Przeszłość dziewczyny - moje utrapienie.

Witajcie!

Na wstępie chciałem poinformować Was, że widziałem już wiele podobnych tematów, jednak żaden nie przyniósł mi odpowiedzi.
Jestem siedemnastoletnim chłopakiem, który już sam nie wie, co ma o sobie myśleć.
Moja dziewczyna jest w moim wieku i od jakiegoś czasu strasznie się ze mną męczy. Jest to moja taka pierwsza prawdziwa miłość, nigdy mi na nikim tak nie zależało. Poznałem ją na przełomie październik/listopad roku 2013. Sylwestra spędziliśmy razem i od tamtej pory jesteśmy ze sobą. Jest nam cudownie, wspólne wypady do galerii, rowery, imprezy. Jednak jest coś, co to wszystko rujnuje.
To moja zazdrość o Jej byłego partnera. Wczoraj miałem z Nią poważną rozmowę na ten temat, były łzy i "ostre słowa". Jej poprzedni związek nie był taki idealny jak mogło się wydawać, ten "chłopak" - jeśli można go tak nazwać, był damskim bokserem. Dzięki mnie uwolniła się od niego, Jej rodzice się o tym dowiedzieli i po prostu w naszym mieście nie ma dla niego litości, dużo osób o tym wie co robił... Ale nie o tym temat. Od początku naszego związku wiedziałem, że Ona nie jest już dziewicą. Opowiedziała mi wczoraj, że to był jej jedyny partner seksualny, że zrobiła to po 7 miesiącach, bo mu zaufała - jednak to był jej błąd. Po tym, stało się jak stało... Zaczął się znęcać. Jak już wspomniałem, od początku wiedziałem o tym, że nie jest dziewicą. Ja dzięki Niej, nie jestem już prawiczkiem. Wcześniej tylko troszkę myślałem o tym jak jej mogło być wcześniej i tak naprawdę nie robiło mi to różnicy. Ale gdy już kilka razy się kochaliśmy, ten problem we mnie narastał do takiego stopnia, jaki jest dziś. Po prostu przyznałem się, że zaczęło mnie odpychać od współżycia, że nie chcę już się kochać. Mam jakiś wewnętrzny ból, że ja oddałem Jej część siebie, a Ona nie - chociaż wiem, że mnie bardzo kocha, udowadniała już to kilka razy... Jej pierwsze łzy szczęścia były przy mnie, tak mówi.
Zacząłem też jej nie wierzyć w pewne słowa, że jest jej cudownie, że jestem wspaniały i w łóżku i jako partner. Po prostu bardzo często widzę, jakbym oglądał jakiś film, jak Ją dotyka, całuje, kocha... To jest nie do zniesienia, wyżera od środka jak kwas... Jestem pewny, że we wcześniejszym związku też tak mówiła na początku, po stosunku itd... Dlatego trudno jest mi w to uwierzyć, a w zasadzie sam nie wiem czy chcę w to wierzyć.

Ja wiem, że problem leży tylko i wyłącznie we mnie, w mojej głowie, że jestem niedojrzałym dzieciakiem... Jednak w środku czuję, że Ona jest odpowiednią partnerką dla mnie, kocham Ją i dlatego nie chcę Jej zostawić. Bo gdyby nie to, pewnie już dawno bym sobie darował.

Proszę, powiedzcie mi, jak mam sobie radzić z takimi myślami... Po prostu mam jakiś tam żal do Niej o to co było. Wiem, że jest jej przykro kiedy odmawiam współżycia i wtedy, kiedy jestem smutny/zły gdy o tym myślę, jednak ja nie potrafię inaczej sobie z tym poradzić, nie chcę sobie nawet wyobrażać jak Ona robiła to z byłym, bo mnie rozsadzi totalnie.

Przyjmę każdą krytykę, bo wiem, że to ja jestem tym gorszym przez moje zachowanie.

Pozdrawiam.

PS. Przepraszam, że napisałem to tak chaotycznie, jednak myślę, że łatwo będzie załapać co chciałem przekazać.