małżeństwo, zdrada, ciaża i może wybaczenie... i żyli dlugo i...

Strategiczny
Zdrada? Mnie to nie dotyczy; moja żona jest kobietą idealną i nigdy by mnie nie zdradziła, za bardzo mnie kocha".
Fajna myśl, co? Znam ją. Towarzyszyła mi przez lata. Cholernie żałuję, że w nią wierzyłem, naprawdę cholernie tego żałuję. Okazało się, że wiara w siłę i miłość kobiety są złudne. Nawet jeśli jest naprawdę wartościową osobą, nawet jeśli od lat jest największym wsparciem i wytchnieniem dla swojego faceta... nawet jeśli nigdy się na niej nie zawiodłeś, zawsze mogłeś liczyć na jej pomoc... nawet wtedy gdy wybacza Twoje humory i kaprysy, wspiera w trudnych chwilach, przytula kiedy tego potrzebujesz... nawet wtedy nie powinieneś wierzyć, że jest tylko Twoja i nigdy Cię nie zdradzi. Ba, nie możesz w to wierzyć nawet wtedy gdy ona sama jest o tym przekonana... NIGDY W TO NIE WIERZ. Jeśli uwierzysz w niezłomność i dozgonną wierność swojej kobiety... zginąłeś. Jedenaście wspólnych lat, mnóstwo wspaniałych wspomnień, właściwie niczym niezmącona miłość, przyjaźń. Zawsze była moim największym przyjacielem, najlepszym kumplem. Być może to był błąd... być może nie powinna wiedzieć o wszystkich moich myślach, o najskrytszych pragnieniach. Trudno powiedzieć jak powinien wyglądać idealny związek... kiedyś myślałem, że idealnym jest ten mój. Myliłem się. Problemy w nowej pracy, jakieś załamanie, depresja (była) , brak naprawdę szczerych rozmów, zdawkowe stwierdzenia, że jutro będzie lepiej, albo zmień tą cholerna pracę, itp... Błąd!
Obecnie już znam swoich największych wrogów, proszę bardzo, oto oni: codzienność, monotonność, ciągłe oszczędności, wybieganie marzeniami w odległą przyszłość bez skupiania się na dzisiaj, harowanie z chęci poprawienia waszego wspólnego bytu... wszystkiego co najlepsze dla niej i najcudowniejszej córeczkizapewnienie to są wrogowie miłości... one prowadzą do zdrady. Stajesz się nudny, bo codzienny, nie zaskakujesz swojej kobiety, nie zabierasz jej już na spacery w ciekawe miejsca, skupiasz się na pracy, pieniądzach, bo wydaje Ci się, że ona tego właśnie od Ciebie oczekuje. Nie wiem jaka są inne kobieta, ale moja chyba potrzebowała czegoś więcej niż poczucia, że stać ją na dobre żarcie, wino i wyjazd wakacyjny. Potrzebowała prawdziwego poczucia bezpieczeństwa... takiego, które pozwoli jej być pewną, że facet przytuli ją kiedy będzie jej źle, że nie będzie dawał rzeczowych rad, ale po prostu pozwoli jej sobie popłakać, a potem naleje kieliszek wina, przykryje kocem i posłucha z nią ulubionej muzyki... poczucia bezpieczeństwa, które pozwoli się odprężyć i wylać całą żółć, która zebrała się po ciężkim dniu. Od 3 lat nie miała tego, aż tak dużo...

