Informujemy, że w dniu 17.07.2024 r. forum rozmowy.polki.pl zostanie zamknięte. Jeśli chcesz zachować treści swoich postów lub ciekawych wątków prosimy o samodzielne skopiowanie ich przed tą datą. Po zamknięciu forum rozmowy.polki.pl, wszystkie treści na nim opublikowane zostaną trwale usunięte i nie będą archiwizowane.
Dziękujemy!
Redakcja polki.pl
Dodatkowo informujemy, że w dniu 17.07.2024 r. wejdą w życie zmiany w Regulaminie oraz w Serwisie polki.pl
Zmiany wynikają z potrzeby dostosowania Regulaminu oraz Serwisu do aktualnie świadczonych usług, jak również do obowiązujących przepisów prawa.
Najważniejsze zmiany obejmują między innymi:
- zakończenie świadczenia usługi Konta użytkownika,
- zakończenie świadczenia usługi Forum: Rozmowy,
- zakończenie świadczenia usługi Polki Rekomendują,
- zmiany porządkowe i redakcyjne.
Z nową treścią Regulaminu możesz zapoznać się tutaj.
Informujemy, że jeśli z jakichś powodów nie akceptujesz treści nowego Regulaminu, masz możliwość wcześniejszego wypowiedzenia umowy o świadczenie usługi prowadzenia Konta użytkownika. W tym celu skontaktuj się z nami pod adresem: redakcja@polki.pl
Po zakończeniu świadczenia usług dane osobowe mogą być nadal przetwarzane, jednak wyłącznie, jeżeli jest to dozwolone lub wymagane w świetle obowiązującego prawa np. przetwarzanie w celach statystycznych, rozliczeniowych lub w celu dochodzenia roszczeń. W takim przypadku dane będą przetwarzane jedynie przez okres niezbędny do realizacji tego typu celów, nie dłużej niż 6 lat po zakończeniu świadczenia usług (okres przedawnienia roszczeń).
Poważny problem- POMÓŻCIE!
napisał/a:
bitter1
2009-12-12 12:19
Witam!
Mam 21 lat i od półtorej roku jestem w związku ze swoim chłopakiem. Mieszkamy ze sobą od pół roku i zasadniczo wszystko niby jest ok. Wiem, że bardzo mnie kocha i jest ze mną szczery. Na pewno mnie nie zdradza, mamy wspólnych znajomych i w łóżku też wszystko w porządku.
Problem jednak jest. Ja jestem typem intelektualistki- studiuję 2 kierunki dziennie (humanistyczne), mam szerokie zainteresowania (sztuka i literatura wysoka), lubię chodzić na wystawy, preferuję ambitne kino i prasę ciekawszą niż "Pani Domu". jestem bardzo pomysłowa i często wychodzę z inicjatywą spędzania wolnego czasu.
Mój chłopak jest z kolei po zawodówce, obecnie uczęszcza do liceum dla dorosłych. Ostatnimi czasy zaczyna mi strasznie dokuczać intelektualny dysonans jaki jest między nami. By uniknąć nieporozumienia- mój partner nie jest głupi, jednak w jakiś stopniu nie spełnia moich oczekiwań- nie mogę przy nim swobodnie używać swojego naturalnego języka, z obawy przed tym, że mnie nie zrozumie.Dla niego spędzenie wolnego czasu ciekawie polega na wyjściu do kina na banalną superprodukcję lub na obiad do centrum handlowego.
Męczy mnie już to,że to ciągle ja muszę wychodzić z inicjatywą, to że nie mogę z nim porozmawiać o pojęciach abstrakcyjnych. Kocham go i staram się z nim rozmawiać o powyższym problemie, ale mam wrażenie, że on nie rozumie jak ważna to dla mnie kwestia. Wiem, że to dobry, dobroduszny i cierpliwy mężczyzna. Niestety czasem jest mi wstyd w towarzystwie, bo nie potrafi się wysłowić lub nie wie o czym toczy się rozmowa, jeśli schodzimy na tematy: sztuka, polityka, historia, filozofia... Szanuję go i nigdy nie dopuściłabym się zdrady, jednak mam wątpliwości czy opisany przeze mnie problem nie będzie w przyszłości powodem poważniejszych kłopotów w związku.Bardzo brakuje mi tego, że nie może być dla mnie partnerem w dyskusji o sprawach, które często wydają mi się zasadnicze.
Co Wy na to? Liczę na to, że ktoś wytrwały doczytał moje wywody do końca i udzieli mi szczerej rady. Z góry serdecznie dziękuję.
Mam 21 lat i od półtorej roku jestem w związku ze swoim chłopakiem. Mieszkamy ze sobą od pół roku i zasadniczo wszystko niby jest ok. Wiem, że bardzo mnie kocha i jest ze mną szczery. Na pewno mnie nie zdradza, mamy wspólnych znajomych i w łóżku też wszystko w porządku.
