miłość jest wieczna...

Witam…
Pragnę opisać historię mojego życia..Nie wiem czy to historia szcześliwa czy też tragiczna, na jej rozwiązanie będę czekać do końca- do końca swojego żywota, zawszę z nadzieją, że jednak zakończy się szczęśliwie..
Zakochałam się, na początku miłością platoniczną w chłopaku z dyskotek…pamiętam do dziś , był taki śliczniutki i ładniutki..nic o nim nie wiedziałam, ale wiedziałam jedno, że to ten, ten jedyny, ukochany, szczęście mojego życia i miałam rację, nic się nie pomyliłam..Wkońcu po pięciu miesiącach było nam dane wkońcu się poznać, chociaż tak troszeczkę, bo tak naprawdę to nigdy nie poznaliśmy się na tele ile ja bym chciała..ale to nic i tak wiem , że się kochaliśmy bardzo już wtedy..tego pamiętnego dnia kwiecień 2002 rok pamiętam.impreza, i moje kochanie jak go nazywałam usiadł koło mnie, szczęścia tego nawet nie da się opisać jakie wtedy czułam- Sebastian tak miał na imię.kochanie moje –spędziłam z nim cały pamiętny wieczór…jak tańczyliśmy naszą- tak ją nazwałam ‘’naszą właśnie’’ –Leonard Cohen In my secret life-naszą piosenkę to czułam się jak w niebie, te motylki i zakochanie po uszy, nieokreślony wymiar szczęścia, takie uczucie tylko przy nim miałam, jedyne i niepowtarzalne, jednym słowem cudownie….umówiliśmy się na drugi dzień na spotkanie, ale ku mojemu zdziwieniu nie przyszedł..serce mi pękło, zawalił się cały świat, przecież to moje kochanie na które od wieków czekałam i kochałam.cierpienie, straszny ból i pustka, pozostało jedynie wspomnienie tych cudownych dla mniie i szczęśliwych chwil..tylko wspomnienie..krzyczałam nie odchodź, nie wiem czy nie chciał czy nie słyszał, chodziłam i prosiłam tylko o jedno-o miłosć…a wiedziałam i jestem pewna, że nie pozostałam mu obojętna i nie wiem co się stało, że tak postapił..kochał mnie, ale nie chciał ze mną tego podzielić, nie chciał żebysmy się obdarzyli wzajemnym szczęściem, krzyczałam,prosiłam,ale odszedł i nie zostało nic, brak serca, zabrał je ze sobą, potem gdy widział mnie z innym widziałam, że cierpi, tak jak ja cierpiałam, tak strasznie mocno-niby nie chciał, ale każdy potwierdził, że kochał mnie..po 5 ciu latach, maj 2007 rok widzimy się w tym samym miejscu co wtedy, wtedy gdy dowiedzieliśmy się o swoim istnieniu..serce mi zabiło tak niesamowicie mocno, czułam jednocześnie złość i szczęście, że widze swój skarb po tylu latach, latach w których nie było dnia żebym przestała myśleć o nim o moim ukochanym..moim szczęściu jedynym..byłam e rozterce-unieść się dumą i nie zwracać na niego uwagi,odejść tak jak kiedyś on odszedł lub podejść i przeżyć prawdopodobnie kolejne rozczarowanie…podeszłam, dużo mnie to kosztowało..trzęsłam się jak galareta, nie wiem czy ze strachu czy z podniecenia.ku mojemu zdziwieniu pamiętał mnie, pamietał wszystko każdy szczegół, tak jak ja.to spojrzenie, te pocałunki-nasze pierwsze i ostatnie-niezapomiane, objęcia i wyznania, ta chemia i chęc pozostania na zawsze już razem, myślałam ,że może tym razem to to, już ten moment na który on jest gotowy, moje kochanie, moje szczęście, jeszcze większe od tego które było wtedy..miłość, to co czułam i czego byłam pewna..i wielka nadzieja, nadzieja na lepsze jutro…niestety, ale los znowu nas rozdzielił, szczęście się skończyło równie szybko co się pojawiło..znowu odszedł, opuścił i zrzekł się swojego szczescia…krzyczałam nie odchodź, proszę kochaj, ale on nie słyszał..stwierdziłam brak serca, które przecież jemu oddałam.

Mamy wrzesień 2009 rok, ponad 7 lat kocham i tesknię, za nim , do niego, miłości ty moja pierwsza i jedyna prawdziwa do końca..szczęściem moim jesteś i będziesz, zawsze i wszędzie.nigdy o tobie nie zapomnę mimo wszystko kocham cie nad życie i wiem że ty też.ta historia nie ma końca...
Zawsze byłeś i zawsze będziesz ty dla mnie, a ja dla ciebie..kochany mój..kc