Nie potefię o tym zapomnieć

witam, Jestem na forum od kilku miesięcy. Trafiłam tu szukając wsparcia kiedy dowiedziałam się, że mój mąż mnie zdradził. Czytanie postów od ludzi, których spotkało to samo co mnie bardzo mi pomogło przetrwać te najgorsze chwile. Ale postanowiłam zabrać głos , bo pomimo że mnięło5 miesięcy od zdrady, to ja też bije się jeszcze z myślami, i nie potefię o tym zapomnieć. kiedy czytałam wasze posty, to jakbym słyszała własne myśli i rozterki. Nie chce pisać mojej historii, bo zaczyna sie tak samo jak wiele na tym forum: jesteśmy od 15 lat małżeństem , mamy 2 dzieci, świetnie się rozumieliśmy i dogadywaliśmy, byliśmy najważnijszymi osobami dla siebie(przynajmniej ja tak myślałam), ale wszystko się zmnienił kiedy poszłam do pracy. Być może się zmieniłam, pewnie stałam się bardziej pewna siebie ( bo wcześniej byłam kurą domową, ale skonczyłam studia i poszłam do pracy). Po kilku miesiącach mąż stał się nagle zimny wobec mnie i zauważyła, że telefon, który zawsze był na wierzch, nagle chował w kieszeni. krótko mówiąc odkryłam sms od kochanki..... teraz jest między nami dziwnie, ja nie wracam do tego , bo nie chcę bez przerwy o tym mówić, bo w końcu odejdzie. Nie mówimy sobie co do siebie czujemy, czasmi mam wrażenie, że jest o mnie zazdrosny. Ale byłam u fryzjera, schudłam 12 kilo, czuję się atrakcyjna, i nie dam się więcej skrzywdzić. Jest mi z tym ciężko żyć ale nie pokazuję tego. Niewiem czy nam się uda, ale ja sobie powtarzam , że ludzie mają gorzej. Bo co znaczą moje problemy w obliczu problemu chorego nieuleczlnie dziecka. Jestem teraz silniejsza. Przepraszam trochę haotycznie to opisałam, ale chciałam wam napisać, że nie jesteście sami , że jest wiele ludzi, którzy mają ten sam problem i te same odczucia co wy, ja do nich należę.