pierwsza miłość

kurcze...nie wiem od czego zacząć...11 lat temu byłam w "związku"z chłopakiem.Miałam wtedy 13 a on 15 lat.Uważam i czuję że to była moja 1 miłość.Mam do dziś do niego ogromny sentyment.
Po tym jak się rozstaliśmy on zaczął zażywać narkotyki, pić itd.
Było mi przykro, gdy podczas pewnego niespodziewanego spotkania(kilka lat później)on mnie pocałował.Powiedział mi wtedy że cieszy się i ma nadzieje że mu pomogę wyjść z tego bagna.Rozpłakałam się i powiedziałam mu że nie dam rady, że jestem za słaba.Zawiodłam go a on pogrążył się jeszcze bardziej w narkotykach.To było ok 6 lat temu.Od tamtego czasu o nim śniłam średnio 2 razy w miesiącu.Raz śniło mi się dobrze, innym razem nie.I tak żyłam z nim w mojej głowie.Wzięłam ślub z innym mężczyzną i mam z nim dziecko.Jestem w trakcie rozwodu.
Mam nowego partnera od kilku miesięcy.
Ost.znowu śniła mi się moja 1 miłość...zebrałam się w sobie i poszłam pod jego dawny adres zamieszkania.wzięłam sobie na cel odnalezienie go i sprawdzenie czy wszystko dobrze.Zastałam go w domu.Nie wierzyłam w to co widzę(6 lat go nie widziałam)...jest piękny!Rzucił wszystkie nalogi, nawet papierosy...wyrósł, jest zupełnie innym człowiekiem.Podczas tego spotkania, staliśmy na jego klatce schodowej, ja płakałam i on też.Tak bez słów i nie wiem nawet dlaczego.
poszliśmy na spacer.On ma kobietę.to dzięki niej jest teraz wolny od nałogów.ona mu pomogła.
szukają mieszkania, chcą się pobrać, ale im się nie układa.Ona jest potwornie zazdrosna o niego.Ciągle się kłócą.
w jego oczach nadal widzę uczucie jakim mnie darzył.Jednak ja nie chcę z nim być...nie zasługuję na to.To "ona" mu pomogła gdy ja zwiałam.
Głupie to jest ale ja go nadal kocham gdzies tam w podświadomości.Mimo że jestem w innym związku.
Po tamtym spotkaniu było jeszcze jedno.
na tym koniec.umówiliśmy się jeszcze na kawę przy jakiejś okazji.
Powiedzcie mi jak to jest że po tylu latach człowieka jeszcze ciągle ciągnie do pierwszej miłości?
przeciez ja go już nie znam tak naprawdę.Chociaz gdy z nim rozmawiałam nadal czułam się jak za czasów gdy miałam 13 lat.Kocham go nadal!chodź to już nie ta sama miłość co kiedyś.Chciałabym żeby mnie pocałował, dotknął...tylko że wiem że wtedy na 100%wylądujemy w łóżku a tego nie chcę.Przecież mam cudownego, kochającego partnera.Ja też go kocham.Jestem szczęśliwa...tylko ten cholerny sentyment jakim darzę tamtego od 11 lat, nie pozwala mi się od niego uwolnić tak naprawdę!gubię się.pomocy...może komuś z was uda się mnie ustawić do pionu...