Problem jednak jest. Ja jestem typem intelektualistki- studiuję 2 kierunki dziennie (humanistyczne), mam szerokie zainteresowania (sztuka i literatura wysoka), lubię chodzić na wystawy, preferuję ambitne kino i prasę ciekawszą niż "Pani Domu". jestem bardzo pomysłowa i często wychodzę z inicjatywą spędzania wolnego czasu.
Mój chłopak jest z kolei po zawodówce, obecnie uczęszcza do liceum dla dorosłych. Ostatnimi czasy zaczyna mi strasznie dokuczać intelektualny dysonans jaki jest między nami. By uniknąć nieporozumienia- mój partner nie jest głupi, jednak w jakiś stopniu nie spełnia moich oczekiwań- nie mogę przy nim swobodnie używać swojego naturalnego języka, z obawy przed tym, że mnie nie zrozumie.Dla niego spędzenie wolnego czasu ciekawie polega na wyjściu do kina na banalną superprodukcję lub na obiad do centrum handlowego.
Męczy mnie już to,że to ciągle ja muszę wychodzić z inicjatywą, to że nie mogę z nim porozmawiać o pojęciach abstrakcyjnych. Kocham go i staram się z nim rozmawiać o powyższym problemie, ale mam wrażenie, że on nie rozumie jak ważna to dla mnie kwestia. Wiem, że to dobry, dobroduszny i cierpliwy mężczyzna. Niestety czasem jest mi wstyd w towarzystwie, bo nie potrafi się wysłowić lub nie wie o czym toczy się rozmowa, jeśli schodzimy na tematy: sztuka, polityka, historia, filozofia... Szanuję go i nigdy nie dopuściłabym się zdrady, jednak mam wątpliwości czy opisany przeze mnie problem nie będzie w przyszłości powodem poważniejszych kłopotów w związku.Bardzo brakuje mi tego, że nie może być dla mnie partnerem w dyskusji o sprawach, które często wydają mi się zasadnicze.
Co Wy na to? Liczę na to, że ktoś wytrwały doczytał moje wywody do końca i udzieli mi szczerej rady. Z góry serdecznie dziękuję.
napisał/a:
Martuskaimarek
2009-12-12 12:34
No to masz powarzny problem z czasem bedzie sie nasilal bo bedziesz musiała wybierac miedzy nim a tym co chcesz w zyciu osiagnac
napisał/a:
~gość
2009-12-12 12:42
A może masz za wysokie wymagania? Większość ludzi lubi spędzać czas np. w kinie. Dziwi mnie fakt, że masz aż tak górnolotne wymogi. Jak go poznałaś, skoro jak mniemam wolisz obracać się w środowisku znajomych, którzy rozmawiają o filozofii itp. Nie powinnaś mieć do niego żalu o to, że nie potrafi i nie zna znaczenia dosyć dziwacznych pojęć typu koherencja, sensu stricte. Nie każdy tak umie, chce i potrafi. Nie każdy jest taki sam. A może to jemu jest źle z Tobą i przykrość mu sprawia Twoja "wyższość", manieryzm? Zastanawiałaś się nad tym?
napisał/a:
bitter1
2009-12-12 12:54
Też się nad tym zastanawiałam czy nie mam zbyt dużych wymagań, jednak bardzo szybko wyprowadziły mnie z tego przekonania osoby, które znają nas oboje. Widzę, że musiałam to jakoś źle ując, skoro upatrujesz we mnie osobę "zmanierowaną".
A jeśli chodzi o resztę Twojego posta, to widzę, że niedokładnie przeczytałaś moją wypowiedź, więc nie będę komentować.
A jeśli chodzi o resztę Twojego posta, to widzę, że niedokładnie przeczytałaś moją wypowiedź, więc nie będę komentować.
napisał/a:
~gość
2009-12-12 13:02
Pisałaś, że nie interesują Cię byle jakie produkcje, oraz stąd wywnioskowałam, że jest to jakieś towarzystwo wysokiego lotu.
