyśmy ona wtedy rozstała się z narzeczonym i już do dziś z nikim się nie związała, ja przez ten czas miałam jednego partnera, za którego wyszłam za mąż, a obecnie jestem w 7 miesiącu ciąży. No i odkąd zaszłam w ciążę, w nią jakby diabeł wstąpił. Zaczęła mi się wtrącać dosłownie we wszystko i do wszystkiego, traktując mnie jak jakąś niedorajdę, albo wyrodną matkę. Podam tylko kilka przykładów, ale to są jedne z wielu:
-zaczęła mnie zamęczać telefonami, w których mi wmawia, że w moim życiu jest źle. Np. pyta co słychać, ja mówię, że dobrze, pytam co u niej, a ona "nie jest dobrze, mnie nie oszukasz, przecież słyszę, że jest źle" I tak w kółko podczas jednej rozmowy! Takich telefonów odbieram od niej więcej, ciągle mi wmawia, że u mnie na pewno jest źle. Czy ja mam na siłę jej udowadniać, że jestem szczęśliwa, albo na siłę wymyślać problemy?
-gdy było lato, nawet nie zapytała mnie czy robię przetwory na zimę (a robiłam :)), tylko zadzwoniła do mnie i nie dopuszczając mnie do głosu, zaczęła gadać jak katarynka "kup 6 kg przetworów, przyjdę nauczyć Cię robić przetwory. Nie popuszczę ci tego, bo to potas!". Jakby tego było mało, zaczęła pod moją nieobecność przechwalać się do mojego męża, że ona zrobiła już 10 kg i mnie też przyjdzie nauczyć (wiem to od niego) :rolleyes:
-albo np wychodzimy od niej, ubieram się, nie zdążę jeszcze się dobrze zapiąć, a ona takim karcącym tonem jakbym coś strasznego zrobiła "ubierz kaptur, teraz odpowiadasz za dwoje!",
-ostatnio weszła do nas do domu, zobaczyła od progu zwierzęta (które mamy od lat) i zaatakowała mnie "nie pozbyłaś się jeszcze z domu zwierząt? Za dwa miesiące będziesz rodzic, musisz już teraz coś z nimi zrobić! Nie może być w domu dziecko i zwierzęta!!!"
-jak mój mąż zrobił sobie kiedyś kilka dni głodówki, to do niego udawała zainteresowanie i zaciekawienie tym tematem, nawet mówiła coś w stylu, że to dobre dla organizmu, a do mnie wydzwaniała, że mam mu powiedzieć, że to prosta droga do trumny, że tu chodzi o świadome rodzicielstwo itp:rolleyes:
- jak podczas spotkania z jeszcze jedną koleżanką i moim mężem, wspomniałam, że można teraz rodzić na gazie rozweselajacym, to nie zapytała mnie jak ja zamierzam rodzić, tylko od razu zaatakowała, że trzeba być świadomym podczas porodu!

Denerwuje mnie to, że ona nie próbuje ze mną rozmawiać, nie wysłucha moich argumetów,gdy ma inny pogląd niż ja, tylko od razu zaczyna mnie atakować i pouczać.

Już nawet zaczęła zwracać uwagę obcym ludziom na ulicy, że np. dziecko pod opieką matki w sklepie wspina się żeby zajrzeć za ladę, że ktoś z samego rana pije piwo pod sklepem. Zrobiła się jakaś taka.... żyleta, wszyscy na około są źli, a ona wszystkich poucza. Ale mnie to już w szczególności i ze wszystkim.


A już hitem było, jak zaczęła organizować mojemu mężowi urodziny. Moimi nigdy nie była tak przejęta, zwykle przychodziła zwyczajnie ubrana, złożyła życzenia, dała upominek. I tyle. Tak normalnie. A co do urodzin mojego męża, to wiedziała, że nie robimy imprezy. Ale ona zaczęła do mnie wydzwaniać, cała podekscytowana wypytywała się co on lubi jeść, że przyjdzie potajemnie z balonami, że upiecze tort, zrobi pierożki itd, że mnie nie wolno nic zrobić na jego urodziny, że ona wszystko zrobi. Raczej nie było to z troski o mój stan, skoro wcześniej chciała żebym w ciąży przytargała 6 kg pomidorów. Wydzwaniała do mnie codziennie w sprawie urodzin mojego męża. Dziwne to było. Mówiła, że nie będzie dzwonić domofonem ani do drzwi, żeby niespodzianka była większa itp. Zaproponowałam jej, żeby w takim razie przyszła z jeszcze jedną koleżanką (bardziej jej koleżanką niż moją), no bo głupio by tak było siedzieć w trójkę z tymi balonami nad tortem :/ Była taka podekscytowana tymi urodzinami, że nie poznawałam jej. Mężowi oczywiście powiedziałam o wszystkim. W ten dzień pomógł mi posprzątać i przy obiedzie i zabrał się z domu na zakupy potrzebne do małego do remontu naszego pokoju, więc jak przyszły to musiały trochę na niego poczekać. Nagle dostałam od niej smsa, że już wychodzą z domu, żebym wstawiła wodę na pierogi, potem że już stoją pod drzwiami żebym otworzyła po cichu. Wystrojona była jak NIGDY, nie poznawałam jej. Ona nigdy nie przychodziła do nas tak ubrana. Oj zawiedziona była, że jeszcze go nie ma w domu. No ale skoro miał nie wiedzieć, to mogło go przecież nie być. Przystroiła pokój balonami, skarciła mnie, że w ogóle śmiałam coś przygotować do jedzenia, bo miało być tylko jej jedzenie. Gdy usłyszała, że mój mąż wchodzi do domu, zaczęła zachowywać się jak nastolatka i biegać cała podekscytowana. Był moment, że myślałam, że ona chce wybiec i rzucić mu się na szyję :) Pobiegła do kuchni, a gdy on był w pokoju, wpadła z tortem i zapalonymi świeczkami. Naprawdę nie poznawałam jej. Wycałowały mojego męża, a że ja za 10 dni mam urodziny, to tak przy okazji tego szału z urodzinami mojego męża też dostałam upominek, ale mnie już nie wycałowały :D A dostałam książkę... jak schudnąć po porodzie :/
Gdy wychodziły, to ta druga koleżanka miała tego wieczoru randkę no i ta moja koleżanka poszła z nią na tę randkę :rolleyes: Ta jej mówiła że przecież może zostać, że ona już idzie, bo ma randkę, a ta, że "idę z Tobą, będę Waszą przyzwoitką!". I poszła...
Szczerze mówiąc, zaczynam mieć jej dość :) A jak to z boku wygląda? Czy to ja jestem przewrażliwiona, czy rzeczywiście coś jest nie tak?