Okropne uczucie :(

Bylam z nim 3 lata.Dla jednych to duzo ,dla innych nic. W tamtym czasie, byl wszystkim co mialam, jedynym...Dla nigo bylam tym samym. Spedzalismy ze soba po 20h na dobe, nie nudzilismy sie soba. W odstawke poszli znajomi i imprezy, wolelismy siebie. Tylko przy nim czulam sie taka piekna i wartosciowa, tylko on potrafil sprawic ,ze smialam sie przez łzy.Zaczynalam za nim tesknic gdy tylko wychodzil.Zylam i bylam dla niego, nic innego sie dla mnie nie liczylo. Gdy wpadl w złe towarzystwo wszystko sie zniszczylo i posypalo. Juz nie bylam najwazniejsza krolewna, mimo ze wiedzialam jak bardzo mnie kocha.Poczul sie niepewnie, wiec doszukiwal sie klamst i dostawal atakow chorej zazdrosci.Powoli zwiazek sie posypal.Nie ma tu winnych.Gdy zaczelo robic sie zle i ja i on nagle ocknelismy sie z tej sielanki i zobaczylismy jak bardzo oboje zmienilismy sie przez te 3 lata, jak kazde z nas sie rozni od siebie, tak ze tych roznic nie mozna ze soba polaczyc. Potem wspolny placz przy rozstaniu, wielokrotne proby powrotow ktore konczyly sie wraz z chorymi klotniami...i znowu wspolny placz. I tylko to uczucie bezsilnosci rozrywajacej od srodka.
Teraz po roku bycia osobno, wspolnie wspominamy ten zwiazek, uwazamy to za najlepszy czas w naszym zyciu. Probowalam w czasie tej przerwy wiazac sie z kis innym, ale nie umialam. Zawsze porownywalam nowego z poprzednia miloscia.Do nikogonie poczulam juz czegos tak silnego, nie bylo tego wewnetrznego krzyku i zauroczenia. Zawsze wracam do bylego, zawsze gdy sie z nim spotkam nie potrafimy panowac nad soba, wtulamy sie w siebie i po prostu zamieramy w tych objeciach, wspolnym znajomym zapachu i odtyku.Strasznie za nim tesknie a jednoczesnie wiem, ze nic sie nie zmieni.Nie ma dnia zebym o nim nie pomyslala. Boli mnie sama mysl ,ze on tez probuje poznawac i spotykac sie z innymi dziewczynami..ale przeciez mu tego nie zabronie. Dzis On uznal ,ze obawia sie, ze nigdy wiecej nie spotka go cos takiego jak ze mna...
Ile mozna sie tak meczyc???Czemu to nie mija, a jesli to tylko na chwilke, do momentu gdy on sie odezwie, gdy ktos wypowie jego imie, gdy natkne sie na jego zdjecie....on ma to samo....Nie wiem czy kocham jego, czy wspomnienie o nim, ale wiem i mam pewnosc, ze powrot nam nie pomoze...Nic juz tego nie zmieni....

-------------------------------------------------------------------------

Tęsknota...to jak idziesz sam pośród drzew w ogrnomnym lesie.
Każde drzewo blisko,a jednak daleko od siebie.

I tak idziesz

Tęsknota... to jak myslisz,w koncu nie o sobie-o kimś bliskim
Sece bije szybciej,oddech staje sie płytki

I tak myślisz.

Tęsknota to jak marzysz i wspominasz,
Szczegółu jak usmiech, zapach- nie zapominasz.

I tak marzysz.

Tęsknota...to gdy wśród bliskich ,czujesz sie samontny
Mnozy sie takich dni,smutnych i markotnych

I tak odliczasz.

Tesknota... to jak pedzisz z usmiechem,wiedząc ze zaraz padniecie sobie w ramiona
I czujesz strach ,ze kazda chwila moze być stracona.

I tak sie boisz...

Tęsknota..to jak jeden usmiech odgania wszytskie smutki
A kazdy moment staje się za krótki.

I tak łapiesz chwile.

Tęsknota...to jak leżac obok siebie
Wiecie ze zaraz sie rozejdziecie
A łzy same,nieproszone- napływają

I tak płaczecie...-a wasze serca sie kochaja.

Tęsknota...to jak tracisz i nie odzyskasz
Z żalu mocno dłonie zaciskasz

I szukasz winy...

Wszedzie doszukujesz sie przyczyny
I tylko wspominać już możesz..



autorstwo moje:)
Sory musialam sie wyzalic....