napisał/a:
~gość
2009-12-12 13:02
uważam, że to nie są żadne wymogi, po prostu dziewczyna źle się czuje w towarzystwie osoby, z którą nie może swobodnie rozmawiać. To co jest coś niezależnego od jej chęci. ja w ogóle żalu tam nie widzę 
bitter, Twój problem potwierdza to, o czym zawsze mówiłam, ale nie zdziwię się jak ktoś tu pojedzie po mnie za takie poglądy. Otóż uważam, że ludzie mimo wszystko powinni się wiązać z osobami podobnymi do siebie pod względami wykształcenia, intelektualnym. Z tym, że co ciekawe mam jakiś tam kontakt z kilkoma parami tego typu, to gorzej znoszą to związki, gdzie kobieta jest bardziej wykształcona. Odnoszę wrażenie, że jakich by studiów kobieta nie skończyła, to jednak facet musi być dla niej oparciem psychicznym, musi jej niejako imponować. Jak facet jest lepiej wykształcony to jakoś to tak nie odbija się na parach. U mnie chłopak np tez interesuje sie polityką, kontrowersyjnymi tematami itp, ze mną o tym raz na jakiś czas porozmawia, bo mnie tylko pewne kwestie interesują, ale ma tam jakiś kumpli na uczelni, z którymi sobie dyskutuje i mu to wystarcza, ale nie ma wstydu, że ja coś np palnę w towarzystwie, jest mniejsza różnica w tej kwestii niż między Wami. Trochę patową masz sytuację, bo przecież trudno, żebyś zrywała z facetem którego kochasz, tylko zastanów się czy za parę lat nie bedziesz czuć do niego niechęci przez tą różnicę. Chociaż w sumie zastanawianie się nic nie da. Też się kiedyś zastanawiałam na różnymi rzeczami w poprzednim związku, nic mi nie przeszkadzało, a jednak po jakimś czasie zaczęło. Cóż, rozstania doradzać Ci nie będę, ale nie zdziw się jak za jakiś czas, krótszy bądź dłuższy sama będziesz go chciała. Tylko wtedy syndrom utopionych kosztów może Ci to uniemożliwić i będziesz się męczyć dalej...
bitter, Twój problem potwierdza to, o czym zawsze mówiłam, ale nie zdziwię się jak ktoś tu pojedzie po mnie za takie poglądy. Otóż uważam, że ludzie mimo wszystko powinni się wiązać z osobami podobnymi do siebie pod względami wykształcenia, intelektualnym. Z tym, że co ciekawe mam jakiś tam kontakt z kilkoma parami tego typu, to gorzej znoszą to związki, gdzie kobieta jest bardziej wykształcona. Odnoszę wrażenie, że jakich by studiów kobieta nie skończyła, to jednak facet musi być dla niej oparciem psychicznym, musi jej niejako imponować. Jak facet jest lepiej wykształcony to jakoś to tak nie odbija się na parach. U mnie chłopak np tez interesuje sie polityką, kontrowersyjnymi tematami itp, ze mną o tym raz na jakiś czas porozmawia, bo mnie tylko pewne kwestie interesują, ale ma tam jakiś kumpli na uczelni, z którymi sobie dyskutuje i mu to wystarcza, ale nie ma wstydu, że ja coś np palnę w towarzystwie, jest mniejsza różnica w tej kwestii niż między Wami. Trochę patową masz sytuację, bo przecież trudno, żebyś zrywała z facetem którego kochasz, tylko zastanów się czy za parę lat nie bedziesz czuć do niego niechęci przez tą różnicę. Chociaż w sumie zastanawianie się nic nie da. Też się kiedyś zastanawiałam na różnymi rzeczami w poprzednim związku, nic mi nie przeszkadzało, a jednak po jakimś czasie zaczęło. Cóż, rozstania doradzać Ci nie będę, ale nie zdziw się jak za jakiś czas, krótszy bądź dłuższy sama będziesz go chciała. Tylko wtedy syndrom utopionych kosztów może Ci to uniemożliwić i będziesz się męczyć dalej...
napisał/a:
bitter1
2009-12-12 13:20
Kurczę, tylko ja jednak liczę, że uda się zdusić to w zarodku. To jest jeszcze młody facet - 20 lat. Poszedł do liceum i za rok maturę pisze. Powiedział, że robi to dla siebie, bo nie chce się przy mnie czuć jak idiota. Wiem, że jemu też trochę doskwiera, ale mimo wszystko staram się go przekonywać, że ma potencjał i musi dalej się uczyć. Chcę mu pomóc i siedzimy razem popołudniami ucząc się angielskiego, polskiego, etc. Ale to sprawia, że on jeszcze bardziej odczuwa ogrom swojej niewiedzy i moją dominację w tej kwestii. A i mnie puszczą chwilami nerwy, jak czegoś nie rozumie... Nie wiem czy to dobrze, że robię mu za korepetytorkę. 
napisał/a:
~gość
2009-12-12 13:21
Ale warto też spojrzeć na tą drugą stronę. jak on by się czuł z rozstaniem, bo jest mniej wykształcony. Myślę, że warto na ten temat szczerze, ale bardzo delikatnie porozmawiać z nim, tak aby go nie urazić.
napisał/a:
rocky3
2009-12-12 13:23
rozmowa z partnerem na rownym poziomie intelektualnym to sa gornolotne wymagania? dziwne.
napisał/a:
~gość
2009-12-12 13:31
Miałam akurat na myśli to, że nie każdy ma ochotę rozmawiać o filozofii, filharmonii itp.
