Randka z nieznajomym???

Poruszam tu swój kolejny problem.Tym razem chodzi o chłopaka,którego poznałam przez internet.Wiem,myślałam już sporo o tym,sama nawet pisałam wiele razy,że takie znajomości są niebezpieczne,bez sensu itd. ale... poznałam go pare miesięcy temu,nie pisaliśmy dużo na gg,od czasu do czasu.On twierdzi,że woli poznać mnie w realu i sprawdzić jaka naprawdę jestem niż pisać dużo na gg a potem się rozczarować. Chyba się kiedyś na kimś przejechał,jest trochę nieufny.Ale też nieugięty,chce się spotkać i koniec.Ja szczerze mówiąc mam pewne obawy,wiem z jednej strony że nic mi nie grozi,ale z drugiej strony do głowy wpadają mi różne pomysły co by mógł ze mną zrobić.Fakt faktem jeśli już spotkamy się na mieście ale cóż z tego?Nie jest trudno kogoś wpakować do samochodu,wywlec w krzaki.Panuje znieczulica,ludziom lata to co się dzieje wokół nich tak więc nawet na środku miasta,wśród tysięcy ludzi nie powinnam czuć się bezpieczna.Jego rozbawiły moje obawy,powiedział że nie wie jak miałby mi coś zrobić wśród tylu ludzi.To mnie nie uspokoiło.Mieliśmy się spotkać ale jakoś tak wyszło,że coś mi wypadło i nie mogłam się spotkać.Zrobił mi małą awanturę,że jak się umawiam powinnam dotrzymać słowa,że on czekał na to spotkanie,specjalnie nic nie planował,odrzucał propozycje znajomych żebyśmy się mogli spotkać a ja go wykręciłam.Prawdę mówiąc to mnie trochę zaniepokoiło,bo ta cała afera...przecież nie mogłam,powinien to zrozumieć a on się oburzył.Co więcej,zażądał żebym to naprawiła i spotkała się z nim jeszcze w tym tygodniu.Z jednej strony czuję,że niepotrzebnie sobie wkręcam,z drugiej zaś strony coś mnie niepokoi i ostrzega,że powinnam uważać.Co wybrać?Dać się ponieść i spotkać się z nim czy zakończyć tą znajomość?Dodam,że mam pewność 100% co do tego,że jest tą osobą za którą się podaje,wiek i wszystko inne też są prawdziwe.Ale nie jestem pewna czy odpowiada mi jego charakter.Z jednej strony go rozumiem,też bym się wściekła gdyby mnie ktoś tak zwodził i na sam koniec powiedział 'Nie mogę,bo coś mi wypadło' przecież to banał...każdy by się wkurzył na jego miejscu.Z tego co zauważyłam,chce sprawdzić czy się dogadamy w realu,czy jesteśmy w stanie się zaprzyjaźnić.Podoba mi się to,że trzyma tą kolejność i woli najpierw się spotkać w cztery oczy a potem ewentualnie kontynuować znajomość,ale z drugiej strony czuję,że potrzebuję czasu,a on nie chce mi go dać.To ma być zwykłe spotkanie,kilka godzin rozmów,poznawania siebie,swojego stylu bycia,zachowania...nie wyklucza opcji,że jeśli coś między nami zaiskrzy będziemy razem.Ale czy warto aż tak ryzykować?Pomóżcie,bo ja już mam mętlik w głowie.