Panna Patologia

Uwaga, to będzie długie, ale nie nudne :)

Czy zdarzyło Wam się spotkać na swojej drodze osoby, które wślizgnęły się do waszego życia "cichaczem", ze słowami dobrej woli na ustach, żeby w konsekwencji siać chaos i zniszczenie? Osoby, które żałujecie, że kiedykolwiek miały z Wami cokolwiek wspólnego? I nie chodzi mi tu o kwestie stricte związkowe, a o "normalne" znajomości. Osoby, które "wydawałoby się" chciały dobrze, a jedyne co rzeczywiście robiły, to szkodziły i mieszały?

Podzielę się z Wami moją historią.

Dobre kilka lat temu, będąc w stanie dość dużej niespójności wewnętrznej i ogólnego rozbicia, napotkałam kobietę, o kilka lat ode mnie starszą, która sama, z własnej woli postanowiła mnie z dołka wyciągnąć ( nota bene, koleżanka z firmy, do której ja ledwo co dołączyłam). Chciałam wyrwać się z wyniszczającego związku z partnerem, więc kobieta mi w tym pomogła. Tłumaczyła godzinami, że tak być nie może, wyciągała "do ludzi", na imprezy, na wyjazdy et cetera. W końcu, kiedy zdecydowałam - ZRYWAM - pomogła mi pod nieobecność mojego już ex, zabrać wszystkie moje rzeczy od niego z domu i... żebym przypadkiem nie złamała swojej silnej woli i nie wróciła do niego, zabrała mnie do siebie na 2 tyg. (mieszkała sama) To były bardzo fajne 2 tygodnie. Rowery, baseny, SPA, kina, imprezy, szybkie wypady samolotem: Barcelona, Paryż, Wiedeń - tak na dzień lub kilka godzin. No i oczywiście wspólna praca. Spędzałyśmy ze sobą 24h na dobę przez te 2 tygodnie. Potem ja wróciłam do siebie, ale taka mocna "zażyłość" została.

Minął rok. Byłyśmy do siebie dość "przyległe" ale zaczęły się też problemy. Przede wszystkim o moją przyjaciółkę. Kobieta nie lubiła jej i nie akceptowała, pomimo, że widziała ją raz! ( Przyjaciółka moja mieszka w NZ, więc "na żywo" widujemy się 2,3 razy w roku, ale kontakt mamy, czy to telefoniczny, czy netowy - codzienny) Wmawiała mi, że moja przyjaciółka tak na prawdę moją przyjaciółką nie jest, ponieważ utrzymuje kontakt z moim byłym (nic dziwnego, znają się ponad 15 lat i to przez nią go poznałam), więc gdyby na prawdę była "mi wierna", urwałaby z nim kontakt.

Kolejnym problemem były moje randki z innymi facetami. Wszystko niby ok, pomagał mi się szykować, malować, biegała po sexi ciuszki ze mną po sklepach... ale jeśli już dochodziło do 2,3 randki z tym samym chłopakiem, coś się zmieniało. Kobieta zaczynała być coraz bardziej natarczywa w pytaniach o potencjalny związek, o moje plany odnośnie danego chłopaka, o to, czy to na poważnie. Jednocześnie zaczynała "wymyślać" wspólne wyjazdy, dodatkowe zlecenia w pracy, jakieś wyjście i imprezy, uniemożliwiając mi dość skutecznie, spotykanie się z danym chłopakiem. Nie mogłam odmówić, bo był płacz ( dosłownie) i zgrzytanie zębów (dosłownie).

Dlaczego się na to zgadzałam? Dlatego, że było mi głupio ją odtrącać, skoro ona tak mi wcześniej pomogła i pomagała nadal. Teraz, z perspektywy czasu wiem, że dałam się złapać w pułapkę. Ja jej nigdy o pomoc nie prosiłam- ona "pomagała" mi sama, wmawiając mi wręcz, że tej pomocy potrzebuję. Prawda była taka, że sukcesywnie, drobnymi kroczkami, przez 3 lata przywiązywała mnie coraz bardziej do siebie. Wymagała ode mnie lojalności 100%. W końcowej fazie tego "związku", odebrała mi prawo do jakiejkolwiek prywatności.

Nie dam rady opisać wszystkich patologii, których ta kobieta się dopuszczała. Przytoczę kilka.

Rozmawiałam na gg z moją przyjaciółką. Ona pisała, że kobieta trochę przesadza chyba, w wymyślaniu mi rozrywek i generalnie jest dziwna. Moja przyjaciółka zasugerowała w żartach, że może jest ona lesbiją i sobie mnie upatrzyła. Odparłam, żeby nigdy nie mówiła takich rzeczy osobiście kobiecie, jak się spotkają kiedyś, bo ona jest totalnie przewrażliwiona na punkcie wszystkiego, co jej dotyczy. ( w żartach, bo kobieta 100% hetero)
Kilka dni później kobieta wpadła rozwścieczona do biura ( jak wspominałam na początku, pracowałyśmy razem) wrzeszcząc na całe gardło - jak ja śmiałam być tak nielojalna i pisać o niej mojej przyjaciółce, że jest przewrażliwiona. I jak moja przyjaciółka śmiała pisać, że ona jest lesbijką! Awantura na 2 piętra budynku z latającymi przedmiotami...Okazało się, że kobieta regularnie czytała moje prywatnie wiadomości. ( podpatrzyła moje hasło a ja czasem zostawiałam lapa w biurze, jak się po pracy wybierałam "na miasto"). Rozeszło się po kościach