napisał/a:
~gość
2009-12-12 13:43
no skoro nie potrafisz na spokojnie czegoś wytłumaczyć i wkurzasz się jak komuś coś nie wychodzi, to Twoje uczenie go może dawać dodatkowe powody do sporów, znam ten ból, bo mnie szlag trafia, jak mowie cos wg mnie prostym językiem, a mój to źle odbiera :P to co dopiero w przypadku uczenia. Ze mnie lewa nauczycielka, wiec wiem jak to jest ;)dobra, tylko teraz powiedz co ta rozmowa da? Chłopak się stara i kształci, to co, bitter ma przyjść i "eee no tego wiesz yyy kochanie no bo... masz tu 50 książek, poczytaj je to bedziemy miec o czym gadac". No w tym wypadku jak widać starania chłopaka (bitter wybacz, z pierwszego posta tego nie wyciągnęłam, dlatego dość ostre porady sugerowałam), to nie wiem co ma jeszcze rozmowa przynieść. Gdyby to olewał, to owszem, ale teraz? Nie widzę tematu rozmowy w ogóle
bitter, a on ma jakieś zainteresowania? Może niech je rozwija jeszcze mocniej. Będzie nogą z historii (skąd ja to znam), ale np niech przy innych tematach zabłyśnie większą wiedzą niż inni. Mi się zdarza iść z chłopakiem na piwo z jego dwoma kumplami, to fakt, że przy temacie samochodowym siedzę i moja mina jest coś w stylu o.O ale jak przyjdzie temat np biologii czy pokrewne, to role się zamieniają ^^
[ Dodano: 2009-12-12, 13:47 ]
okej, tylko co innego nie rozmawiać np o filozofii, ale za to mieć wiedzę z innej dziedziny niż jej wcale nie mieć. Sądzę że rocky to miał na myśli i ja się z nim zgodzę. Ja np polityki nie trawię, ale tak jak pisałam sprawy biologii i pokrewne, czy powiedzmy kontrowersyjne tematy jak najbardziej. A ja mam np tak, że na uczelni mam jednego faceta w grupie, reszta dziewczyny, więc większość rozmów to jakieś tam plany, rodzina, kosmetyki. O to chodzi. Żeby potrafić wypowiedzieć się o czymś więcej niż takie za przeproszeniem płytkie jak dla mnie tematy. Mi bardzo brakuje wśród ludzi na uczelni takich rozmów jak w liceum były gdzie było paru gości z którymi naprawdę można było podyskutować.
bitter, a on ma jakieś zainteresowania? Może niech je rozwija jeszcze mocniej. Będzie nogą z historii (skąd ja to znam), ale np niech przy innych tematach zabłyśnie większą wiedzą niż inni. Mi się zdarza iść z chłopakiem na piwo z jego dwoma kumplami, to fakt, że przy temacie samochodowym siedzę i moja mina jest coś w stylu o.O ale jak przyjdzie temat np biologii czy pokrewne, to role się zamieniają ^^
[ Dodano: 2009-12-12, 13:47 ]
okej, tylko co innego nie rozmawiać np o filozofii, ale za to mieć wiedzę z innej dziedziny niż jej wcale nie mieć. Sądzę że rocky to miał na myśli i ja się z nim zgodzę. Ja np polityki nie trawię, ale tak jak pisałam sprawy biologii i pokrewne, czy powiedzmy kontrowersyjne tematy jak najbardziej. A ja mam np tak, że na uczelni mam jednego faceta w grupie, reszta dziewczyny, więc większość rozmów to jakieś tam plany, rodzina, kosmetyki. O to chodzi. Żeby potrafić wypowiedzieć się o czymś więcej niż takie za przeproszeniem płytkie jak dla mnie tematy. Mi bardzo brakuje wśród ludzi na uczelni takich rozmów jak w liceum były gdzie było paru gości z którymi naprawdę można było podyskutować.
napisał/a:
bitter1
2009-12-12 13:57
Zainteresowań ściśle "szkolniackich" nie ma, ale jest kucharzem i to jest jego główna pasja. Właściwie gotuje dobrze i wiem, że planuje dalej rozwijać się w tym kierunku. Staram się mu pomagać jak mogę- kupuję książki kucharskie, staram się nie wpieprzać do garów, pod choinkę kupiłam mu profesjonalny nóż kucharski i czekam na efekty. Wiem, że zrobił już duży krok do przodu- z zaćpanego małolata zrobił się poważnie myślącym o przyszłości młody mężczyzną. Ma już plany, ambicje i cele.To jest bardzo wartościowy i dobry człowiek. Ciepły, troskliwy, odpowiedzialny. Poza tym jest też bardzo (!) przystojny. Może po prostu więcej cierpliwości mi jeszcze potrzeba?