Seksoholik - co czuje???

Czy seksoholik ma jakieś uczucia, chodzi mi o miłość do żony i dzieci?
Czy zniszczenie rodziny (jesteśmy przed rozwodem) nie wyzwala w nim poczucia winy i straty?
Czy faktycznie jest zadowolony, że będzie wolny?
Zastanawiam się nad tym od dłuższego czasu. Miałam iść do psychologa-psychiatry ale szkoda kasy. Może ktoś ma doświadczenia i zetknął się z czymś takim???
Jestem zdradzana na pewno od dłuższego czasu, a może nawet od zawsze. Teraz już nie mam żadnej pewności. Po ślubie jesteśmy ponad 20 lat. Od co najmniej paru lat walczę z "tajemnymi komórkami" - niby to koleżanki-przyjaciółki z którymi rozmawiał o swoich problemach. Była koleżanka Mokra, Diablica, Justka i inne o znaczących ksywach. W komórce było ich z 80-siąt. Nie wiem tylko jakie mógł mieć problemy mamy dom, pracę, super dzieci i wszystko o czym mogliśmy marzyć. Nie mogę dojść do siebie po tym, jak dowiedziałam się, że jeździł z 23 letnią koleżanką, którą poznał "niby" w ostatnich miesiącach ciąży - do lasu na sex. Miał pecha i dotarłam do tej koleżanki rozmawiałam z nią. Pytałam, czego nie miał w domu, co innego mu dawała. Powiedziała, że miała dużo "klientów" ale takiego co rozbierał się do naga w zimę to nie miała (robili to w samochodzie) niby nic specjalnego, bo tylko wypinała pewną część. Oczywiście dostawała za to kasę. Robiła "loda" za 100 zł. Sprawa rozwodowa jest w sądzie, była zawieszona dałam mu szansę, ale dalej szukał kontaktów na portalach towarzyskich. Telefon, który mi oddał za parę dni zablokował i wziął duplikat karty (przecież miał tam kontakty). Na jego telefon wysłała jakaś dziewczyna sms "odczep się od Kaśki bo pożałujesz, lubisz się bawić to zabawię się i z Tobą, ciekawe co powie twoja żona jak zobaczy sms-y... będę pisała 24 godz. na dobę". Ogląda ciągle strony porno - tak chyba się nakręca. Ma drugi telefon i chodzi z wypchanymi kieszeniami po domu. SZOK I KOSZMAR. Odwiesiłam sprawę, jest chamski, wyciąga do mnie ręce, wyzywa mnie, poniża - typowa patologia. Mam nadzieję, że w październiku będzie rozwód. Przez parę lat mojego wybaczania, darowania - zniszczył moją psychikę. Jadę z pracy i łzy same lecą mi po policzkach, podjeżdżam pod piękny dom i jest mi bardzo smutno, czuję się dokopana i poniżona. Nie wiem czy kiedyś będę mogła podnieść głowę do góry. Wstydzę się, że mam takiego męża, że takiego ojca wybrałam dla swoich dzieci.
Czytam Wasze wątki na forum, mam wpisane swoje z paru lat wcześniej. To jest podłe draństwo zdradzać i mieć nadzieję, że nic się nie stanie, nikt się nie dowie. Często pytacie zdradził co robić? czy kocha? czy mamy szansę?
Ja zmarnowałam 7 lat życia za swoje dobre serce i miłość. To był ciągle nie kończący się koszmar, który jeszcze trwa. Nie można zapomnieć, i nie można z tym żyć. Od tego trzeba się uwolnić.
Potwierdzam wcześniejsze tezy ZDRADA=KONIEC ZWIĄZKU. Po co cierpieć za czyjeś przyjemności.
Po pierwszej wykrytej zdradzie mąż powiedział do mnie: "komu mogę pozazdrościć takiej fajnej żony?" i wtedy miał rację. Teraz czuję się "wykorzystana", "poniżona" i "zeszmacona" do końca. Nie wiem czy komuś będę mogła zaufać i kogoś jeszcze pokochać. Warto jest szybciej otworzyć oczy i zadbać o swój honor i godność. A przede wszystkim o swoje normalne życie.