A on... on był ciekawszy... miał inny sposób bycia, mówienia, inaczej wyglądał, lubił z nią rozmawiać i nie odważył się krytykować, bo przecież dopiero zaczynali znajomość. Co z tego że na początku tylko na NK,GG i w necie, co z tego, że wcale nie był bogaty i może nawet nie był szczególnie przystojny... ott zwykły facet. Ale... słuchał, rozmawiał, uśmiechał się, po prostu poświęcał jej swój czas i uwagę. Od przyjaźni się zwykle zaczyna, a potem już leci... pierwszy dotyk dłoni, pierwsze przytulenie, pocałunek, pierwszy raz ... Gdy o tym myślę serce mi pęka, naprawdę, nie potrafię o tym spokojnie mówić... łatwiej napisać.
Serce mi pękło gdy dowiedziałem się, że moja żona ma romans internetowy . wybaczyłem jej i wprowadziłem dużo zmian w swoim postepowaniu. Wspólne wyjazdy, więcej rozmów i zawierzyłem jej w 100%. Nie sprawdzałem telefonów i GG. Po prostu żyłem. I w na początku 2010 roku, po rozmowie z żoną otrzymuję informację , że ona chce rozwodu bo mnie nie kocha. Potem powiedziała mi , że chodzi o niego i z nim chce być. Tydzień później się wyprowadziła. Córką opiekowaliśmy się wspólnie na szczęście jeżeli chodzi o córeczkę, to żona nie robiła żadnych problemów. On wynajął jej mieszkanie, po aby miał kontakt z córką. Mieszkają od siebie 200 KM. Spotykaliście w różnych miejscach raz w miesiącu (tu ciężko było mnie oszukać , aby częściej). Tak mieszkał niedaleko mnie około 3 miesięcy na tyle go było stać. Wiem że przyjeżdżał na weekendy i ni tylko.
Początkowo moje relacje z żona były burzliwe, wymiana zamków, oddanie jej wszystkich rzeczyzłożyła pozew o rozwód i dobrze sobie pomyślałem. Dałem spokój skupiłem się na sobie i na córce. Zmieniłem pracę na dużo lepszą (mam czas na córkę), samochód na dużo lepszy i zacząłem studia MBA. Napisałem o samochodzie tylko dlatego iż moja żona stwierdziła w czerwcu, że przeprowadź się do niego na wioskę .(on mieszka w nowym domu na wiosce przy niewielkim miasteczku). Przestałe do niej dzwonić i utrzymywać kontakt. I nagle dostaje od niej telefon że bardzo za mną tęskni i chce wrócić. Ale musi to jeszcze przemyśleć gdyż kocha mnie , ale i jego. Powiedział jej już wtedy że nie ma szans. Po czym po tygodniu przyjeżdża po córkę i mówi mi że jest w ciąży. . spraw się zmieniła i zostanie z nim. Była u mnie tydzień mówiła mi że mnie kocha, ale nie może go zostawić w tej sytuacji kochała się ze mną jak kiedyś przed laty.
Dużo rozmawialiśmy co jej to dało zapytał mnie czy wychowam to dziecko jak swoje już wtedy przestałe jej wierzyć. Uważałem że mną manipuluje. Nie wchodząc w szczegóły, usunęła ciąże!!!! Miałe mieszane uczucia, z jednej strony cieszyłem się że dobrze temu gościowi, z drugiej bałem się co dalej. Ona nie powiedziała mu prawdy. Wie tylko ze nastąpiło poronienie. Ja znam całą prawdę i tylko ja. Za jakiś czas mieliśmy pierwsza sprawę rozwodową. I nic odłożona na kolejny termin. Na luty br.
Mieszkamy ze sobą w różny sposób od listopada. Żona był u niego oznajmić że to już koniec, chociaż nadal ma dużo rzeczy u niego. Od 2 miesięcy się nie widzieli, tak miś wydaje lub tak się oszukuję. Natomiast ona teraz prosi mnie o pomoc , chodzi o aborcje, nie daje sobie z tym rady. Przy tym nie stara się udowodnić mi ze zasługuje na druga szansę zgania to ma psychikę- tylko ile można.
Jak to rozważam w głowie to rozsądek podpowiada mi daj sobie spokój, możesz sobie ułożyć życie na nowo masz dopiero 37 lat. Natomiast serce mówi , przecież kochasz ja nad życie i to tylko może wypełnić nowa miłością.
I pierwszy wariant byłby naj prostszy. Już teraz w pewnym sensie łatwizna.
Ale ten drugi wiem ktoś napisze po co ci taka kobieta i pewnie ma racje. Inni walcz jak ja kochasz. JA sam nie wiem, jak ją widzę uśmiechającą się to pęka we mnie wszystko. Dlatego pewnie dam jej jeszcze jedna szansę . Połączę rozsądek z serce. Może to będzie początek czegoś nowego i już nierozerwalnego.

WAS proszę , może ktoś z was przechodził przez coś bardzo podobnego. Podzielcie się Waszymi spostrzeżeniami, uwagami i również krytyką .