Pokochałem wariatkę?

Witam.
Nie wiem czy dobrze trafiłem, ale może ktoś pomoże (z góry przepraszam czytelników jeżeli moja opowieść będzie za długa).
Jakieś 4 lata temu poznałem przypadkowo w necie ciekawą i jak mi się wydawało wspaniałą kobietę z drugiego końca Polski. Bardzo szybko urodziło się z tego coś więcej niż zwykła znajomość, ale nasze kontakty, mimo że bardzo intensywne, ograniczały się do internetu i telefonu. Dzwoniła regularnie, mówiła jak mnie kocha, żyć beze mnie nie może, przesyłała zdjęcia, ale kiedy naciskałem na spotkanie w realu zawsze się wykręcała, a nawet potrafiła znikać na 2 tygodnie (wyłączony tel., brak aktywności na necie).
Trwało to tak około pół roku, aż w końcu z bólem serca postanowiłem się wycofać i po jakimś czasie zacząłem być z inną osobą (w realu oczywiście). Od chwili kiedy tamta (nazwijmy ją "wirtualną") dowiedziała się przez naszych wspólnych internetowych znajomych o tej "realnej" zaczęła nagle wściekle o mnie walczyć. Dzwoniła, pisała, wyrzucała mi że na nią nie poczekałem, że znikała bo miała problemy, że wszystko mogło być tak pięknie, a ja rzuciłem się na pierwszą lepszą, zamiast walczyć o prawdziwą miłość. Będąc z panią "realną" odganiałem "wirtualną", bo jestem z natury uczciwy. Doszło w pewnym momencie nawet do tego, że "wirtualna" zaproponowała mi sponsoring, bylebym tylko z nią był. Po roku związku z "realną" "wirtualna" potrafiła zadzwonić do mnie, że jest w moim mieście i zaprasza na kawkę. Oczywiście wszystkie te propozycje odrzucałem.
Pół roku temu rozpadł się mój 3-letni związek z "realną". Bez wielkich emocji, zwyczajnie coś zgasło i nie było sensu dalej tego ciągnąć. Nie miałem kontaktu z "wirtualną" już ze 2 lata bo w końcu odpuściła, ale cały czas miałem ją gdzieś tam w głowie. No i miesiąc temu w przypływie słabości się do niej odezwałem na gg. Odpisała, że cały czas czekała, że mnie kocha nad życie, tęskni itd. Momentalnie odżyło wszystko to co było kiedyś i to 10 razy mocniej. Dzwoniliśmy do siebie o każdej porze dnia i nocy, wysyłaliśmy foty, żyć bez siebie nie mogliśmy. Wydawało się że tym razem już wszystko musi się ułożyć. Po około 2 tygodniach SAMA Z SIEBIE stwierdziła że dłużej już nie wytrzyma rozłąki i musi do mnie przyjechać natychmiast. Ustaliliśmy termin na za 2 dni. Do ostatniej chwili było cudownie, aż przyszedł dzień jej przyjazdu i od rana wyłączyła komórkę. Odebrała dopiero następnego dnia, twierdząc, że ma załamanie psychiczne i że to wszystko za szybko, bo się boi że znowu ktoś (czyli "realna") się między nami pojawi. Ale szlochając z rozpaczy twierdziła że zaraz wsiądzie w samochód i do mnie przyjedzie. Odpuściłem na kilka godzin żeby się uspokoiła, ale potem do rana komórka co prawda włączona, ale nikt nie odbierał...
Kolejnego dnia wszystko było znowu cudownie, ona przepraszała za tę wpadkę, ja starałem się zrozumieć że się przestraszyła, ale stanowczo i definitywnie ustaliłem datę kolejnego spotkania. No i do tego czasu było w dalszym ciągu sielankowo, wydawało się że się kochamy jak nastolatki, mimo że mamy już obecnie po 30-tce, rozmowy do rana, 3 godziny snu, praca i znowu rozmowy... Aż tu nagle dzień przed jej spodziewanym przyjazdem dzwoni do mnie i mówi, że jedzie natychmiast, bo pozałatwiała wszystkie sprawy, i odezwie się jak tylko zatankuje. Od tej chwili przez dobę nie odbierała telefonu. Było to 5 dni temu. Od 4 dni nie dzwonię do niej i nie piszę, bo to chyba najlepsze rozwiązanie, ale nie mogę pojąć o co tu chodzi... Wariatka? Zamknęli ją do zakładu, bo po tym jak się odezwałem odezwały się silne emocje i miała nawrót choroby? A może próbuje się mścić za tego "kosza" którego kiedyś dostała?
Nie wiem czy kiedykolwiek poznam prawdę, ale piszę tego posta ku przestrodze, bójcie się faceci, bo kobiety też bywają szalone. Poza tym muszę się wygadać. A jak ktoś mądrze doradzi to wdzięczny będę.

Pozdrawiam