Nie wiem co mam robic...popadam w depresje

Z moim mężem jesteśmy ze sobą już 5 lat, a od 2 małżeństwem.
Zakochałam się w nim bezgranicznie. Dlaczego? Dlatego że jestem typem takiej romantyczki. Albo kocham kogoś na zabój albo wcale.
Moje problemy zaczęły się już w Urzędzie Stanu Cywilnego kiedy to mój ukochany zrobił mi awanturę. Nie ważne już o co poszło ale od tamtego momentu zaczęło sie sypać.
Z czasem zaczęły się awantury, wyzwiska i bicie. Na początku bardzo mi się to nie podobało. Próbowałam dojść z nim do porozumienia, głównie rozmową. Jednak to nic nie dawało. Ciężka jest myśl o tym czy mój mąż wychodząc z kolegami wróci na tyle w dobrym humorze że może dziś mi się nie dostanie....
Kiedy byłam za granicą 1,5 m-ca myślałam że wszystko się naprawi, że bedziemy szczęsliwa rodzina. Jednak już nie chodzi o relacje miedzy mna a nim jednak o mnie. Kiedy wróciłam uświadomiłam soebie, że ja za nim nie tęskniłam. Nie brakowalo mi go. Kiedy kładliśmy się wieczorem spać mówił mi ze mnie kocha.... mimo wszystkich krzywd... upokorzeń ... ze mnie kocha...jednak ja nie moge tego powiedziec o sobie... wydaje mi sie ze moja miłość do niego wygasła i jestem z nim bo tak musi byc... bo mamy dziecko. Niektórzy mowia mi zebym znalazla se kogos innnego. ze nie zasluguje na to... powiem wam ze ja sie przyzwyczailam do bolu i przestalam wierzyc w milosc. Moze i w głębi chiałabym wyjsc z koleżankami i poszaleć ale nie mogę bo mam obowiązki i mąż mi nie pozwala. Tak zaluję tego ze zabral mi moje najlepsze lata...
Czesto siadam i mysle i nie wiem co mam robic.... szkoda mi mojego dziecka ktore ma 1 rok i 10 m-cy .... nie wiem co mam robić. Nie rozmawiam o moich problemach..zazwyczaj to ludzie do mnie biegną po rade...zamykam sie w sobie i płacze...
zawsze marzyłam o wielkiej miłości o szczęśliwym i spokojnym domu... o osobie która wysłucha...przytuli i powie ze kocha...ale miłość dla mnie sie skonczyla... stoje na rozstaju drog i nie wiem co mam zrobic ze swoim zyciem....