Jakiś czas potem, zaczęłam się spotykać z chłopakiem. Nic poważnego, ale jednak. Planowaliśmy razem sylwestra w knajpie. Kobieta zapytała mnie o plany sylwestrowe. Kiedy odpowiedziałam, przyklasnęła i zakrzyknęła -"Super pomysł! Zarezerwuję sobie też miejsce w tej knajpce. I dla mojej siostry i jej męża. Razem będziemy się wszyscy bawić" Nie zdawałam sobie sprawy, co nadciąga...
W telegraficznym skrócie, brat jej żony upił się niemiłosiernie i zaczął się do mnie dobierać. Łapał mnie za d*pę i cycka, ciągnął za rękę na parkiet - moje NIE, NIE, NIE - nie dawało efektu. Prosiłam, aby kobieta uspokoiła szwagra, ale ona nie podjęła tego trudu. Bardzo ja ta sytuacja bawiła. Natomiast wkurzył się mój chłopak, co z resztą było do przewidzenia. Chciał delikatnie "uspokoić" szwagra, który przerzuciwszy mnie sobie przez ramię, ruszył w stronę parkietu ( po raz kolejny) I wtedy wkroczyła kobieta!! Oj wkroczyła jak się masz! Złapała mnie za rękę, wyciągnęła na zewnątrz, i dawaj awantura! Że ja swojego fagasa napuszczam na jej RODZINĘ! Tłumaczę pijanej w sztok, że szwagier od 2 godzin nie trzyma łap przy sobie i ja już mam dość. Kobieta na to " No i co z tego, że nie trzyma? A co? Ty teraz taka święta? Tylu Cię macało, że kolejny nie zrobi Ci żadnej różnicy, więc się od**erdol od mojej rodziny!" Szczęka mi opadła... Mój chłopak wyszedł za nami i to usłyszał, więc wrócił się do klubu po mój płaszcz, dał mi go i mówi "Wychodzimy" Na to kobieta "Sam sobie wychodź, a raczej wyp*****! Nikt Cię tu nie chce! W ogóle Cię tu być nie powinno! To nasz Sylwester"
Pojechaliśmy sobie z tej nieszczęsnej imprezy do niego. Wtedy już było miło. W Nowy rok dostała tylko jakieś pół setki na przemian przepraszających i oskarżających sms'ów od kobiety. Minęło kilka miesięcy, rozeszło się po kościach.

Urządzałam swoje mieszkanie. Kupiłam sobie kinkiety, ale nie miałam ich jak przywiesić, bo nie mam udarówki. Powiedziałam o tym kobiecie. Kobieta odparła, że coś "wymyślimy". Ja poprosiłam, żeby nic nie "wymyślała" bo sobie ogarnę. Poprosiłam byłego. Przyjechał, zawiesił, pojechał. 2 dni później kobieta w biurze mówi, że pożyczyła udarówkę od kumpla i dziś przyjedzie mi zawiesić kinkiety i weźmie winko i będzie babski wieczór i super. Ja na to, że ex mi już zawiesił.... Armagedon. Awantura, wrzaski, płacze, latające dokumenty... bo ona to specjalnie dla mnie a ja... ja bezczelna, ja do byłego? Przecież ja miałam się z nim nie kontaktować! Przecież on niegodny moje kinkiety wieszać, co ja w ogóle sobie wyobrażam!
To był jeden z nielicznych razów, kiedy powiedziałam, żeby poszła się skonsultować z psychiatrą, bo jest z nią źle a ode mnie ma się odp. Wieczorem sms- SORRY! 2h później dzwonek do drzwi: Kobieta z uśmiechem do ucha wpada do mojego mieszkania i zarządza: "Ubieraj się, mam bilety na przegląd filmowy dla nas!". "Chodź szybko, nie możemy się spóźnić!" ... Sen wariata normalnie... No cóż rozeszło się po kościach...

Trwało to do momentu, kiedy po kościach rozchodzić się przestało. Poznałam mojego małża. Kobieta od razu bardzo bardzo na niego się jeżyła. Wydaje mi się, że czuła, że to może nie być jedynie przelotny romans a poważny związek. Moja wytrzymałość się skończyła w momencie, w którym kobieta postanowiła rozmówić się z byłą mojego małża, w celu zdobycia jak największej ilości jego brudów, aby mnie zniechęcić, jednocześnie naciskają na naszego szefa, żeby wytłumaczył mi, że TEN ROMANS źle wpływa na moją efektywność w pracy ( fakt, skończyłam z 14h dniem pracy i pracującymi weekendami). Z pracy odeszłam z dnia na dzień, bez wypowiedzenia, bez pożegnania w zasadzie i to był ostatni raz, kiedy widziałam kobietę. Ona nie próbowała się ze mną już kontaktować.

Tak więc... czy Wy mieliście do czynienia z Panami i Pannami patologiami?

Zapraszam do dyskusji.