przez uśmiech

Witam wszystkich. Jestem tu nowa, nie wiem czy pasuje do tego forum bo nie jestem mężatką ani narzeczoną. Mam chłopaka i mimo tego że mnie zdradził pozwoliłam mu do siebie wrócić. Mój problem polega na tym że wybaczyłam ale nie potrafię zapomnieć. Mam 19 lat on jest rok starszy. Nie jestem jego pierwszą dziewczyną (chyba 14stą). Czemu mimo tego numerku zgodziłam się na związek? To chyba przez te jego oczy. Wiedziałam, że 13stą dziewczynę zdradził z przypadkową koleżanką. Jesteśmy ze sobą już prawie 2 lata. Od początku ciągnęło go do Kaśki, koleżanki z klasy ale zawsze mnie zapewniał że to nic nie znaczy. Dużo razy przyłapywałam go w niezręcznych sytuacjach ale zawsze znajdywał wytłumaczenie a na mnie się obrażał że mu nie ufam. Miesiąc temu pewna osoba powiedziała mi wszystko co już dawno powinnam wiedzieć. Mój luby od początku kręcił z panią K… Przy każdej nadażającej się okazji flirtowali ze sobą za moimi plecami. Prawdziwie mnie zdradził rok temu na wycieczce szkolnej. Przespał się z nią. Gdy się o tym dowiedziałam moje marne życie runęło. Nie widziałam co mam ze sobą zrobić. Bałam się bardzo zdrady. Czy to ja ją wywołałam?? To moja wina?? Gdy spytałam czemu akurat z nią on mi odparł że ona zawsze się uśmiecha… Nie jestem człowiekiem smutku. Potrafie się uśmiechać ale czemu on mi to zrobił?? Jeśli ktoś chce mi napisać że głupia jestem to śmiało… wszystko przyjmę