Sprzeczne sygnały

Cześć Wam po przerwie!

Kilku z Was może mnie zna, pamięta, dla kilku będę ,,nowy."


Przejdę od razu do rzeczy.
Zacząłem się spotykać z dziewczyną, która KOMPLETNIE odbiega od typu kobiety, z którą zawsze budowałem jakiekolwiek bliższe relacje, dlatego nie potrafię sobie odpowiedzieć na niektóre pytania, bo z tym bossem jeszcze nie walczyłem.

Dziewczyna - taki bardziej ziomek. Otwarta, uśmiechnięta, z podobnym poczuciem humoru, ripostami, gustami itp. do moich.
W przeciwieństwie do moich poprzednich dziewczyn, które wykazywały bardziej charakter księżniczki, a w towarzystwie - zagubionej dziewczynki, która grzecznie siedzi z rączkami na stole i pięknie odpowiada na wszystkie zadane jej pytania, której z czasem wychodzi na wierzch sukowata strona, pełna zastrzeżeń, zaborczości i problemów z tyłka wziętych - ta jest inna.

Ola, bo tak ma na imię - sukowaty charakter ma już od początku. Jest wredna, pyskata, prostolinijna (przynajmniej w kwestiach oczywistych). Jest też wykształconą, ambitną, pracującą w zawodzie i jednocześnie robiącą magistra zaocznie dziewczyną. Nie ubiera sukienek, nie maluje się 90 minut przed wyjściem na zakupy i nie słucha rapu. Napije się piwa, pójdzie na burgera i zapali fajkę. Jak najdzie okazja, zrobi się konkretnie, założy wysoki obcas, płaszcz i pójdzie na sushi.
Jest przy tym tak naturalna, jak tylko się da. Jest sobą w moim towarzystwie i to mi się podoba.
Nie przejmuje się poprawnością jeżeli chodzi o wypowiedzi w których ma jasno określone swoje zdanie.

To mniej więcej taki opis jej.

A o co chodzi ze mną?

Znamy się od podstawówki, teraz mamy po 23 lata. Ugadaliśmy się czystym przypadkiem po latach na piwo.
Miło się rozmawiało, czas nam zleciał bardzo szybko. I tak jakoś się zaczęło.
Następnego dnia wleciał burgerek,spacer, kaczki, te sprawy.
Zwykłe facebookowe pogaduchy gdy oboje byliśmy w pracy był formą kontaktu przez kilka następnych dni. Po kilku dniach z racji mojego zawodu zgłosiła się do mnie z problemem z komputerem. Zgodziłem się jej pomóc, wziąłem piwka i pojechałem. Zrobiłem co trzeba a podczas naprawy i rozmów włączyłem z youtube'a jakąś tam piosenkę zespołu, który lubię i która wpadła jej w ucho.
To był jakby taki klucz otwierający dalszą znajomość, bo ni z gruchy dzień później dostaje od niej wiadomość, że ten zespół gra koncert w Poznaniu w listopadzie. I pytanie czy idziemy. Bez specjalnego zastanowienia, skłoniłem się ku tej propozycji. Czas mijał, rozmawialiśmy w sumie tylko na facebooku i to o pierdołach. Nic nie wskazywałoby na to, że coś miałoby "iskrzyć".

Broniła magistra, więc zaproponowałem by dzień przed obroną wpadła do mnie, to ją przepytam. Przyszła, zamówiliśmy pizze i siedzieliśmy z jej notatkami do 2 w nocy, gdzie ja na 8 szedłem do pracy. Fajnie wyszło bo zdała, i była mi "mega wdzięczna za pomoc".

I tu pojawił się jeden z pierwszych sygnałów.

Z racji remontu w moim domu i tego, że kupiłem nowe meble to zgodziła się w ramach wdzięczności za moją pomoc - pomóc mi te meble składać. Meble przyjechały, ale napisała, że ogólnie jest nieciekawie, ma zły humor bo jest po rozmowie z byłym, który jej sporo nawrzucał, ale NIE CHCE rozmawiać ze mną o byłym, bo to by oznaczało, że wpadniemy we "friendzone". Ostatecznie nie przyszła tego dnia, ale przyszła dzień później, zjedliśmy obiad, obejrzeliśmy mecz Polska - Szkocja, odprowadziłem ją do domu i tam była dość długa rozmowa o relacjach damsko-męskich. Ciężko mi przytoczyć o czym dokładnie rozmawialiśmy, ale wynikało z tego w sumie tyle, że trzeba się tam jakoś starać, spędzać razem czas by coś zbudować.

