samotna ale nie sama

Zosiaczku nie pracujesz prawda?

nie nie pracuję nie mam kontaktu z ludźmi może mi tego brakuje

Zosiaczku wiedziałam to od razu.
Też tak się czułam ,gdy nie pracowałam i zajmowałam sie wychowaniem dziecka.
Zrobiłam się taka "niechcąca", czasami mnie wszystko wkurzało, a później coraz częściej wpadałam w takie humory ,że do depresji blisko,blisko.

A do tego jeszcze jak doszło do spięcia z mężem?!, no bo przecież musiałam na Kimś wyładować emocje hi,hi,hi. Oczywiście teraz to wspominam z uśmiechem, ale przedtem nie było Mi wcale do śmiechu.
Wreszcie dorosłam do tego,że męża za ręce i:
- rób co chcesz!,ja nie wyrabiam!
Powoli ,powoli zmiany...,wyjścia,wyjazdy.
Cała rodzinka do prac domowych- podział obowiązków...abym miała czas też dla Siebie...,swoje zainteresowania,pasje.
Odkurzyłam powoli stare znajomości,koleżanki.
Na początku szło opornie ,ale udało się i dziś jest ok.

Zosiaczu poproś męża ,żeby Ci pomógł.
Razem zróbcie remanent z Twoim" Ja ".

Zaręczam,że się uda! :D i jeszcze jedno na pewno Wasz związek rozkwitnie!

ale on mi pomaga mam dla siebie co drugi wieczór jest sprawiedliwy podział obowiązków bardzo rzadko się kłócimy a jednak czegoś mi brak..............

z koleżankami tylko smsuje prawie rok tamu wyprowadziłam się z rodzinnej miejscowości gdzie miałam wszystkie przyjaciółki a teraz zostałam sama nie potrafię nawiązać przyjaźni moje stare koleżanki i przyjaciółki powoli o mnie zapominają to ja pierwsza piszę dzwonię czuję się żebrała o ich przyjaźń

Kurde ,nie wiem co wymyślić ...a do pracy..,może poszłabyś do pracy?.
Zahacz się nawet na pół etatu.