nie wiem co o tym myśleć...

Ciepła, jasna noc na działce letniskowej w lesie. W murowanym grilu płonie malutkie ognisko. W altance przy grilu rozmawiają dwie zaprzyjaźnione pary: Ewa i Adam oraz Ola i Jan. Po chwili Ewa, zmęczona, odchodzi do domku spać. Rozmowa zaczyna się toczyć praktycznie tylko między Adamem i Olą. Jan odsuwa się w cień – dosłownie i w przenośni. Kładzie się na ławeczce w altance obserwując rozmówców, którzy podeszli do ogniska. On ich widzi bardzo dobrze, oni jego słabo. W pewnej chwili Ola ściszonym głosem pyta Jana: Śpisz? - Jan nie odzywa się. Adam zwraca się do Oli: - Nie budź go. Niech sobie pośpi. - Nie zwracają na Jana uwagi. Stoją twarzą do ognia, tyłem do Jana, wolno kołysząc się razem w rytm cichej muzyki. Rozmawiają ściszonym głosem, odpowiednim do pory dnia. Po chwili odchodzą od ogniska, obserwują przelatujący samolot i kierują się w stronę wyjścia z działki. Idą do lasu. Jan po chwili, niezauważony idzie za nimi. Gdy Adam i Ola są już poza działką odzywa się: - Mogę iść z Wami? - Błyskawicznie odpowiada Ola ze słyszalną złością w głosie: - Nie! -. Jan odwraca się: - Nie to nie! -. Ola szybko poprawia się i mówi, że żartowała. Razem z Adamem zachęcają go do wspólnego spaceru.