Problem z dobrodusznym facetem

Witam was.
Mam problem z moim facetem. Jest cudowny,ma dobre serce ,dużą rodzine i pomaga wszystkim. I własnie w tym problem... Kiedy mamy wolny dzień, czy popoludnie które mozemy spędzić wspólnie zawsze znajdzie się potrzebująca ciocia, chory brat któremu trzeba pojechac po recepte, wujek remontujący mieszkanie, babcia którą trzeba zawieść na dziełke, poopiekować sie dzieckiem siostry , ciężkie zakupy mamy itp itp Nie umie odmówić nikomu, nawet jeśli chodzi o błachą sprawę, a nam przepada kolejny wspólny wieczór. Na pewno mnie nie zdradza ( bo tak myślałam przez chwile,że to takie wymówki , ale na szczęscie mogłam to wykluczyć Nie chodzi mi zeby odmawial im i siedział non-stpo w domu , a jeśli ktoś naprawde potrzebuje by mu pomóc ( bo wcale nie są to ważne sprawy, po prostu rodzinka nauczyla sie ze mogą na niego zawsze liczyć, i go wykorzystują...) to niech pojedzie raz, a dwa następne razy odmówi. Rozmawiałam z nim o tym , on to rozumie, wie ze ja nie chce źle i widzi to ze go wykorzystują. Ale kiedy znowu nie potrafił odmówić siostrze zawiezienia jej na impreze i potem po imprezie przywiezienia jej do jej domu(a siostra ma męża...) , to takim wzrokiem skarconego szczeniaczka patrzy na mnie i mówi ... "przepraszam kochanie to ostatni raz.... jutro spędzimy cały wieczór razem."
No i tylko na słowach sie kończy.
Nie wiem co robić... czuje sie samotna. Teraz znowu siedze w domu i czekam na niego aż skończy kolojny dobry uczynek...
Dziewczyny, macie też tak ze swoimi "dobrodusznymi' facetami? jak sobie radzicie? jak z nim rozmawiać , bo juz nie mam argumentów... ani sposobu by to zrozumiec, zaapceptować ...Pomóżcie!