"Kochanie, skończę późno, prześpię się u..."

Witam wszystkich :)

Jestem tutaj nowym użytkownikiem. Wybrałam tę stronę spośród kilkuset w sieci i mam nadzieję, że potwierdzicie słuszność mojego wyboru :)

Chciałam podzielić się z Wami moim problemem.

Wszyscy wiemy, że miłość, partnerstwo i związek to... nie tylko wspaniałe, piękne chwile w naszym życiu, to także trudne pytania i decyzje, wątpliwości, sprzeczki, kompromisy.

Do tej pory z wszystkimi problemami starałam radzić sobie sama, bynajmniej nie szukałam wsparcia w sieci, ale dziś coś we mnie "pękło", poczułam się z tym wszystkim po prostu sama. Zaczęłam wątpić w to, że postępuję słusznie. W głowie mam tylko jedną myśl: może to ja robię coś 'nie tak'?????

Chciałam przybliżyć Wam wczorajszą sytuację, która 'rozegrała się' pomiędzy mną a moim Facetem (jesteśmy razem półtora roku, ja mam 20 lat, on 27... jeśli to ma jakiekolwiek znaczenie).

Wracając z pracy mój TŻ oznajmił mi, że jutro (tj. dzisiaj) skończy dużo później, ponieważ ma umówione spotkanie z klientem, więc prawdopodobnie będzie musiał wracać do domu pociągiem o g.23, czyli na miejscu byłby po 24. Z racji tego poprosił swoją koleżankę o "pomoc" i możliwość przenocowania u niej. Ona się zgodziła.
O zaistniałym fakcie zostałam po prostu poinformowana. Tym razem się nie zgodziłam. Nie znam tej dziewczyny, wiem o niej tylko to jak ma na imię, jak się poznali, oraz że dzieli swoje dwupokojowe, studenckie mieszkanie z trzema koleżankami. Moim sprzeciwem wywołałam wojnę. Foch poszedł niesamowity. W zapchanym pociągu po prostu się nie odzywałam, ale kiedy wsiedliśmy do samochodu zaczęłam rozmowę. Starałam się znaleźć rozwiązanie - prosiłam, żeby pojechał do pracy samochodem (ma taką możliwość, lecz stwierdził, że nie bo...nie), tłumaczyłam, że będę się denerwowała przez całą noc, jeśli będzie tam spał (tym bardziej, że on naciągnął już kiedyś moje zaufanie). Wszystko na nic. TŻ stwierdził, że trzymam go pod kloszem, ograniczam i nie pozwalam spotykać się ze znajomymi. Stwierdził, że nie wyobraża sobie tego, że ja tak będę zachowywała się w przyszłości, że on nie ma zamiaru się mnie tłumaczyć. Ewidentnie nie chciał rozmawiać. Zagroził, że jeśli jeszcze raz (trzeci) wypomnę mu jego "występek" z przeszłości, a nie będę zwracała uwagi na to, że wtedy się przyznał i zrozumiał swój błąd (niby) to skończymy naszą znajomość. Po powrocie do domu dostałam smsa, że mam już dziś do niego nie pisać. Przeważnie to ja ciągnę temat, staram się znaleźć kompromis, piszę mu, że Go kocham... tłumaczę. On tego nie lubi, twierdzi, że potrzebuje spokoju i milczenia. Od wczoraj się do mnie nie odezwał...

Mój TŻ jest bardzo kochany, ale ma trudny charakter.

Wiem, że dla niektórych ta sprawa pewnie wydaje się błaha i będą w stanie odpisać mi, że moje problemy są po prostu głupie... ale mam nadzieje, że znajdzie się ktoś mądrzejszy ode mnie, kto chociaż troszkę naświetli mi drogę, jak znaleźć rozwiązanie w tej sytuacji.

Starałam się odzwierciedlić w moim opisie najważniejsze fakty, choć wiem, że na tę całą sytuację składa się jeszcze wiele czynników, które potwierdzają zachowanie moje i mojego TŻ, ale myślę, że to wyjdzie "w praniu" i na bieżąco będę mogła Wam je opisać.

Czekam na odpowiedzi.
Pozdrawiam.