No ok. Wstępnie szafa gra, jest dobrze. Z tym, że kontakt na fejsbuniu trochę się spieprzył, mało kiedy w ogóle się do siebie odzywaliśmy. Ona praktycznie w ogóle, jak ja pisałem to odpowiadała coś na zasadzie nie chcę, ale muszę.

Byliśmy wstępnie umówieni na obejrzenie filmu u mnie z popcornem i piwkiem, ale z racji tego, że przestaliśmy się do siebie odzywać uznałem to za nieaktualne. Po dwóch dniach milczenia napisała do mnie, że "ej ej, dzisiaj wpadam na film, pamiętasz?"
No ok. Niby wszystko ok, ale nie do końca.
Przyszła, zrobiliśmy popcorn, piwko. I poleciał sygnał #2.
Film się skończył ale jeszcze sobie trochę pogadaliśmy, jakieś tam zabawy (ma łaskotki) aż tak się to potoczyło, że nie wiedzieć kiedy była wtulona we mnie, głowa na ramieniu i sobie tak gawędziliśmy.
Odprowadziłem ją do domu, klasa.

Aha, zapomniałem dodać, że podczas tych przerw w widzeniu się niejednokrotnie proponowałem jakieś tam wyjście, ale to nie bo zupa za słona, a to dupa biskupa. Zawsze coś, albo po prostu samo "nie".
W nagrodę za to, że obroniła licencjat, zaprosiłem ją na koncert, na który bilety już miałem od dawna kupione.
Poszliśmy w kilka osób jeszcze do knajpy coś zjeść przed koncertem (byliśmy ekipą). W drodze na koncert po jedzeniu, zaproponowałem, że wezmę ją pod rękę (wyboista drga na starówce + szpilki = koślawo chodziła) ale ku mojemu zdziwieniu - odmówiła. Po koncercie przyszliśmy jeszcze do mnie troszkę wymienić swoje opinie na temat koncertu, jak również miałem oddać jej laptopa, który trafił do mnie drugi raz z awarią.
Odprowadziłem ją do domu, podziękowała za udany wieczór i stwierdziła, że nie będziemy się umawiać na drugą część filmu (bo w 90% jak się umawialiśmy to coś wypadało) a po prostu na spontanie się zgadamy bo to nam lepiej wychodzi, dlatego mam nic nie planować. Ok. Wracając do laptopa - Tym razem pobawiłem się nim i zrobiłem jej pewną zagadkę z ukrytymi folderami, różnymi wskazówkami gdzie i jak szukać kolejnych wskazówek i kilka ukrytych tekstów o tym, że cieszę się, że mogę jej pomóc a już w ogóle jak sprawa jej to jakąś radość, a na końcu był mały programik zmieniający tapetę na taką z tekstem, że ona zobowiązuje się odwdzięczyć mi za to w postaci ugotowania jakiegoś pysznego obiadu. Dziecinada, wiem, ale odniosłem wrażenie, że się je to spodobało. Od razu jak przeszła wszystkie etapy zagadek i łamigłówek napisała, że jestem najlepszy na świecie i w ogóle niesamowity, że bardzo się uśmiała i że oczywiście ugotuje mi przepyszny obiad i że zasłużyłem sobie na milion buziaków.

Ok, kolejny mindfuck.

Koncert był 18 października. Dokładnie tydzień temu. Od tego czasu zamieniliśmy może kilka słów na facebooku. 3 dni w ogóle ze sobą nie rozmawialiśmy, potem ja wyszedłem z inicjatywą jakiegoś wyjścia na coś do jedzenie, to spotkałem się z odmową, a jeżeli chodzi o obejrzenie drugiej części filmu to tak samo. Więc napisałem, że to sobie darujemy ten film i widzimy się na koncercie (ten co ona znalazła (listopadowy)). Ona, że nic sobie nie odpuszczamy i czy mi się gdzieś spieszy.

I na tym obecnie stoję. No właśnie, na czym?
Dostaję sprzeczne sygnały. Niby fajnie, a niby wal się na ryj.
Nie jestem jakiś zdesperowany, nieogarniający życia, tylko łatwo mnie takim zwodzeniem i grą na emocjach wyprowadzić z równowagi i nie chciałbym sobie spieprzyć tego, a jak już jest spieprzone to również wolałbym nie reagować zbyt pochopnie.

Wybaczcie, że tak długo, ale ciężko byłoby uchwycić sens w krótszej wypowiedzi.
Jakieś sugestie, opinie?