Pozostawiony po prawie 7 latach, ale....

Witam, postanowiłem że zwrócę się do was o poradę bo już nie mam siły męczyc mojego otoczenia moimi przemyśleniami.
A mianowicie byłem z dziewczyną prawie 7lat, miłośc przez duże M, ciągle widzę jak ze łzami w oczach mówiła jak to mnie kocha i nie wyobraża sobie życia gdyby miła mnie stracic.
Mam 24 lata, poznaliśmy się w szkole średniej i razem przeżyliśmy naprawdę wiele, zawsze byliśmy dla siebie wsparciem. Wyjechała na studia do Krakowa, ale początkowo wszystko było dalej wspaniale, ja zostałem na śląsku bo również kończę teraz studia i mam tu bardzo dobrze płatną pracę. Jednak w przyszłym roku po zakończeniu mojej edukacji mieliśmy razem zamieszkac w Krakowie bo takie było nasze marzenie. Rok temu zrobiłem jej straszną niespodziankę i się jej oświadczyłem, płakała, była strasznie szczęśliwa. No ale od jakiegoś czasu coś się sypało, nie chciała ze mną rozmawiac, uciekała w wir pracy, oddalaliśmy się, myślałem że mamy kryzys, że wreszcie się wszystko wyjaśni i będzie jak dawniej. Niestety w sierpniu spotkaliśmy się i powiedziała że to już koniec, że czuje się strasznie zaniedbana, że nie wyrabia ze studiami, że już mnie chyba nie kocha, chce byc sama, nie wie czy jeszcze kiedyś będziemy razem bo jak twierdziła nie zna przyszłości. Więc dałem jej spokój, myślałem że musi sobie to na spokojnie wszystko przemyślec, spotkałem się z nią i powiedziałem że chce sprzedac mieszkanie, rzucam pracę i chce już teraz z nią wyjechac. Ona na to że nie bo wie jak to będzie wyglądac, że za jakiś czas bede jej to wypominał itd. Nie i koniec!!! Jestem pewien że ją kochałem, to co przeżyłem to była totalna masakra. Okazało się po miesiacu że tak naprawde chodzi o osobę trzecia, przyjechał jakiś węgier z Budapesztu i zawrócił jej w głowie, podobno dziewczyna się zachowuje jakby miała sraczkę.
Wiem że nawet jeśli wróci to nie ma już najmniejszego sensu, ale ciągle nie ma dnia żebym o niej nie myślał.
Pewien czas temu poznałem dziewczynę,piękna, mądra, z ułożonym życiem, zupełne przeciwieństwo mojej ex. Potrafimy gadac po 6h bez przerwy. Zaczynamy zdanie w jednej chwili, czasami mam wrażenie gdy jej słucham że słucham własne myśli. Wiem że dziewczynie strasznie na mnie zależy. Każde spotkanie z nią przekonuje mnie że jest moim ideałem.
No ale boję się że jeszcze jest za wcześnie, że moja była jeszcze siedzi w mojej głowie i zamiast poświęcic się cały, jeszcze myślę czasami o byłej.
Nie chcę jej skrzywdzic. ale również sam nie chcę stracic takiej szansy na związek z taką kobietą.
Nie wiem co robic, proszę o pomoc!!!!