Pytanie

Na początek historia.. pewnie jest ich tu strasznie duzo, ale ja muszę to wypluć z siebie, który to juz raz nie wiem...
Bylem z dziewczyną przez 5 lat. Spotkałem ją kiedy była w oplakanej sytuacji, wlepiała swoje wielkie oczy we mnie jak w jakis obraz. Ja zawsze mi się powodzilo, dobzi rodzice, wiele podróży, w domu wszystko czego potrzebowałem, oni mieli zawsze dla mnie czas, ona moje przeciwieństwo. Matka porzuciła ja i jej ojca dla innego. Ona poszla najpierw do matki, ale że ta ja nie chciała to znęcała się nad nią i w końcu sąd odebrał dziecko matce, trafiła do tatusia, który na rencie nigdy nie pracował, za to świetnie oglądał telewizję. Była bardzo ładna i taka szalchetnie smutna.. Zafascynowałem się nia, była 3 lata młodsza. Pomyslałem sobie że dam jej wszystko, pokażę że świat nie jest zły, że jest dobry. Co prawda własnie jechałem na studia, ale nie było daleko. Nasz związek sie rozwijal, przyjeżdząłem na każdy weekend w tygodniu teskniłem, byłem jej wierny, spędzałem z nią każdy wolny czas. Jeździła ze mną i moimi rodzicami nad morze. mama udzielala jej korepetycji, ja prowadziłem ja do teatru, na wyvcieczki, rozmawiałem o studiach. Odkryła w sobie pasję, zdała maturę (do dzisiaj pamiętam jak ja odprowadzałem i jak sie bała, stałem zdenerwowany przed salą i czekałem, mimmo że w tym czasie miałem zajęcia) Dałem jej wszystko co mogłem, czas, zaangażowanie, milość, nawet pieniądze kiedy trzeba było wykupic korepetycje. Dostała się na studia, była zachwycona, załatwiłem jej pracę i mieszkanie. Kiedy babcia u której mieszkała miała wylew i ona musiała zwolnic miejsce dla pielęgniarki w pokoju, wyrzuciłem nawet kolege aby mogla ze mną zamieszkać. Miała wszystko co chciala... fakt czasem na nia krzyczałem, bo nie chciała się uczyć, bo ciągle myslala negatywnie, nie byłem ideałem ale się starałem, ona była zazdrosna o mnie bardzo, zraziła do mnie moje wszystkie koleżanki, robiła mi wielkie awantury. Kiedyś uderzyła mnie i ja nie chciałem brac w tym udziału więc wyjechałem do domu... potem okazało się że przez weekend nie miała piniędzy na jedzenie i zamiast mnie o tym powiadomic chodziła po koleżankach. Pogodziliśmy się jednak. Ja pojechałem na wakacyjne praktyki, do Warszawy, ona do Krakowa...Wracam podbudowany kolejnym sukcesem (bardzo dobrze wypadłem) a ona mi mówi że nie zaufa mi juz więcej po tym zdarzeniu z czerwca(chodzi o to jedzenie) i że to koniec... Nie zorzumiałem co do mnie mówiła.. byłem w szoku... Zapytałem sie czy to wszystko co dla niej zrobiłem nic nie znaczy... powiedziała że może mi pomnik postawić, odwróciła się i poszła. Juz nigdy sie nie odezwała... Teraz widzę że ma nowego chłopaka...
Przez 2 miesiące miałem straszną depresje, ale teraz juz wiem że stalo się dobrze, że mnie wykozystywala... ale to nie zmienia faktu że zostałem sam nikomu nie potrzebny... na dodatek, ona zawsze bała sie sexu, zawsze twierdziła że chce, ja nawet nie nalegałem, przez 3 lata czekałem cierpliwie nic nie wspominając, potem powiedziała że chce, ale nigdy do niczego nie doszło bo zawsze trzeba było przerwać z powodu histerii jaka robila... Najgorsze jest to że ja bym chciał być tylko z jedna dziewczyną, ale mam juz 23 lata i wiem że raczej nie mam juz szans żeby znaleźć taką. Patrzyłem na fora, ale tam jeżeli chodzi o te sprawy to sa tylko straszne fanatyczki jeżeli chodzi o antykoncepcję i chodzenie do kościoła. Ja nie ma nic przeciwko kościolowi, sam chodzę co niedzielę,nie widze problemu żeby czekać z sexem do ślubu, ale nie moge przyjąć naturalnych metod anty bo wiem jak to sie kończy... Jestem tak przygnębiony.. ze strata juz sie pogodziłem, wiem że juz jej nie zaufam nigdy więcej, ale bardzo boję sie że nie znajdę juz dziewczyny o której marzę... Chyba jestem bardzo żałosny... napiszcie co o tym sądzicie... Pozdrawiam Marcin